Fjölnir - 02.01.1835, Qupperneq 54

72
hina íslenzku kaupverzlnn. Islandi er ekki eíns
varið og öðrum löndum, kaupverzlun Jiar dugir
ekki að laga með öllu eptir útlendum sið; J>ar
er selt og keýpt á reítíngi, og ávinnst lítið í
hvurt sinn, eða á livurjum stað, og eðli lanzins
er jjannig háttað, að örðugleíki er á fyrir eíim,
að ætla ser marga staði ásamt. £>ar þarf spar-
semi og athuga við, stórir höfuðstólar gánga ekki
með góðu móti að þvílíkri kaupverzlun, og við
miklum utstátuin má hún ekki. Nii jiykist hvur
er til kaupskapar ræðst, jió hann enda verði að
taka allt að láni, meíga halda sig að öllu sem
ríkmannlegast, hafa dírðlegt borðhald, og ber-
ast mikið á. Jíegar fram líða stundir tekur hann
marga jtjónustumerin, legir hiís í Kaupmannaliöfn,
og liefir þar alla sína biíslóð, setur sölumann á
r
Islandi, og hættir sjálfur að fara milli landa.
Allur J>essi kostnaður lilýtur að bera ofurlíða hinn
litla höfuðstól, sem ætlaður er til að ábatast á
við kaupverzlun á Islandi. Mundi nokkur geta
setið með biíslóð sinni í Lundúnaborg, við eín-
samlan árángur af sölubúð, er hann ætti í Kaup-
mannahöfn? J)að mun ekki hafa verið tilætlun
stjórnarinnar, er hún bauð, að kaupmenn á Is-
landi hefðu þar bólfestu, að jþeír ættu að hafa
,jrar eíntóm varníngshús (Factorier), enn þyrftu
jafnframt að hafa annað stærra bií í Kaupinanna-
höfn. Tilskipanin rniðar auðsjáanlega til Jiess,
að Island gæti fengið kaupmannastett, samkvæma
eðli sínu og þörfum. Eptir kríngumstæðunum,