Morgunblaðið - 26.02.2006, Blaðsíða 61

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 2006 61
MINNINGAR
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og vináttu við andlát og útför föður okkar
og bróður,
GYLFA GÍSLASONAR
teiknara og myndlistarmanns.
Margrét Þóra Gylfadóttir,
Kristín Edda Gylfadóttir,
Unnur Kristbjörg Gylfadóttir,
Freyja Gylfadóttir,
Þorkell Snorri Gylfason,
Kristín Eiríka Gísladóttir
og fjölskyldur.
Útför eiginmanns míns,
ÁRNA JÓNSSONAR,
sem lést sunnudaginn 19. þessa mánaðar, verður
gerð frá Fossvogskirkju á morgun, mánudaginn
27. febrúar og hefst athöfnin kl. 11.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sólveig Eggerz Pétursdóttir.
Ástkær dóttir okkar, systir, barnabarn og frænka,
HALLA MARGRÉT ÁSGEIRSDÓTTIR,
Hrísmóum 13,
Garðabæ,
lést á gjörgæsludeild Landspítala Fossvogi fimm-
tudaginn 23. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Margrét Elín Þórðardóttir, Ásgeir Þór Ingason,
Unnar Freyr Ásgeirsson,
Halla Sigríður Þorvaldsdóttir, Þórður Haraldsson,
Ingibjörg Skarphéðinsdóttir, Ingi S. Guðmundsson,
og aðrir aðstandendur.
Ég vil með nokkr-
um orðum minnast
frænda míns og vinar,
Sigurgeirs Jónssonar, Geira í Engi-
dal, sem nú er látinn. Ég er þakk-
látur fyrir góð kynni bæði við hann
og fjölskyldu hans. Þótt ég hafi
komið oft í Engidal á barns- og
unglingsárum þá var það fyrst þeg-
ar ég flutti vestur 1975 að regluleg
samskipti urðu okkar á milli. Það
urðu snemma föst haustverk að
mæta og smala í Engidal með Geira
og síðan með Steina. Þó svo að
Geiri væri hættur búskap og bróð-
ursonur hans tekin við þá vantaði
Geira aldrei við smalamennskur né
í réttina, nú síðast í haust var hann
á sínum stað þó svo að hann væri
þá á leið suður í aðgerð vegna veik-
inda sem síðan áttu sinn þátt í að
leggja hann af velli. Í gegnum tíð-
ina hef ég átt mjög góð samskipti
við Geira, bæði í starfi sem í frí-
tíma, og er ég mjög þakklátur fyrir
þá samferð. Geiri var góður bóndi
og félagsmaður, sat í gegnum tíðina
SIGURGEIR M.
JÓNSSON
✝ Sigurgeir Magn-ús Sveinn Jóns-
son fæddist í Efri-
Engidal 8. desem-
ber 1916. Hann lést
á Sjúkrahúsi Ísa-
fjarðar sunnudag-
inn 5. febrúar síð-
astliðinn og fór
útför hans fram frá
Ísafjarðarkirkju 11.
febrúar.
í stjórnum margra fé-
laga og nefnda í land-
búnaði og átti ég sam-
skipti við hann oft á
þeim vettvangi og var
alltaf gott að starfa
með Geira. Í öllu
starfi Geira sem
bónda varð maður var
við að velferð dýranna
stóð honum nærri,
natni og snyrti-
mennska var ætíð í
fyrirrúmi og sást það
á afurðum búsins sem
oftast voru vel yfir
meðallagi.
Nú þegar við kveðjum þennan
aldna heiðursmann er mér efst í
huga þakklæti fyrir samfylgdina í
gegnum árin. Það að ná að hitta
hann á andlátsdaginn og ræða við
hann, sjá hvað hann tók því sem að
höndum bar með miklu æðruleysi
og heyra að honum liði nokkuð vel
og væri tilbúinn, léttir þessa stund.
En ég veit að smalamennskan að
ári sem og stundin í réttinni verður
ekki sú sama.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Fjölskyldu Geira vottum við
hjónin okkar innilegustu samúð.
Sigurður Jarlsson.
Fyrirmyndarbýlið í
heiðinni, sagði Bjarni
Benediktsson frá Hof-
teigi. Þar brá hann upp mynd af
Grafardalsheimilinu eins og það kom
honum fyrir sjónir um miðja næst
liðna öld. Þeir bræður, Jón og Þor-
steinn og eiginkonur þeirra, Salvör
og Jónasína, fluttu að Grafardal
1930. Því var betur að næstu þrír
áratugir reyndust góðæri. Með
ómældri vinnusemi og atorku end-
urreistu þau og juku allan húsakost
býlisins og ræktuðu véltæk tún.
