Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 44

62
skipið undir áföllum. Varð seínast ad láta undan,
og láta reka í liaf undir nóttina; Jjótti þó ekki
tryggilegt, ef vera kynnum austar og innar enn
ætlad var, og væri hid blinda fuglaskerið fyrir
utan. J)ó vard þetta ekki a(T meíni, og aung-
van vita höfðum við af því, ne heldur landi að
so komnu. Daginn eptir var logn, enn sama
dymmviðrið, og gekk lítið; enn á Iaugardaginn
var eg vakinn með birtu, höfðum við þá land
fyrir stafni, og mjög óskírt; greíndi Jiá mjög á
hvar vera mundi, og háðu mig úr að skera.
Sýndist mer Jiað líkast MýraQöIlum, og reýnd-
ist so, og vorum við útaf Straumsfirði, og skamt
undan landi. Letti upp er á leíð daginn, og
mátti sjá inn af öllum Borgarfyrði, Akrafjall og
Esjuna, og voru fjöllin so fögur tilsýndum, sem
mer valla liafa þau fyrri sýnst, heíðblá, með
sólskins-blettum til og frá; niður frá sjó og upp
til miðs blöstu við grænar lilíðar, hið efra stöku
snjódeplar, sem jók enn meír afbreítínguna. Olluin
virtist þeím landið álitiegt, og þótti mer vel er
so var. Vindurinn stóð rett af Reýkjávík, og
vorum við um kvöldið sosem 3 vikur þaðan, og
kippkorn suður af Akranesi. J)á var skotið eptir
hafnsögumanni nokkrum sinnum, enn ekki sá neítt
til hanns. SIó nú í logn, og vissi eg ekki fyrr
til, enn vafin voru saman öll segl mjög vand-
lega, og 8 árar útlagðar á borð hvurt, og lögð-
ust 3 menn á hvurja þeírra; var þeím rennt útum
lítil göt á öldustokkunum, og mátti so vel ná til