Morgunblaðið - 18.04.1968, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. APRÍL 1968
5----'B/LAJLF/KAM
Rauðarárstíg 31
S'imi 22-0-22
MAGIMUSAR
SKIPHOLTI21 SÍMAR 21190
eftir lokun simi 40381

Hverfisgötn 103.
Simi eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald
Sími 14970
Eftir lokun 14970 eSa 81748
SigurSur Jónsson.
BÍLALEIGAIM
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
BÍLALEIGAN
AKBRAtT
NÝIR VW 1300
SENDUM
SÍMl 82347
Skolphreinsun
Losa um stífluð niðurfallsrör.
Niðursetningu á brunnum. —
Smáviðgerðir. Vanir menn.
Sótthreinsun að verki loknu.
Sími 23146.
Umboðsmaður óskast
til að sjá um rekstur London
Au PAIR Agency — allan
daginn eða hluta úr degi. —
Algjör ráðvendni og með-
mæli nauðsynleg. Vinsamleg-
ast skrifið til Box nr. 940/
3177 AF International, 7—9
Baker Street, London W. 1.
Táningakápur
Frúarkápur
Dragtir
st. 34—52
SuSurlandsbraut 6
Simi 83755.
KápudeOd
★ Varðan Gunn-
hildur
Guðlaugur Gíslason á
Vífilsstöðum skrifar m.a.:
Beint á móti glugganum mín
um er hæð. Ég hafði ekki dval-
izt hér lengi, er ég spurði um
nafn hennar, oig var sagt, að
hún héti Gunnhíldur. Mér
þótti nafnið skrítið. Seinna
sagði hjúkrunarkona mér hið
sama, nema að hlíðin hefði
verið kölluð Vatnshlíð. Frá
fyrstu tíð mun hafa staðið
þarna varða sem leiðarvísir
smala og fyrir aðra umferð.
Frá því að hælið var byggt,
höfðu sjúklingar þangað göngu
sína. Eftir hennar dag byggðu
þeir henni þarna minnisvarða,
og þá festist nafnið Gunnhild-
ur við hann.
Hvert á áheitið
að fara?
í desember átti ég í dá-
litlum erfiðleikum og hét þá á
vöðuna. Hún varð við ósk
minni.
Nú sný ég mé til þín, Vel-
vakandi góður, og bið þig að-
stoðar um hjálp til að koma
áheitinu til skiia“.
Ekki veit Velvakandi, hvert
bezt væri að skila áheitinu, því
að ekki veit hann, við hverja
Gunnhildi varðinn er kenndur.
En kannske er þetta bara
„náttúrunafn"?
★ „Mjög misráðið“
Axel skrifar Velvakanda
og segist hafa verið að ná í vör-
ut til skipaafgreiðslu einnar.
„Hittist svo á, að það kom mað
ur aðvífandi og fór að afgreiða
mig með því að svívirða mig
í orðum. Virtist hann bæði
hálfviti og fulluT. Tel ég það
mjög misráðið að hafa svona
mann við afgreiðslu". — Vel-
vakandi getur tekið undir það.
Hrævarelda sólin
Kona á Akureyri skrifar:
„Ég sendi þér hér alla vísuna,
sem þú og aðrir hafa verið að
birta part úr, en hún er svona
öll:
Hrævarelda sólin,
senn eru komin jólin,
klæðast menn á kjólinn,
kviknar gleði um bólin;
það á að gefa börnum brauð
að bíta í á jólunum,
kertaljós og klæðin rauð,
svo komist þau úr bókmum,
væna flís af feitum sauð,
sem fjaila gekk í hólunum;,
nú er hún gamla Grýla dauð,
gafst hún upp á rólunum.
^ Fyrirspurn um
J. Krishnamurti
„Fáfróður“ skrifar:
,Mig langar að forvitnast um
J. Krishnamurti hjá Velvak-
anda. Ég held, að hann hafi
verið Indverji, uppeldissonur
Annie Beasant. — Það miun
hafa verið veturinn 1927—’28,
að einhver kom í Vifilsstaða-
hæli og flutti erindi um Hol-
landsmót, er hún sótti. Frúin
kvaðst hafa verið með snert af
hálsbóigu, og hún þóttist þess
fullviss, að ef J. Kristhnamurti,
sem mótið snerist um, snerti
sig, þá hefði hálsbólgan horfið.
Hins vegar sagðist hún ekki
hafa boðið J. Kishnamurti að
snerta sig — sér hefði fundizt
það of smávægilegt, er hún stóð
frammi fyrir slíkum mann-
kynsfræðara. Nú hefur mér
skflizt, að hálsbólga væri sjúk-
dómur og hyrfi ekki, þótt mikill
fræðari snerti fólk. Ég spyr því
líkt og fyrir löngu var gerð
í Hárbarðsljóðum: „Hverr eT
sveinn sveina?”
Hvað hefur J. Krishnamurti
gert fyrir mannkynið?
Fáfró»ur“.
— Velvakandi heldur að
hann sé enn á lífi, en hættur
að fræða.
h Við skulum halda
á Skaga
Helgi Bjarnason kvartar
undan því, að önnur vísan hafi
ekki verið rétt höfð eftir sér
í dálkum Velvakanda 30. marz
Hún hafi átt að vera svona:
Austankaldinn á oss blés,
upp skal faldinn draga,
velti aldan vargi hlés
við skulum halda á Skaga
Segir hann það síðan vera
orðið að áráttu hjá fólki að
hafa afbrigðilegu endinguna
„Siglunes" á vísunni, í stað
„Skaga“. E nnig finnst honum
orðinu „þó“ vera ofaukið fyrir
framan orðið „velti".
