Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 26

44
lielztu raenn í landinu fellust á hinar nýu hug-
mindir, og síðan fóru menn að hugsa frjálsar í
truarefnum, og hætta að leggja á sig að trúa
Jjeím lærdómum, sem þeír unnu ekki. Islend-
íngar höfðu lángaleíngi geýmt nákvæmlega, og
J)ó með dauðri trú, hina fornu lærdóma kyrkj-
unnar, fremur af því j)eír þekktu aungva aðra^
enn það J>eír ættu bezt við hjarta þeírra og
skinsemi. J)eír eru sagnamenn og nema vel {)að
sem fyrir {)á ber, enn fara naumast að skapa
neítt sjálfir * *. NÚ var þeím heítið nýrri og betri
trú; Qörugustu mennirnir girntust hana, og J)ó
{)að kæini naumast nokkrum til hugar, af so al-
játníngabækurnar, hvurt sem {>ær voru samkvæmar Nýa-
testamentinu eða ekki. Af þessum eru nú margir í
Danmörku, og oddviti þeírra er meístari Lindberg.
Söinu trúar og hann mun þessi Múller vera, að minsta
kosti í höfuðefninu. Jessum mönnum hættir við, að
kalla alla {)á skinsemistrúendur, sem eínhvurstaðar þykj-
ast tinna, að játníngar þær, er við eptir laganna boðum
eígum að trúa, seu ekki með öllu Nýatestamentinu
samkvæmar. J>að er vonandi það hafi verið þessháttar
skinsemistrúendur, enn ekki inir fyrri, sem höfundur-
inn hefir fundið marga af á Islandi.
Útll.
* Hvað þetta snertir, þá biðjum við lesandann taka
því í bróðerni og „forláta klórið”, enn minnast hins,
að sami maður hælir annarstaðar Islendíngum, og skrök-
var á þá þeírri sæmd, að þeír api ekki eptir ósiði
Danskra, enn lialdi fremur sínum sið, ef góður er.
Útll.