Morgunblaðið - 21.12.1985, Blaðsíða 82

V
82
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. DESEMBER1985
HecnAiin
^ petícc hlj'óta. ab aera blóm'm sem £9
pantabi (‘tilefhi afmaelisins þinS."
Ast er...
... að kaupajóla-
tréð saman.
TM Reg. U.S. Pat. Oft — all rights reserved
«1985 Los Angeles Times Syndicate
Ég mun sakna þín sem væri
þú sonur minn: Frekur,
vanþakklátur og tilætlunar-
samur.
HÖGNI HREKKVlSI
„HAkJW or Aieo skipiwu.' "
Alþýðubandalagsmenn vinna
að hruni atvinnuveganna
Heiðraði Velvakandi
Nú geta menn spurt. Er at-
vinnurekstur landsmanna í al-
vöru að hrynja?
Ólafur Ragnar Grímsson tekur
mjög óstinnt upp hag Hagskips
og er reiður. Segir þetta sjálf-
staeðismönnum og ríkisstjórninni
að kenna. Mikið er málflutningur
Alþýðubandalagsmanna oft
keimlíkur rússneskum. Þar er
alltaf borið á aðra sem þeir eru
að gera sjálfir og vísa ég því til
þess, að um áraþil eru Alþýðu-
bandalagsmenn búnir að vinna
að hruni atvinnuveganna með
þeirri stefnu, að atvinnurekstur-
inn skuli rekinn með síauknum
lánum. Um ágóða sem gerir fyrir-
tækjum kleift að starfa á heil-
brigðum grundvelli má ekki tala.
Það er arðrán á verkafólki, segja
þeir.
Hvernig getur Alþýðubanda-
lagið verið vinur verkamanna
þegar það gerir sér far um að
knésetja atvinnurekendur. Svo
tala þeir fjálglega um að efla
atvinnurekstur í landinu. Þetta
er ómögulegt að skilja nema á
einn veg og þann, að þeir vilja
auka lánsfé þar til fyrirtækin eru
gjaldþrota og allur einkaatvinnu-
rekstur falli í ónáð og gerður upp
við ríkið, einstaklingsframtakið
gert dautt og ómerkt, það er
markmiðið, eignir einstaklinga
gerðar upptækar. Nú er það mál
málanna hjá Ólafi Ragnari,
gjaldþrot Hafskips í millilanda-
siglingum og sú óþægilega til-
finning hans að nú verði almenn-
ingur að koma til og taka á sig
byrðar fjárhagslega vegna þessa
máls. Þannig hefur það alltaf
verið síðan Alþýðuþandalagið
hafði getu til að knýja fram
ábyrgðarlausa stefnu sína gagn-
vart þjóðfélaginu, við verkamenn
höfum alltaf tapað vegna aðgerða
Frá athafnasvæði Hafskips í Reykjavíkurhöfn
þess í kjaramálum. Við segjum
ekki útlendingum fyrir verkum.
Við verkamenn og aðrir greiðum
milljarða króna til útlendinga í
vexti af skuldum sem Alþýðu-
bandalagið safnaði á stjórnarár-
um sínum og til að geta selt vörur
okkar erlendis borgum við með
þeim, hundruðir milljóna til að
ná framleiðslukostnaði sem fyrir
löngu er kominn fram úr eðlileg-
um mörkum á viðskiptasviðinu
við útlönd.
Þetta er Alþýðubandalaginu að
kenna öðrum fremur, það hefur
blekkt almenning til átaka um
það sem ekki er til svo ástandið
fer hríðversnandi bæði á lána-
markaði og annars staðar. Allar
gerðir þess til bættra kjara hafa
virkað þveröfugt við það sem
mætti ætla ef trúnaður við land
og þjóð væri til hjá þessum flokki.
Ókurlánastarfsemi er afleið-
ingin og hrun fjölda fyrirtækja.
Að lokum, Ólafur Ragnar Gríms-
son telur það hneyksli að láta
almenning borga tap Utvegs-
bankans. Ég vil spyrja. Er ekki
jafnmikið hneyksli að láta þjóð-
ina borga milljónir með skipaút-
gerð ríkisins, eða eru ekki milli-
landasiglingar jafn nauðsynleg-
ar? Tap Hafskips er að verulegum
hluta að kenna erlendu skipafé-
lagi sem tók frá þeim flutninga.
Fiskiðnaðurinn er á heljarþröm
vegna síaukinna lántöku, það er
nýjasta og gengisfelling yfirvof-
andi. Enn ein afleiðing ábyrgðar-
lausrar stjórnarandstöðu.
En eitt áfall fyrir skuldara
erlendis. Svo á að kasta tólfunum
með næstu samningagerð þar
sem ríkisstarfsmenn ganga með
hugmyndir um kröfur á hendur
almenningi um stórhækkuð laun
og verkalýðsfélögin ætla að
ganga í þeirra spor.