Bjuggu af slíkri snyrtimennsku, á
allan hátt, að eftir var tekið. Þarna
ólust þau upp í frændsystkinahópn-
um, Þura og Bubbi. Tíminn leið við
önn og leik.
Á þessum árum var sjálfsnægta-
búskapur stundaður á hverju býli í
Skorradal og nærsveitum. Sam-
gangur búfjár var milli bæja og
sveita og samvinna við smalanir vor
og haust. Mér eru smalamennskur í
BÖÐVAR I.
ÞORSTEINSSON
✝ Böðvar IngiÞorsteinsson
fæddist í Grafardal
8. september 1936.
Hann lést á sjúkra-
húsi Akraness 2.
febrúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Hallgríms-
kirkju í Saurbæ á
Hvalfjarðarströnd
8. febrúar.
Grafardal minnisstæð-
ar. Smölun varð þar í
afdalakyrrðinni að
margmennri og glað-
værri útisamkomu.
Í dag undrast ég
hvað mér finnst að
þarna hafi verið glatt á
hjalla meðal þessara
bænda sem börðust
við að framfleyta sér
og sínum á sauðfjár-
rækt við þær aðstæð-
ur sem mæðiveikin
skóp. Mikil og góð um-
skipti urðu með fjár-
skiptunum þegar heilbrigt fé kom
aftur á svæðið. Þungt áfall var Graf-
ardalsheimilinu þegar Salvör veikt-
ist og dó. Áfram studdu þessar fjöl-
skyldur hvor aðra.
Tíminn leið og systkinahóparnir
dreifðust til að sækja sér menntun
og vinnu. Bubbi varð búfræðingur
frá Hvanneyri. Vonin um að hann
tæki við búi hélt eldmóði föður hans
uppi. Nú byggðu þeir fjárhús með
trégrindagólfi, að nýjustu kröfum
þess tíma, og gott hesthús við því að
tómstundayndi Bubba var að sinna
hrossum og temja.
Suður á Hvalfjarðarströnd var
Hvalstöðin í fullum rekstri. Þangað
fór Jón til vinnu og unga fólkið líka.
Svo kom að því að unga kynslóðin
stofnaði sínar fjölskyldur. Nýtt íbúð-
arhús hafði verið reist í Grafardal.
Böðvar og kona hans, Ásrún, tekið
þar við búi. Gömlu hjónin, Þorsteinn
og Jónasína bjuggu í Garðshorni.
Ég man Þuru segja mér frá stór-
kostlegum páskahátíðum í Grafardal
þegar Bubbi breytti vélsleða sínum í
skíðalyftu fyrir nýja upprennandi
æsku. Tíðarfar tók að kólna upp úr
1960. Kal skemmdi votlend tún sem
lágu hátt. Samgöngur voru erfiðar
að vetri, langt fyrir börn að sækja
skóla sem nú var Heiðarskóli. Svo
kom að ungu hjónin brugðu á það ráö
að flytja búskap sinn að Þyrli á Hval-
fjarðarströnd. Nýgrein bættist við
búskapinn, umhirða æðarvarps í
Þyrilsnesi. Bubbi var góð skytta,
skaut bæði hlaupadýr og lá á grenj-
um. Hver leggur nú rjúpu og mófugl-
um lið á Botnsheiði með því að fækka
ref eða reynir að vernda æðarfugl
með því að bana mink við Hvalfjörð?
Síðasta sinn sem ég naut gleði-
stundar með þessum frændsystkina-
hópi öllum, var þegar Stína bauð mér
með sér í afmælissamsæti sem þau
héldu Jónasínu áttræðri, fram í
Grafardal 11. sept. 1988. Þá var
Böðvar Jónsson orðinn eigandi að
eyðibýlinu Grafardal. Þar var allt til
reiðu svo að hægt var að halda fjöl-
menna veislu. Man að ég sagði þá víð
hann. „Það vildi ég að öll eyðibýli
ættu svona góða að“.
Síðast kom ég að Grafardal 12.
júní 2005. Þá voru þeir frændur,
Böðvar og Kristján að gróðursetja
og hlúa að matjurtum sínum. Kaffi-
borðið hjá Ólafíu var að gestrisinna
bænda sið. Allar minningar mínar
um þessa hjálpsömu og greiðviknu
granna er gott að muna og rifja upp.
Samúðarkveðjur til allra sem sakna.
