Morgunblaðið - 07.03.2000, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐjtÍDÁGUR 7. MARS 2000 * 55
<
hnýta sterk vináttubönd milli okkar
og fjölskyldna okkar.
Þegar skyggnst er yfir lífshlaup
Sveins Bjömssonar og litið til baka
kemur í ljós hversu heilladrjúgt það
var. Þá er einkum átt við þátttöku
hans í uppbyggingu íslensks þjóðfé-
lags þegar iðnaður landsmanna var að
brjótast út úr handverki í fjöldafram-
leiðslu. Þá kemur upp í hugann and-
rúmsloftið sem ríkti þegar hann tók
að leggja sitt lóð á vogarskálar iðnað-
aruppbyggingar. Allur innflutningur
vai- hér meira og minna í skjóli toll-
múra svo tugum prósenta skipti. Við
þær aðstæður hóf Sveinn starf sitt hjá
Iðnaðarmálastofnun Islands á sjötta
áratug 20. aldar. Islendingar tóku þá
miklu ákvörðun að gerast aðilar að
EFTA en það hafði í for með sér að á
umsömdum árafjölda skyldu allir inn-
flutningstollar falla niður. Iðnaðurinn
átti nú að standa á eigin fótum án
nokkurra verndartolla og duga í fullri
samkeppni við þróaðar iðnaðarþjóðir
sem vildu nú innlima íslenskan mark-
að í sitt markaðssvæði. Þá sýndi
Sveinn hvað í honum bjó og byggði
starfið á haldgóðri menntun sem
hann hlaut vestanhafs. Því til viðbótar
var hér á ferðinni maður sem borið
var traust til sökum vandvirkni og
heiðarleika.
Frá fyrstu kynnum okkar Sveins
hefur í mínum huga ríkt mikil heið-
ríkja yfir honum og allri hans nær-
veru. Hann var ávallt jákvæður, til-
lögugóður og hafði ánægju af að
kryfja málin til mergjar, benda á úr-
ræði eða finna farsælar lausnir.
Stærstan hluta starfsævi sinnar var
hann einn af máttarstólpum iðnaðar-
uppbyggingar í landinu og lagði mikið
af mörkum á þeim vettvangi. Með for-
stjóm sinni hjá Iðnaðarmálastofnun
og síðar Iðntæknistofnun Islands,
gerðist hann brautryðjandi í ráðgjöf
við framtíðaruppbyggingu íslensks
iðnaðar, þegar nútíma vinnubrögð og
tækni ruddu sér til rúms. Þá var gott
að leita til Sveins um ráðgjöf við lausn
aðsteðjandi mála, leita til manns sem
hafði yfirsýn og sá framtíðina í nýju
ljósi eftir mikilsvert nám í Bandaríkj-
unum, sem án efa mótaði mjög alla
framtíðarsýn hans.
Sveinn var um árabil í ritstjóm og
ábyrgðarmaður Iðnaðarmála; tíma-
rits Iðnaðarmálastofnunar Islands,
og hafði miki] áhrif á þeim vettvangi.
Hann kunni á markvissan hátt að
nýta útbreiðslu blaðsins í þágu efling-
ar iðnaðar en um leið var blaðið tii
mikillar fyrirmyndar um gott íslenskt
málfar. Hann lagði metnað sinn í og
mikla alúð við að vanda allt málfar á
greinum sem í blaðinu birtust svo að
til fyrirmyndar er. Hann lagði sjálfur
mikla rækt við íslenskt mál eins og
fjölmargar greinar hans í tímaritum
og blöðum em til marks um. Hann rit-
aði einkum um iðnaðarmál, fram-
leiðni, hagræðingu, stjómun, vinnu-
rannsóknir og fleira.
Sveinn var gæfumaðul• í einkalífi
sínu. Heima fyrir hjá Helgu og böm-
unum fimm var hans kjölfesta og
skjól í lífinu. Þar áttum við ófáar góð-
ar stundir, þar ríkti vinátta og glað-
værð og veislukostur veittur af örlæti.
Það var gott að kynnast fjölskyldu-
föðumum, sem bar ómælda virðingu
fyrir konu sinni og bömum, og lagði
rækt við fjölskyldu sína alla. Sam-
band hans við börn, tengdaböm og
bamabömin var náið og hann naut sín
best með allan hópinn í kringum sig.
