Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 55

73
Jjegar kaupverzlunin var látin Iaus, hlaut ibiín að
komast í hendur útlendínga, og er þeím vorkun,
hó Jieír viljl hehlur vera heíma á sinni fóstur-
jörðu, enn í so óskemtilegu lanili sem Island er
fyrir aðra erin Jrá sein þar eru fæddir, enn ekki
meíga þeír á hinn bóginn ætlast til, að hætur
koini fyrir það er þeír kosta til ánægju ser;
þeír meíga ekki reíðast okkur, þó við viljum
ekki láta neítt af okkar frjálsræði til að bæta
þeíin bagann, er þeír liafa af því, að þeír vilja
ekki vera hjá okkur, fyrst okkur er það líka
sjálfum til mesta tjóns; og ekki meíga þeír bregð-
ast ókunnuglega við, þó kaupverzlun á Islandi
verði þeím ervið, þegar þeír hafa ekki það til
að bera, sem hvurjum kaupmanni er ómissanili,
egi hann að geta haldist þar við.
J)egar við förum að athuga fastakaupmenn
á Islandi, þá eru þeír ekki allir með eínu móti,
og má þeím, eptir veizlunarliætti þeírra og gagn-
semi fyrir landið, skipta í fjóra flokka. Tel eg
þá fyrst, er sitja ineð allri búsloð sinni í Kaup-
mannahöfn, hafa her kaupvöru og setja yfir sölu-
menn, eínn eður fleíri, koma liíngað sjálíir ekki
nema eínstöku sinnurn, dvelja í livurt sinn fáar
vikur að eíns, enn sitja um suinur á lystigörðuin
í grend við ina dönku höfuðborg Slíkir menn
geta því að eíns staðið öðruin kaupmönnum jafn-
fætis, er minni hafa kostnaðinn, ef fje þeírra,
sein í verzlun er, svarar so miklu, að kostnað-
arins fyrir sjálfa þá gæti valla. J)essvegna fá