Morgunblaðið - 14.03.1973, Blaðsíða 28

2S
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. MARZ 1973
Eliszabet Ferrars:
Ssfnísríis i dauiknn
var í rifinni rauðri kápu, sem
var alltof lítil á hana. Þykka
hárið var hnýtt í hrosstagl með
óhreinu grænu bandi. Kinnarn-
ar voru kafrjóðar af kuldanum.
— Ég var að sækja flöskurn-
ar, sagði hún.
— Hvaða flöskur ?
— Flöskurnar, sem ég fer með
til Waggoners fyrir frúna.
Stundum borgar hún okkur fyr-
ir.
— Geymir hún flöskurnar þama
í skúrnum?
Bernice hikaði andartak, en
svaraði svo: — Stundum!
Paul trúði ekki þessu fremur
en hinu, að Margot Dalziel borg
aði börnunum fyrir að skila tóm
um flöskum, en hann gekk að
skúrdyrunum og tók í lásinn.
Þær voru læstar.
gera núna, sagði hann — svo að
þið ættuð að fara heim og reyna
þetta ekki aftur, hvað sem
það nú hefur verið, sagði hann.
— Nei, hr. Hardwicke, sagði
Bernice auðmjúk. Honum
sýndist einhver hæðnislegur
ánægjuglampi í augum hennar.
Hún hélt víst, að hann hefði trú
að henni, fyrst hann sagði þeim
að fara heim, þegar hann hafði
reynt læsinguna, án þess að gera
neitt frekar. O, þessi dæmalausa
heimska, hugsaði Paul, þessi fár
ánlega grjótheimska. Fyrst hann
hafði ekki hótað henni neinu, þá
hafði hún blekkt hann — þann-
ig skildi hún þetta.
— Jæja, eftir hverju eruð þið
að bíða? spurði hann óþolinmóð
ur, þegar krakkarnir stóðu og
gláptu á hann, með hálfduldri
fyrirlitningu bak við svipleysið
á andlitunum.
— Getið þér sagt okkur,
hvað klukkan er? sagði Bernice.
— Hún er kortér yfir ellefu, en
næst skuluð þið líta á kirkju-
klukkuna og ónáða ekki ungfrú
Dalziel, sagði hann.
— Já, þakka yður fyrir, sögðu
þau öll í kór.
Bernice tók í hendurnar á hin
um tveimur og þau lögðu af stað
eftir stignum. En þau gátu ekki
einu sinni beðið þess að komast
út úr garðinum, áður en
þau fóru öll að skeilihlæja.
Það orkaði næstum jafnilla á
Paul og lygin, að Margot Dal-
ziel skyldi vera svona mikið að
heiman og húsið þá forstöðu-
laust. Hann yrði sjálfur að sjá
betur um, að krakkarnir væru
ekki alltaf að flækjast þarna. Að
minnsta kosti yrði hann að segja
henni frá því, þegar hún kæmi
heim. Og ef hún óskaði, skyldi
hann tala við Applinhjónin um
þetta. Þegar hann lagði af stað
á eftir krökkunum, áleiðis að
hliðinu, tók hann að ráða það
með sér, hvað hann ætti að segja
við foreldra þeirra. Hann gæti
lýst hinum hörmulegu afleiðing-
um, sem gætu hlotizt af svona
vanrækslu. Hann gæti spurt þau,
hvort þau langaði til, að eins
færi fyrir þeim og vesalings Ke-
vin. GaUinn var bara sá,
að Applinhjónunum mundi senni
lega vera nákvæmlega sama, þótt
svo færi. Líklega litu þau á það
sem óumflýjanleg örlög barna
sinna.
Og svo var annað áhyggju-
efni.
Paul var rétt kominn fram fyr
ir húsið, er hann tók eftir því,
að mjólkurpósturinn hafði skii-
ið eftir flösku og hafði ekki hirt
um að hvolfa yfir hana gamla
skörðótta bollanum, sem hafði
verið skilinn eftir á tröppunum
í þeim tilgangi. Það var komið
gat á blikkhettuna eftir
fuglana, sem höfðu reynt að kom
ast i rjómann.
Þetta æsti upp skapið í Paul.
Hann vissi, að Rakel átti í stríði
við mjólkurpóstinn út af þessu
sama, því að hann nennti ekki
að gera þetta litla handarvik,
sem þurfti tU að verjast fuglun-
um. Þegar hann kom heim og
sagði henni ofsareiður frá flösk
unni á tröppunum hjá ungfrú
Dalziel og heimtaði, að Rakel
léti hann heyra, að þetta væri
vottur um vaxandi trassaskap.