Það þarf sálarstyrk til að horfast í
augu við það vonleysi þegar ólækn-
andi sjúkdómur heijar á. Þetta skynj-
aði vinur minn er við ræddum saman
fyrir rúmri viku, en ekki lét hann von-
leysi ráða hugsun sinni. Hann var
reiðubúinn að ræða nútíð og framtíð,
og þannig lyfta sér til flugs, þrátt fyrir
þungbæran sjúkdóm. Þar kom sálar-
styrkur hans og æðmleysi skýrast í
Ijós. Þannig var Sveinn, fyrst þú svo
hann.
Nú þegar gatan með honum er
gengin koma upp í hugann bjartar
minningar um vandaðan vin og sam-
ferðamann. Við ótímabært andlát
góðs vinar þökkum við Sigríður og
fjölskylda okkar áratuga vináttu og
tryggð og sendum Helgu og fjölskyld-
unni allri innilegar samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan eiginmann,
föður og afa veita þeim öllum styrk.
Hjalti Geir
Kristjánsson.
Sveinn Björnsson er horfinn af
sviði jarðlífsins. Ekki lengur hægt að
leita ráða hjá honum, eða heyra glað-
beitta rödd hans í símanum: „Helga
er búin að baka pönnukökur; það er
orðið fundarhæft.“
Sveinn átti sæti í blaðstjóm félags-
rits eldri borgara, sem undirrituð rit-
stýrir, og var óþreytandi að gefa góð
ráð. Hann átti auðvelt með að setja
sig inn í flest mál og var mjög áhuga-
samur um hag blaðsins. Eftir að veik-
indin sóttu meira á hann, mótaðist sú
venja að blaðstjórnarfundir vora
haldnir á heimili þeirra Helgu.
Ógleymanlegt var að sitja við borð-
stofuborðið hjá Sveini og Helgu, um-
vafin fógmm listmunum og útsýni yf-
ir ílóann til Esjunnar. Njóta þess að
hafa Svein við borðsendann sem var
einkar laginn að skapa víðsýnni um-
ræðu. Sveinn var góður ráðgjafi, enda
maður með víðtæka starfsreynslu og
leiftrandi heimsborgari.
Hans er nú sárt saknað af okkur
sem eftir sitjum með ritið „Listin að
lifa“, Jiví að Sveinn kunni vissulega þá
list. Eg tel mig hafa kynnst Sveini vel,
einkum þegar við sátum saman nokk-
ur síðdegi og rifjuðum upp lífsferil
hans sem síðar birtist í viðtalsformi í
blaðinu. Þá var Sveinn orðinn mjög
veikur og ekki fór hjá því að samtal
okkar beindist að tilgangi lifsins.
Honum fannst skylda sín að gefa sem
mest af sér til annarra og sagði:
„Eftir langt ævistarf hlýtur maður
að búa yfir töluverðum fróðleik. Fólk
sem er hætt að vinna, en býr yfir
reynslu stjómenda og fi-umkvöðla,
ætti að geta miðlað til þeirra yngri
sem á eftir koma. Þjóðfélagið tapar, ef
ekkert er gert til að nýta þessa þekk-
ingu.“ Sveinn hafði mikinn áhuga á að
stofnuð yi’ði ráðgjafarþjónusta eldri
borgara á Ari aldraðra, en hann hafði
góða reynslu af slíkri þjónustu í Bret-
landi í sinni tíð hjá Iðntæknistofnun.
Það var erfið lífsreynsla fyrir
Svein, þegar hann greindist með
MND-sjúkdóminn, en þá beindist
hugur hans fyrst og fremst að sínum
nánustu og þeim sem ættu eftir að
kljást við sama sjúkdóm. Hann hélt
dagbók um sjúkdómsejnkenni sín og
meðferð, og var mjög ánægður þegar
læknirinn hans lét þau orð falia: „Ef
allir sjúklingar kæmu með svona
minnisblað myndi það auðvelda alla
meðferð."
Sveinn skrifaði nýlega grein í
MND-blaðið undir yfirskriftinni „Að
láta hverjum degi nægja sína þján-
ingu“ sem var lífsstíll hans síðustu
mánuði. Það var gæfa að fá að kynn-
ast manni eins og Sveini, sem leitaðist
ætíð við að gefa af sér til annarra.
Helga mín, innilegar samúðar-
kveðjur til þín og fjölskyldunnar.
Oddný Sv. Björgvins.
