Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 18

36
og sleppa naumast nokkru fyrirtæki, meðan eín-
hvur úrræði eru. J)eír eru glöggvir og eptir-
tektasainir, og fljótir acl sjá muninn milli sín og
annara þjócía; enn jiað fer so fjærri þeír api það
eptir sem útlenzkt er, að þeír Iieldur stæra sig
af sínu, og sosem þeír deíla tíðum hvur við
annan, eru þeír fljótir að sameína sig móti hvur-
juin eínum, sem þeím þykir ekki vera landi sinn* *.
Undarlega munar, hvað þeír eru stundum yðnir
við sýslu sína, og hvað þeím er óljdft að byrja
eítthvað nýtt, ekki það þeír séu so tornæinir,
heldur hafa þeír óbeít á öllu sem ekki er gain-
alt í landinu. Hvurgi á meginlandinu una menn
líkt og þeír við minníngu liðins tíma, geýma
ættartölur og hæla sér eða fyrirverða sig vegna
þess sein feður þeírra hafa aðhafst. Valla er
það land á hnettinum, að allir, eíns lítilfjörleg-
ustu vinnuhjú, séu so kunnugir, ekki að eíns
því sem heíma hefir viðborið, heldur eínnig því
sem við ber eða fram liefur farið utanlanz; og
þetta er so fágætt, og gengur so yfir ókunnuga,
sem koma til Islanz, að það er von þeíin komi
til hugar, þessi þjóð sé til þess kölluð, að rita
sögu vorrar heímsálfu; enda virðast þeír ágætlega
til þess fallnir, hvurt sem menn líta á, hvað lándið
er afskekkt, so þeír geta frjálsar enn aðrir at-
/
* Jetta á eflaust ekki so að skilja, sem Islendíngum
sé gjarnt til að setjast á útlenzka ferðamenn; því híngað
til hefur eínginn um það kvartað. Jaá væri líka skömm
ef so væri! Útll.