Þorleifur Guðlaugsson
Langholtsveg 122 Reykjavík
Víkverji skrifar
Tóm vitleysa, sagði viðmælandi
Víkverja, einskonar múgsefj-
un liggur mér við að segja. Hann
átti við umræðuna sem nú fer fram
um lánakjör húsbyggjenda og
meint lánleysi þeirra í þeim efnum
í samanburði við „eldri kynslóð-
ina“.
Maðurinn sagði enn: Við erum
hrakyrt í blöðunum eins og hverjir
aðrir ræningjar, minna má ekki
gagn gera; og allt á þetta á sínum
tíma að hafa verið lagt upp í
hendurnar á okkur að manni skilst
sem stóðum í byggingarfarganinu
fyrir tuttugu þrjátíu árum. „Nor-
dalskynslóðin" hét það hjá einu
gáfnaljósinu sem var að breiða úr
sér í DV núna fyrir helgi. Skrifar
sig kennara. Við skulum vona að
hann kenni ekki íslandssögu.
Það vill gleymast að þessi
„gjafalán" sem þeir eru að gjamma
um lágu sko ekki á lausu. Ekki
aldeilis. Það sanna er að obbinn
af fólki fékk einfaldlega alls engin
lán, eða svo mundi mönnum ekki
finnast núna. Þú þóttist hafa
himin höndum tekið ef þér tókst
að kría út sem svaraði einum mán-
aðarlaunum; og húsnæðismála-
stjórnarlánin eða hvað þau nú hétu
voru bæði fá og strjál og lítil.
Nú fá þau allir, er það ekki, en
þegar ég var að byggja fengu þau
fáeinir útvaldir. Og þegar röðin
kom loks að mér, fékk ég sem
svaraði svo sem fimmföldum mán-
aðarlaunum alls, og það voru engin
forstjóralaun, það máttu bóka.
Og enn sagði maðurinn: Menn
fluttu inn í íbúðirnar hálfkar-
aðar rétt eins og núna, og menn
voru gráir og guggnir af erfiði og
áhyggjum, rétt eins og núna. Menn
láta gjarnan núna eins og það
hafi verið hægt að marséra inn í
bankana hér forðum og þramma
þaðan út með fullar hendur fjár.
En bankarnir voru lokaðir, segi ég
aftur. Því miður, hér eru engir
peningar, var viðkvæðið. Einn
þekkti ég samt, einn í byggingar-
baslinu, sem tókst að þefa uppi
kall sem lumaði á fullri tösku af
peningum, fimmköllum og slíku.
Hann fékk þann gamla til þess að
fara með sér í vissan banka og
telja þar upp úr töskunni og það
reyndust vera um þrjátíu þúsundir
í henni. Kallinn lagöi þetta inn á
bók og út á það lánaði þessi banki
kunningja mínum jafnháa upphæð
— til þriggja mánaða nota bene.
XXX
að er þjóðsaga og óhróður
(sagði maðurinn að lokum) að
það hafi verið einhver dans á rós-
um að koma sér upp þaki yfir
höfuðið þegar þeir sem eru sextug-
ir núna voru þrítugir skulum við
segja. Magni Guðmundsson hag-
fræðingur skrifaði grein í Morgun-
blaðið um daginn, góða grein, þar
sem hann hrakti þessa firru lið
fyrir lið. Það tók mig hálfan annan
áratug ef ekki betur að vinna mig
útúr mesta baslinu, byrja ögn að
rétta úr kútnum. En það vantaði
fleira en peningana, „gjafaféð"
eins og það heitir núna hjá þessum
orðhákum sem fæstir voru komnir
af bleiuskeiðinu á þessu tímabili.
Stundum þraut byggingarefnið.
Mótatimbur? Væntanlegt eftir
mánuð. Miðstöðvarofnar? Staddir
um borð í Selfossi sem er staddur
í Hamborg erum við að vona.
Má ég loks minna á kassafjala-
kofana sem spruttu hér upp eins
og gorkúlur: Casablanca kölluðu
gárungarnir eitt af þessum sam-
félögum fátækra. Heldur fólk að
menn hafi verið að þessu upp á
sport og segja þessi hreysi ekki
sína sögu? Auðvitað eru þeir ekki
öfundsverðir nema síður sé sem
standa í þessu núna. En hinsvegar
er mér það hulin ráðgáta hvað
þeir eiga að vera bættari með það
að foreldrum þeirra sé úthúðað
sem ótíndum ölmusulýð.
Þetta sagði maðurinn sem stóð
í sínu stríði þegar amma var ung.
Og er víst ekki einn um það af
„eldri kynslóðinni" að furða sig á
því núna hvað þetta á að hafa verið
indælt stríð.
XXX
Fréttamaðurinn sem samdi eft-
irfarandi fyrirsögn í NT í
fyrradag hefur augljóslega ekki
viljað eiga á hættu að vera misskil-
inn: Hver verður þjálfari? Knatt-
spyrnuþjálfarar vilja þjálfarann
Minelli fyrir þjálfara.
-t