Öðlingsmaður er fallinn frá. Sveinn
Bjömsson var kosinn í stjórn Félags
eldri borgara í Reykjavík og nágrenni
á aðalfundi þess í mars 1997. Þar kom
fram kröftugur maður, rökfastur og
úrræðagóður. FEB vænti mikils af
starfskröftum hans. En fljótt skipast
veður í lofti. Um haustið fór hann að
kenna sér meins og var ekki ljóst hvað
olli fyrr en h'ða tók á árið 1998. Áhugi
hans á helstu baráttumálum aldraðra
var óbilandi þrátt fyrir lasleikann.
Hann var jafnframt fulltrúi FEB í
stjóm Landssambands eldri borgara.
Hann gaf hvorki kost á sér í stjóm fé-
lagsins né stjóm landssambandsins á
síðasta ári. En Sveinn var ekki hættur
þótt verulega hefði dregið úr kröftum
hans. Hann var í blaðstjóm félagsrits
okkar, Listin að lifa, alveg fram á síð-
asta dag. Blaðstjómin kom saman á
fallegu heimili hans á Skúlagötu 20
þar sem blaðstjómarfundir vom
haldnir allt síðasta ár og fram á þetta
ár. Móttökurnar vom frábærar frá
hendi húsfreyjunnar, Helgu Gröndal,
glæsilegt kaffiborð, en þegar hún var
frá vegna sinna starfa, sáum við sem
vomm í blaðstjórninni með honum
um kaffið og vom þetta óneitanlega
heimilislegir og skemmtilegir fundir.
Þrátt fyrir öra líkamlega hrörnun,
hélt Sveinn óskertri andlegri skerpu
og var alltaf úrræðagóður og hug-
myndaríkur allan tímann. Eftir að
Sveinn fór á sjúkrahús fyrir nokkm
var það nefnt við hann, hvort við gæt-
um haldið blaðstjómarfund þar.
Sveinn sýndi mikinn áhuga á því, en
síðustu vikur dró vemlega úr mætti
hans og hann treysti sér ekki til að
taka á móti okkur.
Félagið hefur misst góðan liðs-
mann. Blessuð sé minning hans. F.h.
stjómar Félags eldri borgara í
Reykjavík og nágrenni, votta ég
Helgu eiginkonu hans og öðmm
aðstandendum, innilega samúð.
Ragnar Jörundsson.
Hvort örlögin hafi stjómað því að
við Sveinn Björnsson hittumst fyrst á
haustdögum 1942 er mér ekki ljóst en
ef svo er þá er ég þeim ævinlega
þakklátur. Við voram þá að hefja nám
í 3. bekk Menntaskólans í Reykjavík.
Andstætt venjum okkar vomm við
báðir heldur seinir fyrir er við komum
í fyrsta tíma og vora aðeins tvö sæti
laus á fremsta bekk í kennslustofunni
og settumst við þar hlið við hlið. Frá
þessum degi myndaðist vinátta milli
okkar Sveins sem staðið hefur í næst-
um sex áratugi án þess að nokkurn
tíma hafi þar fallið skuggi á.
Það varð mér því mikið áfall þegar
hringt var til mín er ég var staddur í
Hannover og mér tilkynnt andlát
hans. Fjómm dögum áður hafði ég
setið hjá honum á Landspítalanum og
er ég innilega þakklátur fyrir þá sam-
verustund.
Við áttum dásamlegar stundir sam-
an í Menntaskólanum í Reykjavík og
útskrifuðumst á hundrað ára afmæli
skólans árið 1946 í hópi mjög góðra
samstúdenta. Ég kynntist foreldmm
Sveins, Þómnni Halldórsdóttur og
Bimi Benediktssyni, miklu heiðurs-
fólki og gerðist heimagangur á heimili
þeirra og hann á svipaðan hátt á
heimili mínu.Við vorum samstiga um
að fara til verkfræðináms í Bandaríkj-
unum, þótt við fæmm ekki á sama
skóla. Sveinn lauk síðan BS-prófi við
einn af merkari verkfræðiskólum
Bandaríkjanna, Illinois Institute of
Technology, árið 1951.
