Morgunblaðið - 21.12.1985, Side 72

72
ítaaaMaaan isHUOAQHAPUAJ.qiQAjaviuoHOM
MORGUNBLADIÐ, LAUGARDAGUR 21. DESEMBER1985
i Móöir okkar og tengdamóöir, h
ANDRÍNA GUÐRÚN KRISTLEIFSDÓTTIR
frá Sveinatungu,
lést í Landspítalanum miðvikudaginn 18. desember. Útför hennar veröur gerö frá Fossvogskapellu föstudaginn 27. desember kl.
13.30.
Vigdía Björnadóttir, Tómas Helgason,
Guórún Björnsdóttir, Magnús Guðmundsson,
Ástríóur Elín Björnsdóttir, Nanna Björnsdóttir, Jón Jakobsson,
Kristín Björnsdóttir, Erlingur Sigurósson,
Gísli Björnsson, Elín Björg Magnúsdóttir,
Kristfríóur Björnsdóttir, Gíali Höskuldsson.
+
Eiginkona mín, móöir okkar og amma,
HALLOÓRA SVEINSDÓTTIR,
hjúkrunarfræðingur,
HófgerAi 22, Kópavogi,
lóst 19. desember 1985.
Guómundur Sigurjónsson,
Hörður Guðmundsson, Jónína Guðmundsdóttir,
Sveinn Pélmi Guömundsson, Hulda Valdimarsdóttir,
Guðmundur Geir Ludwigsson.
t
Eiginkona mín og móöir okkar,
KRISTBJÖRG EGGERTSOÓTTIR,
Grenimel 2,
lést fimmtudaginn 19. desember.
Albert Erlingsson,
Auður Albertsdóttir,
Kristín Erla Albertsdóttir,
Erna Albertsdóttir.
+
Maöurinn minn,
SIGURÐUR SIGURDSSON
frá Saurbsa,
Efstasundi 73,
lést'í Landakotsspítala 19. desember.
Fyrir hönd aöstandenda.
Kristbjörg Jónasdóttir.
+
Maöurinn minn,
GEIR JÓNASSON,
fyrrverandi borgarskjalavörður,
lést 12. desember. Jarðarförin hefur fariö fram.
Kristín Jónsdóttir.
Legsteinar
granit — marmari
\^rtænít o.f.
einnig kvöld Unnarbraut 19, Seltjarnarnesi,
og helgar. símar 620809 og 72818.
Birting afmælis- og
minningargreina
ATHYGLI skal vakin á því, að afmælis- og minning-
argreinar verða að berast blaðinu með góðum fyrir-
vara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hiiðstætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður.
Þess skal einnig getið, af marggefnu tilefni, að
frumort ljóð um hinn látna eru ekki birt á minning-
arorðasíðum Morgunblaðsins. Handrit þurfa að
vera vélrituð og með góðu línubili.
Minning:
Ásta S. Ólafsdóttir
- Vestmannaeyjum
Fædd 8. september 1904
Dáinn 13. desember 1985
I dag verður til moldar borin
Ásta Sigríður Ólafsdóttir, sem lést
í sjúkrahúsi Vestmannaeyja 13.
þessa mánaðar og langar mig að
minnast ömmu minnar með nokkr-
um orðum. Amma fæddist 8. sept-
ember 1904 á Hofsós, dóttir hjón-
anna Ólafs Jenssonar og Lilju
Haraldsdóttur. Ólafur var kaup-
maður, en fluttist síðar til Vest-
mannaeyja og var þar póstmeist-
ari til dauðadags. Amma átti þrjá
bræður, Harald sem lést ungur en
hinir tveir sem lifa hana eru Jens
bifreiðastjóri í Vestmannaeyjum
og Baldur fyrrverandi bankastjóri.
Amma giftist Oddgeiri Hjartar-
syni rafvirkja og bjuggu þau allan
sinn búskap í Vestmannaeyjum.
Þau eignuðust fimm börn sem eru
Guðbjörg bankastarfsmaður í
Reykjavík, Ólafur rafvirki í Eyjum
kvæntur Rögnu Eyvindsdóttur,
Lilja húsmóðir í Reykjavík kvænt
Ólafi Heiðari ólafssyni, Hjördís
húsmóðir í Reykjavík kvænt Er-
lendi Valdimarssyni. Einnig und-
irritaður sem afi og amma ólu upp
og gengu í foreldrastað.
Afi lést 1959 og var það mikið
áfall fyrir okkur öll en amma stóð
sig eins og hetja í því sem og öðru
og hélt út á vinnumarkaðinn,
skúraði í barnaskólanum i Eyjum.
Einnig seldi hún kökur í búðir sem
hún hafði bakað. Amma hafði lært
matreiðslu í Reykjavík á sínum
yngri árum og hvílíkur snillingur
hún var á því sviði er erfitt að lýsa
en oft var þröngt í búi en hún gat
bókstaflega gert veislu úr engu.
Við amma fluttumst til Reykjavík-
ur 1966 og hóf hún þá störf í prent-
smiðjunni Odda og vann þar til
sjötugs.
Heimili hennar ömmu minnar
var alltaf öllum opið og nutu allir
þeir sem þangað komu bestu viður-
gjörninga en eitt af því skemmti-
legasta sem amma gerði var að fá
vini og ættingja í mat.
Amma hugsaði vel um börnin
sín og ekki síður barnabörn og
barnabarnabörn og hændust þau
öll mjög að henni því að þar sem
amma var þar var sú hlýja sem
erfitt er að lýsa.
