Fjölnir - 02.01.1835, Blaðsíða 78

— enda játar höfuiidurim) því um aunla aí’ jieírn — og aft
jieír jnirfi ekki aö vera eíns stopulir eínsog þeír eru; og
jietta hefir líka S..... (líenidikt Schev/ng, úr Flateý,
cand. tlieol.) nokkur sannaö, lnaö fiskiablanuin viðv/kur.
Ilann sýnir (í dönku dagblaði: ((Kjöbeiiliaviisposten”
9. Aarg. Nr. 54 og 55.) fyrst og freinst livað það se hirðu-
laust og rángt, að blauda þiljuskipa - veiðiiuuin samaii
við liinar, ei'nsog anitniaðiirinn gerir; þvi' jjó fiskivei'ð-
arnar á bátuin eða sináskipum seu bæði stopular og arð-
litlar opt og tíðmn, [iá er, segir liaun, öðru máli að
gegna um [liljiiskipin: bregðist fiskurinn á ei'nutn stað,
geta j)au farið hvurt sein jiau vilja; og sjest jiað bezt,
hvurnig j)au reýnast, ba?ði á dæmi útlendra fiskinianna
uppí mörg ár, og Islenkdi'nga sjálfra — fm'rra (fáu) sem
til hafa reýnt ineð jiil juskipin, j)ví reýnzlan liefir kennt,
að 7 menn á jiessháltar skipi fiska aniiað eíns á jafn-
launguin tíma og 28 menn á bátum eða sináskipum. Jví
næst sýnir liann: að eígendur jiiljuskipanna ábatist ekki
á j)eíin eínirsaman; að lii'ngaðtii liafi fáir farist af j)il-
juskipunum; og þessháttar fiskimönnum se lángtum
óhættara við þvx enn verinönnum, að verða latir og óregl-
usamir. — Viðvíkjandi því sem amtm. segir, að fiski-
ablinn á þiljuskipiiniiin dragi til s/n marga vinnandi nienn,
jarðyrkjunni til hnekkis og skaða, þá segir S. að j>essi
hnekkir geti nauinast verið töluverður, því j)eír sem
ráðist á þiljuskipin seu flestallir j)urrabúðarmenn, sein
vinni ekki niikla landvinnu hvurt sein se. jþaraðauki
spyr hann: hvað til þess koini, að ekki seu nógir samt
til að yrkja landið, nema jiað, að fólkið se of fátt?
hvursvegna menn muni sækjast eptir að kcmast á j)il-
juskipin, ef það sé ekki vegna ábatans? og hvurt það
se ekki hvurju landi nytsamlegt, að atvinniihættirnir
seu so margir, að serhvur geti kosið þann sem lionum
hagar bezt?