A námsáram okkar ytra vomm við
í stöðugu sambandi hvor við annan
þótt við hittumst sjaldan vegna fjar-
lægðar. Eftii- heimkomuna frá
Bandaríkjunum tókum við upp fyrri
samskipti og enn virtust örlögin ráða
för, því að við kvæntumst báðir því
sem næst á sama tíma og vom eigin-
konur okkar bekkjarsystur og bestu
vinkonur. í eiginkonu sinni, Helgu
Gröndal, eignaðist Sveinn hinn
traustasta lífsfomnaut og við Mar-
grét í þeim hjónum báðum yndislega
vini fyrir lífstíð.
Fyrstu tvö árin eftir heimkomuna
starfaði Sveinn í fyrirtæki fóður síns,
Netagerð Bjöms Benediktssonar,
sem var reyndar í næsta húsi við
heimili mitt á Holtsgötunni. Ég er
þess fullviss að hann hefði rekið það
fyrirtæki áfram með miklum sóma, en
hann kaus að fara aðrar leiðir.
Árið 1953 hóf Sveinn störf hjá Iðn-
aðarmálastofnun Islands og átti stór-
an þátt í uppbyggingu þeirrar stofn-
unar. Hann var framkvæmdastjóri
hennar 1955-1971 og síðan Iðnþróun-
arstofnunar íslands til 1978 og for-
stjóri Iðntæknistofnunar Islands árin
1978-1983. Ég fann ávallt hvað Sveinn
sinnti öllum störfum sínum af miklum
áhuga og eljusemi, svo og þeim fjöl-
mörgu félagstörfum, er hann tók að
sér. Hann var einstaklega vel skipu-
lagður í störfum sínum og fram-
kvæmdum, eins og hann hafði og
mepntun til.
Árin 1983-1994 var Sveinn forstjóri
SVR og varð mér strax ijóst að það
starf átti hug hans og hjarta. Ég
skynjaði einnig að hann bar hag þess-
arar stofnunar fyrir bijósti til síðustu
stundar.
I öllum ofangreindum störfum
hafði Sveinn samband og samvinnu
við samsvarandi stofnanh- á Norður-
löndum og var augljóst að þar naut
hann trausts og eignaðist marga vini.
Sveinn var mikill skákmaður og
sýndi þeirri íþrótt mikinn áhuga.
Hann var einnig góður bridge-spilari
og fengu vinir hans að njóta þess.
Þau Helga og Sveinn eignuðust
fimm mannvænleg böm og í áranna
rás myndaðist vænn hópur tengda-
barna og bama- og barnabama, og
var unun að sjá hversu vel Sveinn
naut sín i hlutverki fjölskylduföður.
Sveinn var mjög traustur persónu-
leiki. Allt sem hann sagði stóð eins og
þrykkt í stein.
Vinátta eins og okkar Sveins er
meira virði en veraldleg verðmæti og
hún verður hvorki keypt né seld. Ég
mun sakna Sveins sárlega en hann
verður alltaf ofarlega í huga mér.
Við Margrét sendum Helgu og Sig-
ríði systur Sveins og fjölskyldum
þeirra innilegar samúðarkveðjur.
Sverrir Norland.
Sveinn Bjömsson gegndi starfi for-
stjóra SVR árin 1983-1994, en fyrir-
tækið naut þó forystu hans mun leng-
ur, þar sem hann hafði áður setið í
stjóm SVR óslitið frá árinu 1974,
meiri hluta þess tíma sem formaður
stjómar.
Undirrituð tók við starfi Sveins er
hann fór á eftirlaun um áramótin
1994-5 og var því ekki samtíða honum
á vinnustað. Þegar einn tekur við ann-
ars starfi gerist það ekki án breyt-
inga. En jafnframt er mikilvægt fyrir
þann sem að kemur að reyna að
skynja andblæ og áherslur þess sem
fyrh- var þannig að ekki glatist góður
hugur og undirstaða þess starfs sem í
gangi er.
Sveinn var þægilegur í viðkynn-
ingu, framkoman ljúfmannleg og
gi-einilegt að hann vildi hver manns
bón gera. Hann gerði sér far um að
kynna mér þau málefni sem honum
vom hugleiknust svo að ekki slitnuðu
þeir þræðir sem hann vildi að ofnir
yrðu áfram. Mér er sérstaklega minn-
isstæð rækt hans við eftirlaunaþega
fyrirtækisins, þá starfsmenn sem lok-
ið höfðu starfsæfi sinni hjá SVR og
nutu elliáranna. Sveinn lagði áherslu
á að ég héldi þeirri venju að bjóða
þessum hópi til samsætis í lok jólahá-
tíðar ár hvert og þá skyldu hefur mér
þótt ljúft að uppfylla.
