Morgunblaðið - 07.03.2000, Blaðsíða 60

MORGUNBLAÐIÐ
60 ÞRIÐJUDAGUR 7. MARS 2000
EG ER HINN VITI BORNI MA&UR
EN PÚ EJ?T BARA AUMT
GÆLUDYR
Hundalíf
Smáfólk
IT 5 TRAPITIONAL.THÉ WORST
PLAVER ALWAY5 PLAY5 RléHT FIELP,
ANP YOU'RE OUR UIORST PLAYER..
BUTYOU OJEAR / THANRYOU,
Y0UR6L0VE / 5IR..I
UJELL.MARCIE I APPRECIATETHE
COMPLIMENT
Af hveiju verð ég alltaf að
spila á hægri kanti, herra.
Það er hefðbundið. Lélegasti leik-
maðurinn spilar alltaf á hægri kandi,
og þú ert okkar lakast i leikmaður.
En hanskinn
þinn fer þér
vel, Magga.
Þakka þér herra,
ég reyni að
meta hólið.
fflor0unXiTntiiL>
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Hneyksli aldarinnar -
gjafakvótinn
og landsfeðurnir
Frá Aðalheiði Jónsdóttur:
HALLDÓR Ásgrímsson, sem nefnd-
ur hefur verið faðir kvótakerfísins
fræga, vildi reyndar ekki móttaka
þann heiður í blaðaviðtali á dögun-
um, þetta hefði verið einróma
ákvörðun þáverandi ríkisstjórnar.
Það sýnist líka vera yfrið nóg byrði
að bera fyrir átta heiðursmenn eins
og þá munu hafa setið í ríkisstjóm,
síðan hefur helmingaskiptastjóm-
inni tekist að bæta fjómm ráðherr-
um við svo að nú er helmingur af
þingliði Framsóknarflokks ráðherr-
ar.
Halldór brá yfir sig skikkju sak-
leysisins í áðurnefndu blaðaviðtali og
brosandi útundir eyru kvað hann sér
aldrei hafa dottið í hug að kvótakerf-
ið gæti leitt til þess sem nú er mest
talað um, að einn útgerðarmaður
hljóp út úr greininni með rúmlega
þrjá milljarða króna. Veit þá blessað-
ur sakleysinginn ekki að þetta er sú
iðja sem sægreifarnir hafa stundað
alla tíð, að pranga með kvótann, ým-
ist innan greinarinnar eða utan.
Þetta er vissulega dágóður hagn-
aður manns sem var eignalaus þegar
hann í „einum grænum" fékk gjafa-
kvóta (fyrir sautján ámm minnir mig
að sagt hafi verið). En þótt sægreifi
sé sýnist mér hann lítill karl, að vera
með dylgjur um of háar kröfur sjó-
manna fýrir vinnu sína og almenna
öfund út í þá sem fengu gjafakvót-
ann. Veit vesalings maðurinn þá ekki
að þessi auðlind, sem þeir sægreif-
amir hafa verið að pranga með, er
sameign þjóðarinnar.
Gamalt máltæki segir: „Þjófurinn
þrífst en þjófsnauturinn ekki“, en
stundum virðist hið gagnstæða eiga
betur við.
Sök bítur seka
Hvemig er þetta annars, verða
ekki kjörnir þingfulltrúar að gefa
drengskaparheit er þeir setjast fyrst
á alþingi, lofa hátíðlega að bijóta
ekki boðskap stjórnarskrárinnar og
breyta jafnan eftir sannfæringu og
samvisku sinni? En hvað gerist ef
þetta tvennt lætur ekkert á sér kræla
eða molnar mélinu smærra? Það hef-
ur kannski ekki verið út í bláinn að
inntökupróf alþingismanna hefur
vikið frá því að þurfa að leggja hönd á
helga bók og rétta þijá fingur upp til
Guðs er þeir tóku sæti á Alþingi.