Blessuð sé minning þessa góða fólks.
Sigríður Höskuldsdóttir.
Elsku pabbi minn,
það er svo margs sem
ég minnist þegar ég
hugsa um þig. Sérstaklega þegar ég
var lítil stelpa og tók í höndina þína
sem mér þótti alltaf svo gott að leiða
og við gengum úti í náttúrunni og
skoðuðum fuglana. Þú sýndir mér
ungana eða eggin þeirra sem þú viss-
ir nákvæmlega hvar, hver tegund
valdi stað. Það var alveg sama hversu
vel þau voru falin, þú gast alltaf fund-
ið þau. Allar útilegurnar sem þið
mamma fóruð með okkur systkinin í.
Það var alltaf sama tilhlökkunin að
fylla bílinn af farangri og keyra út í
bláinn, tjalda á fallegum stað helst
sem lengst frá byggð. Þú tókst kíkinn
þinn alltaf með og gast tímunum sam-
an fylgst með fuglunum og lofaðir
mér að sjá líka. Náttúran var þér
hugleikin og hvergi leið þér betur en
úti á fallegum degi.
Þú leiddir mig líka oft niður á verk-
stæðið þitt við Kaldbaksgötuna og
þar átti ég margar góðar stundir. Þú
fórst í bláa sloppinn, settir á þig
smíðabeltið og skyggnishúfuna,
stakkst blýant bak við eyrað og
söngst meðan þú smíðaðir. Ég lék
lausum hala, negldi og sagaði spýtur
eða sópaði sagið á gólfinu saman.
Þú varst fallegur maður, stór og
sterklegur, afar snyrtilegur, hand-
laginn og vandvirkur. Hún fylgdi þér
viðarlyktin og mér fannst hún alltaf
svo góð. Vinnudagurinn hjá þér var
venjulega langur og ég beið alltaf eft-
ir að þú kæmir heim á kvöldin. Oftast
varstu svo þreyttur, að þú sofnaðir
yfir sjónvarpinu með kaffibollann í
hendinni. Ég hélt nú líka oft fyrir þér
vöku með því að láta þig segja mér
sögur. Þú kunnir svo mikið af sögum
og kvæðum. Um tíma söngst þú í
Karlakór Akureyrar, enda söngur
FALUR
FRIÐJÓNSSON
✝ Falur Friðjóns-son fæddist á
Sílalæk í Aðaldal í
S-Þingeyjarsýslu 1.
desember 1926.
Hann lést á hjúkr-
unardeildinni Seli á
Akureyri 23. janúar
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Akureyrarkirkju 1.
febrúar.
eitt af þínum aðal-
áhugamálum. Þú varst
næstum alltaf syngj-
andi, sama hvað þú
varst að gera. Árið
1980 lést mamma og
það var þér afar þung-
bært. Ég reyndi að
hugsa um heimilið eins
og mamma hefði gert
og þetta færði okkur
enn betur saman. Á
þessum árum fórum
við í margar útilegur.
Þú varst sá sem ég gat
leitað til, þolinmóður
og rólegur. Síðustu vinnuárin
vannstu hjá Byggðaverki fyrir sunn-
an. Þá kom ég oft suður og gisti hjá
ykkur ömmu í Kópavoginum. Þér
þótti afar gaman að ferðast og hafðir
víða farið m.a. til Rússlands, Afríku
og Miðjarðarhafslanda. Mest dáðist
þú að Ítalíu, menningu hennar og list-
um. Ég var svo heppin að þú bauðst
mér til Skotlands haustið 1993. Mun
ég ætíð gleðjast yfir að eiga mynd-
irnar frá þeirri ferð, sem var síðasta
utanlandsferð þín.
Þegar þú hættir að vinna fluttirðu
aftur norður. Svo sannarlega fékkst
þú að kynnast sorginni, því hún kom
aftur í heimsókn og með átta ára
millibili misstirðu tvö af börnunum
þínum. Árið 1998 fór heilsu þinni að
hraka. Sem betur fór gastu verið
heima eins lengi og hægt var, en
fluttir síðan á hjúkrunardeildina Sel
og dvaldir þar í tæp fjögur ár. Sendi
ég starfsfólkinu þar mínar bestu
þakkir. Eftir fimm vikna erfið veik-
indi, varð ég svo að sleppa hendinni
þinni sem ég hafði haldið svo mikið í.
Þegar minn tími kemur, pabbi, veit
ég að þú réttir mér hana aftur og leið-
ir mig á nýjar slóðir.
Þín dóttir,
Sigríður Hrönn.