Því miður lá það ekki fyrir Sveini
Bjömssyni að fá sjálfur að njóta eftir-
launaáranna nema skamma hríð
vegna heilsubrests. Sveinn tók þó
virkan þátt í félagsstörfum eldri borg-
ara svo lengi sem heilsan leyfði. Á
meðan kraftar entust kom hann öðm
hverju við hjá SVR og heilsaði upp á
félaga og fyrrverandi samstarfs-
menn. Hann bar með sér ró og yfir-
vegun þegar hann tyllti sér niður í
morgunkaffið hjá okkur á Kirkju-
sandi og rabbaði smástund um lands-
ins gagn og nauðsynjar. Samstarfs-
menn minnast hans með hlýju og
virðingu.
Á skilnaðarstundu em Sveini
Bjömssyni þökkuð störf í þágu SVR
og fjöiskyldu hans vottuð dýpsta sam-
úð.
Guð blessi minningu hans.
Lilja Ólafsdóttir,
forstjóri SVR.
„Lengi býr að fyrstu gerð,“ segir
máltækið og á ekki síst við um áhrif
góðs kennara. Ég var einn þeirra sem
áttu því láni að fagna á sínum yngri
áram að starfa um árabil á 8. áratugn-
um undir stjórn Sveins Björnssonai-
þáverandi forstjóra Iðnþróunarstofn-
unar Islands og síðar Iðntæknistofn-
unar. Síðar starfaði ég með Sveini við
Stjómunarfræðsluna sem þá var til
húsa hjá Iðntæknistofnun að Skip-
holti 37. Sveinn Björnsson naut virð-
ingar sem stjómandi enda var honum
gefin sú list að geta falið fólki ábyrgð
með þeim hætti sem jók sjálfstraust
viðkomandi hæfilega - hann átti auð-
velt með að laða fram fmmkvæði og
jafnframt að styrkja þá hlekki sem
hann sá af innsæi sínu að vom veikari.
Hann fylgdist með framvindu hinna
ýmsu verkefna af áhuga og með fram-
komu sem hvatti menn ósjálfrátt tii
dáða: Alltaf fannst manni eðlilegt og
sjálfsagt að leita til hans um ráð og
aðstoð enda var ekki komið að tómum
kofanum. Oft hef ég hugsað um það
síðar hve margt hefði gengið betur og
fljótar fyrir sig og með rneiri hag-
kvæmni fyrir hlutaðeigandi hefðu
stjómendur, sem þá komu við sögu í
hinum ýmsu stofnunum og fyrirtækj-
um, verið jafn færir í sínu fagi og
Sveinn Bjömsson.
Sveinn Bjömsson var iðnaðarverk-
fræðingur og því lærður stjómandi.
Stjómunarstíll hans hjá Iðntæknist-
ofnun bar hvorki með sér strangleika
né mikla formfestu þótt skipulagning
og áætlanagerð væm á meðal þeirra
verkfæra sem léku honum í höndum.
Sveinn var yfirvegaður, fumlaus og
ákveðinn; kurteis svo af bar, hafði
ríka kímnigáfu og var hlýr persónu-
leiki - sem stjómandi lét hann sér
jafnframt annt um velferð starfs-
manna sinna. Þeir sem hafa þessa
hæfileika þurfa ekki að tilkynna eða
auglýsa að þeir stjómi og það þarf
ekki að skipa neinum að bera virðingu
fyrir þeim - hún er eðlileg og sjálfsögð
afleiðing.
Á sl. 30 áram hafa slíkar breytingaí'
orðið á íslensku þjóðfélagi að þeir sem
nú em að byrja starfsferii á einhverju
sviði tækninnar ættu erfitt með að
trúa lýsingum á þeim erfiðleikum sem
á miðri öldinni mættu Sveini Björns-
syni og öðmm frumkvöðlum sem
hugðust veita aukinni verk- og stjóm-
unartækni inn í íslenskt atvinnulíf.