Rakel sat við gluggann í setu
stofunni og var að gera við rifu
á gömlu pilsi, sem hún notaði i
garðinum og innanhúss.
— Við höfum afgangsmjólk í
dag, sagði hún. — Ég get farið
með flösku yfir til ungfrú Dal-
ziel, þegar ég fer í búðina.
— Gott, sagði Paul. — Já,
gerðu það. Og ef þú hittir hana,
geturðu sagt henni, að ég hafi
séð Applinkrakkana vera að
flækjast við verkfæraskúrinn,
og hafi rekið þau birrt. Hann
kióraði sér í hárinu og hleypti
brúnum. — Ég hefði nú kannski
átt að gera eitthvað rækilegra,
en fjandinn hafi að ég viti, hvað
það hefði átt að vera. Ég vona
bara, að þau hafi ekki verið bú-
in að hnupla neinu, áður en ég
kom að þeim.
— Það er ekki víst, að þau
hafi ætlað að stela neinu, sagði
Rakel. — Ég hef oft komið að
þeim i garðinum, en aldrei sakn-
að neins, nema ef vera skyldi fá
einna epla, og þau geta krakk-
arnir úr þorpinu alveg eins
hafa tekið. Ég held þetta
sé fyrst og fremst forvitni hjá
þeim, þar sem þau hafa ekkert
annað fyrir stafni.
— Það getur vel verið, að enn
sé það svo, en hvað gæti það orð
ið eftir svo sem tvö — þrjú ár?
sagði Paul. — Bernice er þegar
orðin útfarinn lygari.
— En það er nú samt sitthvað
gott um hana. Hefurðu ekki tek-
ið eftir þvi? — Þú ættir bara
að sjá, hvað vel hún hugsar um
þau litlu.
— Já, af þvi að þau eru henn-
ar óaldarflokkur og hún foring-
inn.
í þýóingu
Páls Skúlasonar.
— En ekki af því að hún sé
góðhjörtuð að eðlisfari, eða
hvað?
— Æ, góða min, hún getur ver-
ið góðhjörtuð eins og engill, en
hvaða von getur hún átt án al-
mennilegs heimilis og sæmilegr-
ar greindar? Jæja, ég ætti held-
ur að fara að gera eitthvað.
Paul labbaði út og honum datt
i hug, að bezta aðferðin til þess
að losna við þessar óþægilegu
hugsanir um Applinkrakkana
væri að snúa sér aftur að vanda
málinu, hvemig kenna ætti böm-
um frá góðum, viðkunnanlegum
heimilum frumatriði líffræð-
innar, þvi að það var nú þrátt
fyrir allt, mikilvægt, ef börnin
ættu að vaxa upp og verða góð-
ir borgarar í nútíma þjóðfélagi.
Rakel lauk við viðgerðir sín-
ar, fór síðan í þykka kápu, tók
mjólkurflösku úr kæliskápnum
og hjólið sitt úr skúmum
og lagði af stað til húss ungfrú
Dalziel og þorpsins.
En þegar tii kom, hætti hún
við að skilja mjólkurflöskuna eft
ir á tröppunum hjá ungfrú Dal-
ziel. Þegar hún kom þangað, sá
hún, að flaskan með gatinu á lok
inu var horfin, og það þýddi,
að ungfrú Dalziel hafði komið
með lestinni kl. 11.45 — hélt
hún. En það var lestin, sem hún
kom oftast með á helgarferðum
sínum hingað.
— Það er ekkert fyrir ykkur að
Fntahreinsun Hainarijnrðnr
ER
að Reykjavíkurvegi 16
Rúskinnshreinsun Hraðhreinsun
Kemiskhreinsun Þurrhreinsun
Kílóhreinsun Dry Clean
Gufupressun.
Móttaka fyrir allan þvott fyrir
þvottahúsið FÖNN.
Opnað kl. 9 á morgnana.
Opið í hádeginu.
Opið til kl. 19 á föstudögum.
Opið til kl. 12 á laugardögum.
— Næg bílastæði. —
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
lýsingar og mér var þannig
svarað í viðurvist márgra í
afgreiðslusal, að litið gat út fyr
ir að hér væri alræmdur ávís-
anafalsari á ferð.“
0 Ávísanir — kaup og
sala
Fyrir nokkru bar Elín Torfa-
dóttir, Fremristekk 2, fram
epurningu um reglur um ávis-
anakaup í apótekum, mjólkur-
búðum o.fl. verziunum í Les-
endaþjónustu Mbl. — Spurt og
svarað:
„Hver setur reglur um, að
mjólkurbúðir megi ekki taka
við hærri ávisunum en 1000 kr.,
fiskverzlanir ekki hærri ávísun
um en 200 kr. og apótek ekki
hærri en 2000 kr.? Ég kom á
dögunum í apótek og hafði ekki
annað fé en 4.500 kr. ávisun.
