Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 19

37
hugað viðburðina, ellegar á málið, hvað það er
frjófsamt og lángæft í sagnafræði. Afþví hugur
þeírra hefir, eínsog von var, tekið þessa stefnu,
þá er auðskilið þeír eru ekki hirðulausir uin neína
vísindagreín. Landafræðin fjlgir sagnafræðinni,
og þekkíng hinna fornu mála er miklu algeng-
ari hjá Islendíngum, enn nokkurri annari þjóð.
J)að sein er skjaldgæfast á Islandi er fegurðar-
tilfinníng og skáld-andi *. Vísur þeírra eru dýrt
kveðnar, og með mikilli kunnáttu, enn öldúngis
andalausar. Allur saungur að kalla má lætur
þeím illa, og jafnvel únglíngarnir bera valla við,
að sýngja mestu gamanvísu, nema með líksaungs-
lagi. I þessu eru lanzinenn hvur öðruin líkir,
þó þvx verði ekki neítað, að það er lángtum
meíra líf í Norðlxnguin enn Sunnlendínguin. J)eír
eru fjörugri, fraintaksmeíri og miklu þægilegri í
umgengni, og eíns eru þeír rómfegri og kallmann-
legri í máli. —
/
Allt fram til aldamótanna var Islandi skipt
í tvö biskupsdæmi, sömu og verið höfðu um siða-
skiptin. 1801 var það gjört, að tillöguin íslenzkra
manna, að Hólastóll var aftekinn, og dregið saman
allt landið undir eínn biskup, sem átti að búa
)
* Vera kann að meíra se hæft í þessu enn skyldi.
Enn þegar höfundurinn segir, að vísur Islendínga seu
öldúngis andalausar, þá lieíir hann líklega liaft í huga
sumt af kvæðunum í Skírni, eða þá eínhvurjar rímur.
Útll.