Sveinn hafði m.a. kynnst nýjustu
tækni í vinnuvísindum og upplýsinga-
miðlun í verkfræðinámi sínu í Banda-
ríkjunum. Þegar hann ræðst sem
verkfræðingur til Iðnaðarmálastofn-
unai- íslands (IMSÍ), sem þá var til^
húsa í hinu nýja húsi Iðnskólans á
Skólavörðuholti, hefst hann þegar
handa við að kynna giidi vinnurann-
sókna sem tækis til að auka afrakstur
vinnunnar og gera hana jafnframt
auðveldari. (Nefnist á síðari tíma máli
„að auka framleiðni með hagræð-
ingu“ - á nútímamáli „gæðastjórnun“
sem er nýtt nafn á þroskuðum vísind-
um). Skömmu síðar er hann ráðinn
framkvæmdastjóri stofnunarinnar
sem í upphafi var ætlað að veita iðnaði
ráðgjöf og tækniþjónustu en frá og
með 1954 bæði iðnaði og versiun því
vörudreifing er einn þáttur iðnaðar.
Það hefur áreiðanlega reynst ís-
lensku atvinnulífi notadrjúgt að
Sveinn var hnútum kunnugur í,
Bandaríkjunum; fljúgandi fær í ensku
og kunni að umgangast Bandaríkja-
menn. Undir hans stjóm og fyrir
milligöngu ameríska sendiráðsins á
íslandi komst á samstarf IMSÍ og
stofnunar í Washington sem nefndist
Intemational Cooperation Admini-
stration (ICA). Fjárstyrkir og fyrir-
greiðsla ICA gerði IMSÍ m.a. kleift að
koma á fót tæknibóka- og fræðsluk-
vikmyndasafni á ámnum 1954-1957.
En fræðslumyndimar vom ómetan-
leg kennslugögn á námskeiðum sem
Sveinn og starfsmenn hans skipu-
lögðu og héldu reglulega.
„Til að gefa örlitla innsýn í þá fmm-
hvöt sem starfsemi IMSI hefur haft á
þá þróun sem við nú þekkjum má geta
þess að fjárstyrkur ICÁ árið 1956
gerði m.a. kleift að kosta dvöl eins af
verkfræðingum stofnunarinnar í
Danmörku og Noregi til að kynnast
skipulagningu og starfsemi stöðlun-
arstofnana; einnig til að greiða laun
sérfræðings til að rannsaka hvað gera
mætti til að hækka framleiðni í ís-
lensku atvinnulífi með kerfisbundn-
um hagræðingaraðgerðum.“ í sömu
grein nefnir hann að þakka beri auk-
inn áhuga og skilning einstaklinga,
fyrirtækja, samtaka og stofnana á
þessu heildarmarkmiði IMSÍ. (Svo
það valdi ekki misskilningi varð Iðn-'*’
aðarmálastofnun að Iðnþróunarstofn-
un og síðar að Iðntæknistofnun í for-
stjóratíð Sveins).
Sveinn Bjömsson var hæfileika-
maður á mörgum sviðum. Hann var
t.d. mjög góður skákmaður og hefði
áreiðanlega getað náð langt á því sviði
hefði hann valið þá braut. Kennari var
Sveinn af guðs náð; hafði ánægju af
kennslu og var vinsæll kennari. Hann
beitti sér fyrir aukinni fræðslu á sviði
verkmenningar og stjómunar; - var
einn af stofnendum Stjómunarfélags
Islands 1961 auk þess sem hann átti
drjúgan þátt í að halda úti verkstjórn-
amámskeiðum Stjómunarfræðslu
iðnaðarráðuneytisins og einn af aðal-
kennuranum hennar um áratuga-'
skeið.
Ég vil Ijúka þessari minningar-
grein með því að nefna að í grein eftii-
Svein Björnsson frá árinu 1971 færir
hann rök, sem nú þættu kunnugleg,
fyrir nauðsyn þess að stækka rekstr-
areiningar og gera þær hagkvæmari
með skipulögðum sammna fyrir-
tækja. Sveinn var ekki að byggja
neina loftkastala, til þess var hann of
vel lesinn í fögunum og raunsær. En
hann sá mun lengra fram á veginn en
margir samtíðarmenn og honum var
það Ijósara en mörgum öðmm að ís=.
lenskt atvinnulíf, ekki síst iönaður,
var, í upphafi aðlögunartímans að
evrópska Fríverslunarbandaiaginu
EFTA, tæknilega vanþróað, enda
leiddi tíminn í ijós að aðvaranir hans,
bæði í ræðu og riti, vora réttmætar.
Ég votta eftirlifandi eiginkonu
Sveins og fjölskyldu samúð.
Leó M. Jónsson.