Fékk ég þá áðurnefndar upp-
0 Svar bankans
Reynir Jónasson, skrifstofu-
stofustjóri útvegsbankans,
veitti eftirfarandi svar:
„Hér eru því miður rótgróin
vandkvæði á að selja ávis-
anir, þótt menn éigi vel fyrir
þeim í banka sínum. Þrátt fyr-
ir margra ára baráttu bank-
anna fyrir því að gera
ávisanir áreiðaniegan gjaldmið-
il, hefur það ekki tekizt sem
skyldi enn. Flest fyrirtæki
taka þó ávísun sem greiðslu, sé
fjárhæðin sú sama og keypt
er fyrir. Reglur þær, sem mjölk
urbúðir, fiskverzlanir og apó-
tek hafa sett þessu viðvikjandi,
eru bönkum og sparisjóðuim
Siðasto útsöluvika
tJrval af alls konar barnafatnaði. — Stærðir allt
til nr. 12. —
— Leikföng. —
10% afsláttur af öðrum vörum verzlunarinnar.
HANS OG GRÉTA
Laugavegi 32.
ókunnar og eru settar einhliða
af forráðamönnum þessara fyr-
irtækja."
0 Álit þriðja aðila
í framhaldi af þessu hringdi
Símon Guðjónsson, Barónsstíg
24, og hann hafði þetta að
segja:
,-,Ég spyr Elínu Torfadóttur
Fremristekk 2: Ætlar frúin eða
getur hún sett viðhlítandi trygg
ingu fyrir öllum þeim innstæðu
lausu ávísunum, sem gefnar
eru út á íslandi?
Frúin er ennfremur beðin að
benda á ráð, sem duga myndi
þeim, sem boðið er upp á ávís-
anakaup, hvernig varast beri
hina svörtu sauði.
Reyni Jónassyni skrifstofu-
stjóra Útvegsbankans, get ég
aftur á móti hjálpað með gott
ráð: Það er á þann veg, að t.d.
Útvegsbankinn borgi skilyrðis-
laust allar þær ávísanir, sem
til bankans berast, svo fremi
að þær séu útfylltar á eyðublöð
útgefin af bankanum, fram-
selijanda að ábyrgðarlausu.
Að lokum þetta: Það er ákaf-
lega einkennilegt framferði af
hálfu bankanna, að þeir skuli
leyfa sér að gefa út og dreifa
ávísanablöðum í milljónatali, án
þess, að því er virðist, að bera
minnstu ábyrgð á því, þótt al-
saklaust fólk verði fyrir stór-
tjóni við að kaupa slíka papp-
íra."
0 Veðurspá í vísum
Þórður Jónsson, bóndi á Látr-
um, sá margfróði garpur, skrif-
ar eftirfarandi:
„Velvakandi.
í vasabók fyrir árið 1973, eru
þrjár veðurspár vísur gamal-
kunnar. Gaman er að hafa þær
þar, og mættu fleiri vers en ég
f HJÚKRUNARKONUR
Hjúkrunarkonur óskast á næturvakt á Gjörgæzludeild Borgar-
spítalans. Fullt starf eða hluti úr starfi kemur til greina.
(Avallt 2 hjúkrunarkonur á vakt).
Fyrirlestrar fyrir hjúkrunarkonur, sem starfa á gjörgæzludeild
standa nú yfir. — Barnagæzla á staðnum.
Upplýsingar gefur forstöðukonan i síma 81200.
Reykjavík, 12. marz 1973.
BORGARSPÍT ALINN.
held að ein þeirra sé ekki rétt
með farin. Hún er svona:
„Ef í heiði sólin sezt,
á sjálfa kyndilmessu,
snjóa vænta máttu mest
maður uppfrá þessu.“
Ég lærði hana svona:
„Ef í heiði sólin sést
á sjálfa kyndilmessu
frosta og snjóa máttu mest
maður vænta úr þessu."
Vinsamlegast leitaðu eftir
hvor er réttari."
★
Vilja nú ekki einhverjir veð-
urspakir og vísnafróðir lesend-
ur koma Velvakanda til lið-
sinnis?
Ölltim ætJtimgjum mínum, vin-
um og kumnimigjum, sem á
ýmsam hábt glöddu mig á átt-
ræðiisafmæii mimu 3. þ.m.,
sendi ég imnilegar þakkir og
beztu kveðjur.
Nlls fsaksson.