Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 64

82
um prentid og lef>'g;j;i fram kostnaðínn. Um bók-
ina má ekki dæma fyrr enn hún er samin, enn
um fyrirtækið sjálft er þaÚ eítt aú segja, að það
verður að vera ölliun Islanz- og mentunar-vinum
mikið gleði-efni, jiví med því eínu móti getur
þekkíngu farið frain og þjóðleg vísindi fengið
viðreísn hjá oss, að menn leggist á eítt, og
livur leggi til það sem hann hefir, bæði í íje og
kunnáttu; kemur það þá í ljós, hvurju Island fær
orkað í eínni yðnisgreín mannlegs íjelags, og
verður af aungvum meíra heímtað, enn að hann
verji sínu pundi sein bezt má. J>að er mikillar
virðíngar vert þegar hinn lærði gjörir alinenn-
íngi ktinnar athuganir sínar, og þó enn meír, ef
þeír gera saina, sem standa ljær hókyðnum, t.
d. þegar emhættismaðurinn ver til þess tóm-
stunduin sinuiii, og hinn gáfaði bóndainaður
skannlegis vökunni. Aþekkan dóin um fyrirtæki
ykkar íniinuð þið fjelagar búast við að fá heðan
af landi, enn ekki er vízt ykkur verði að því
með öliu; muu mörguin so lítast, sem þið seuð
ekki færir um mart að tala, úngir og embættis-
lausir, og seuð ekki þess umkoinnir að gefa at-
kvæði um gjörðir feðra yðvarra. Enn mer virð-
ist so, að uin allt það, sem leífilegt er um að
tala so allir heýri, inegi líka rita og bera sitt
álit undir alþýðu dóm; því það er ekki ætiandi
til, að menn trui því öllu umhugsunarlaust sem
prentað er, lieldur því eínu sem satt er; þeír
sem betur skinja eíga jafnan kost á að sýna hvað