Vatneyrardómurinn hefur valdið
miklum skjálfta og ótta í stjórnar-
flokkunum og þegar menn verða yfir
sig óttaslegnir geta viðbrögðin orðið
hin skringilegustu, jafnvel geta
menn trúað því að þeir hafi allt í einu
fengið vitranir, séu orðnir spámenn í
sínu föðurlandi, hafi séð fyrir algjört
hran fiskistofnanna og þjóðina flytja
búferlum til Kanarí; sem sagt algjört
„kaos“ ef þessi skelfilegi dómur nái
fram fram að ganga. Skýr skilaboð,
þar sem Hæstiréttur á eftir að kveða
upp sinn dóm í málinu.
Já, það er ekkert grín að vera viti
sínu fjær af hræðslu, síst fyrir stór-
menni. Já, það hlýtur að vera gaman-
laust að glingra við!
Sægreifar og sökudólgar
Þekkja þá landsfeðurnir eftir allt
saman ekki stjórnarskrána? Vita
þeir ekki að hún kveður á um að auð-
lindir á landi, fiskurinn í sjónum ás-
amt öðmm verðmætum er þar kunna
að finnast sé sameign þjóðarinnar?
Hefur þjóðin þá afsalað sér þessum
auðlindum? Reyndar ekki. Hafði þá
nokkur Ieyfi til að taka þessa auðlind
frá henni og gefa hana nokkram út-
völdum sem braska með hana á
hvern þann hátt er þeim þóknast en
hinum raunveralega eiganda era
þetta glötuð verðmæti, um það snýst
málið og þetta vekur ótta gefend-
anna.
Mundu þessir herramenn með-
höndla eignir sínai' á slíkan hátt?
Vilja þeir kannski vera svo elskulegir
að svara því? Þótt vinnubrögð þeirra
vitni oft um litla réttlætiskennd eða
þekkingu á þjóðfélaginu hljóta þeir
þó að vita að þjóðin vill ekki sætta sig
við þetta lengur. Að sjálfsögðu vita
þeir líka að sægreifarnir era hver af
öðram að hlaupa með fjármuni út úr
greininni og kaupa hlutabréf fyrir
tugi eða hundrað milljarða króna í
hinum ýmsu fyrirtækjum og talað er
um miklar skuldir sjávarútvegsins.
Verður þá ekki næsti leikur lands-
feðranna að láta þjóðina hlaupa undir
bagga? Hvað segir spámaðurinn?
Eða verður hún þá öll flutt búferlum
til Kanarí, nema landsfeður og sæ-
greifar? Það er víst hvort sem er þeir
sem eiga Island.
Já, svona er ísland í dag.
AÐALHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Furagerði 1, Reykjavík.
Yndisleg
tónlistarstöð
Frá Ólafí M. Jóhannessyni:
EIN er sú stöð á ljósvakanum sem
nærir sálina betur en flestar aðrar.
Hér á ég við Klassík FM, einu ís-
lensku útvarpsstöðina sem varpar
fegurstu tónverkum sígildrar ættar
í eyru okkar allan sólarhringinn. Ég
hlusta á þessa stöð þegar færi gefst
frá amstri dagsins og undrast sífellt
þann mikla sköpunarmátt sem býr
jafnvel í aldagömlum tónverkum.
Það er annars undarlega hljótt
um þennan menningarvaka sem
ekki þarf að borga krónu fyrir.
Þessi stöð sem Halldór Hauksson
stýrir af myndarskap er nánast eins
og ósýnileg hjá menningarvitum.
Eru þeir gengnir í björg opinberrar
forsjár?
Ég þakka þær stundir sem ég hef
svifið inná lendur Klassík FM. Vona
bara að fyrirtæki og stofnanir sjái
sér hag í að styrkja þessa stöð en
ekki með hefðbundnum auglýsing-
um sem hrekkja tónmálið heldur
smekklegum tilkynningum um
stuðning svipuðum og er að finna á
hinni ágætu alíslensku popptónlist-
arstöð er kallast Saga. Vonandi
tekst ykkur að halda úti þessum
listsprota sem er á vissan hátt sí-
grænn.
ÓLAFUR M. JÓHANNESSON,
Hverafold 96, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.