Af hverju kemur
kvefið og hóstinn?
Gömul kona skrifar
vegna birtingar á gömlu kvæði
í dálkum Velvsikanda hinn 1S.
okt. sl. Spyr hún, hvort sú út-
gáfa sé réttari en sín, sem hún
hafi lært ung að árum. Velvak-
andi getur því miður ekki
skorið úr því, en hér kemur
kvæðið, eins og „gömul kona“
lærði það:
Prófastur predikar leti,
með pípuna amtmaður
gengur um gólf,
aldrei nennir faktor úr fleti,
fyrr en klukkan er orðin tólf;
af hverju kemur kvefið
og hóstinn?
Það kemur af leti, og því
er nú ver,
illa gengur að afgreáða póstinn,
því aldrei úr rúminu
hreppstjórinn fer.
Bréf úr Hrafnistu
Guðmundur Nikulásson á
Hrafnistu skrifar m.a.:
„Við hérna á Hrafnistu fáum
flest dagblöðin, — þó fá sumir
ekki öll blöðin, en segja má,
að Morgunblaðið sé í hvers
manns höndum. Það er stærsta
blaðið, sem gefið er út, og þar
er mesti og bezti fréttaflutn-
ingur, sem völ er á, auk
margra greina um ýmsar nýj-
ungar, sem gaman og fróðlegt
er að lesa um og fylgjast með.
Ég segi það hiklaust, að sá, sem
getur lesið Morgunblaðið, —
hann er ekki einangraður, því
að hann getur fylgzt með því
helzta, sem gerist í þjóðmálum
okkar, ásamt mörgu fleira.
Við héma á Hrafnistu fáum
blaðið með hálfvirði. í herberg
inu, sem ég er í, búum, við
fjórir. Einn okkar, Björn Þor-
láksson, er blindur, en ég les
alltaf fyrir hann. Þótt hann sé
orðinn áttatíu og sex ára, fylg-
iat hann svo vel með, hefur svo
skýra dómgreind og er svo
minnugur, að ég hefi ánægju
af að lesa fyrir hann.
Hér á Hrafnistu er gott að
vera. Séð er fyrir öllum þörf-
um okkar, og gott samkomulag
er milli vistfólksins, en hér búa
á fjórða hundrað manns.
Með alúðarkveðju,
Guðmundur Nikulásson".
Fyrsta þyrluflugið
í blöðum gat nýlega að
líta frásögn af „fyrsta póst-
flugi“, sem sagt var, að átt
hetfði sér stað hérlendis þann
10. þ.m.
Við lestur fréttarinnar minn-
ist ég, að fyrir nokkuð löngu
heyrði ég þess getið atf kunn-
ugum manni, að póstur hafði
verið fluttur í fyrsta sinn með
þyrlu milli póststöðva á Aust-
fjörðum einhverntíma ársins
1966 og þótti þetta merkur
áfangi í póstsamgöngum hins
strjálbyggða lands okkar.
Vegna þessa atburðar var ég
dálítið vantrúaður, þá er ég las
fréttina um, að „fyrsta þyrlu-
flug“ með póst mil'li staða á
íslandi hefði átt sér stað 10.
apríl s.l. Fór ég því að forvitn-
ast um, hvað rétt væri í þessu,
vegna þess að bæði hefi ég
áhuga á flugi, og þá einnig
vegna þess, að ég hefi safnað
umslögum, sem send hafa ver-
ið með fyrstu flugferðum, sem
póstur hefur verið flutfur með,
bæði innanlands og þá einnig
til og frá ísland, á frumárum
flugsins. Reyndi ég því að atfla
mér upplýsinga um, hvað rétt
væri í því, sem ég áður hafði
heyrt um póstflug hér á landi
Ég sheri mér því til Gunn-
laugs Briem, póst- og símamála
stjóra og spurðist fyrir um
póstflutninga með þyrlum hér-
lendis. Tjáði hann mér m. a.,
að í tilefni fréttar um póstflufn
ing með þyrlu frá Keflavíkur-
flugvelli til Reykjavíkur, að
póstur muni nokkrum sinnum
áður hafa verið fluttur með
þyrlu og hafi það verið stað-
fest m. a. af umdæmisstjóran-
um á Seyðisfirði, að þangað
hafi póstur komið með þyrlu
landhelgisgæzlunnar 18. maí
1966.
Frímerkjaverzlanir borgar-
innar auglýstu svo atf kappi
sama dag, umslög til sölu, sem
send höfðu verið með þessu um
rædda „þyrlutflugi“ þann 10.
apríl, og er verð hvers umslágs
hvorki „meira né minna en 50
krónur“, svo að notað sé orða-
lag fréttastofu sjónvarpsins.
Hér virðist því vera á ferð-
inni einhver fjáröflunaraðferð
félagasamtaka, sem telja verð-
ur varhugaverða, svo að ekki
sé sterkara að orðið kveðið.
Ef reynf er að gera slik „Þyrlu-
umslög“ að söluvöru til safn-
ara, er sannleikurinn sá að
verið er að hlunntfara þá, sem
ánægju hafa atf því að safna
slíkum umslögum, eins og
reynt var að gera hér um árið
með „Surtseyjarumslögum“,
sem voru heimatilbúin í Vest-
mannaeyjum, en að vísu með
póststimpli.
Umslagasafnari.
VITIÐ ÞER
^ að glæsilegasta og mesta úrval
landsins af svefnherbergishús-
gögnum er hjá okkur.
h að verðið er lægst hjá okkur.
að kjörin eru bezt hjá okkur.