Amma bjó lengi í Norðurbrún í
íbúð fyrir aldraða en þegar heilsu
og kröftum fór að hraka, fór hún
aftur til Eyja og þar dvaldist hún
síðasta tímabil ævi sinnar í elli-
heimilinu Hraunbúðum og naut
mjög dvalar sinnar þar og eru
starfsfólki og vistmönnum þar
færðar þakkir og kveðjur. Einnig
á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja en
þar naut hún einnig mjög góðrar
umönnunar.
Að lokum þakka ég elsku hjart-
ans ömmu minni fyrir allt og megi
góður Guð gefa henni hvíld og frið.
Óli Geir
Kveðjuorð:
Guðmundur Guðmunds-
son sparisjóðsstjóri
Fæddur 2. desember 1914
Dáinn 13. desember 1985
í hádegisútvarpinu sunnudag-
inn 15 desember sl. barst ér til
eyrna tilkynning um, að Guð-
mundur Guðmundsson, sparisjóðs-
stjóri, væri látinn. Ég hafði hitt
Guðmund, að mig minnti, fyrir
fáum dögum niður í sparisjóðnum
og þá ekkert vakið grun um vista-
skipti. Hér var góður maður geng-
inn, sem eftirsjá var að.
Ég kynntist Guðmundi fyrst á
árinu 1945, er hann vann við Versl-
un Þorv. Bjarnasonar í Hafnar-
firði. Við ræddum nokkuð um
bækur og efni þeirra. Fór vel á
með okkur um mat á bókum. Síðar
brátt hvarf Guðmundur frá þessu
starfi að útgerðarmálum á vegum
Jóns Gíslasonar, en þar á eftir tók
hann við framkvæmdastjórastarfi
hjá Lýsi og mjöli og gegndi þvi um
árabil. Árið 1969 var hann svo
ráðinn sparisjóðsstjóri við Spari-
sjóð Hafnarfjarðar. Ég var þá
skömmu áður tekinn við störfum
áSólvangi.
Á þeim vettvangi var ekki alltaf
feitan gölt að flá. Fjárskortur
knúði þar iðulega dyra og aurar
lágu ekki á lausu. Verulegu máli
gat skipt um afstöðu Sparisjóðs
Hafnarfjarðar um fyrirgreiðslu.
Ég skundaði því fljótlega á fund
Guðmundar eftir valdatöku hans.
Nú var ekki rætt um bækur góðar
eða vondar, heldur peninga í
brýnni neyð til afnota í lengri eða
skemmri tíma til handa Sólvangi.
Guðmundur tók málaleitan minni
ekki léttilega, jafnvel þurrlega
fyrst í stað, og vilyrðum var stillt
í hóf. En raunin varð þeim mun
betri. Guðmundur brást mér aldr-
ei. Hann greiddi götu Sólvangs
eftir bestu getu. Þar átti Sólvangur
traust og hald og skilning, sem
mér virtist löngum lítt vera fyrir
hendi hjá svokölluðum eigendum
stofnunarinnar. Og eftir því sem
árin liðu varð hann ljúfur og léttur
í viðtölum, gamansamur og glett-
inn.
Stutt símtal við sparisjóðsstjór-
ann létti oft þungum bagga af
mínum herðum. Að vísu var hér
ekki um teljandi áhættu að ræða
en fyrirgreiðslu um skamman tíma
til að halda fleyinu á réttum ör-
uggum kili. Velvilji og raunsæi
ásamt skilningi á aðstæðum geta
breytt myrkri skammdegis í vor-
birtu á örskots stund. Þessa naut
Sólvangur ekki sjaldan hjá hinni
virðulegu lánastofnun við Linnet-
stíg. Sólvangur á því Guðmundi
þökk að færa og nokkra skuld að
gjalda. Þá þökk flyt ég honum hér
og nú. En forsjóninni fel ég að
greiða skuldina fyrir hrafninn.
Kalliö að handan barst Guð-
mundi fyrr en skyldi að okkar
dómi. Én úrskurði þess, sem þar
um fjallar, þýðir ekki að mótmæla.
Sá veit og hvað hverjum og einum
er fyrir bestu. Sitthvað bendir og
í þá átt, að saga hvers og eins sé
þar með ekki öll, þótt önn dagsins
á okkar jörð sé að baki. Þorsteinn
Erlingsson sagði við sín leiðarlok:
Og nú fór sól að nálgast æginn
og nú var gott að hvíla sig
og vakna upp ungur einhvern daginn
með eilífð glaða kringum þig.
Alltaf kemur vor að liðnum vetri
og eilífðin bíður okkar, þín og mín.
Hvað hún flytur i skauti er ekki
alveg vitað. „En góðum mönnum
getur ekkert grandað, hvorki lífs
né liðnum, og guðirnir eru ekki
afskiptalausir um hag þeirra." Svo
sagði hinn spaki Sókrates á sínum
tíma. Þetta er enn í fullu gildi.
Guðmundur Guðmundsson var
mikill starfsins maður. Öruggur,
traustur, velviljaður og vammlaus.
Það sem hann lofaði gekk eftir.
NORRÆNA ráðherranefndin hefur
gefið út bókina „Blóm og spörk“,
með samtölum við konur sem taka
þátt í stjórnmálum á Norðurlöndum.
llöfundur bókarinnar er Drude Dahl-
erup, stjórnmálafræðingur við háskól-
ann í Árósum í Danmörku.
í bókinni eru samtöl við 30 konur,
þar af 6 íslenskar. Þær eru: Vigdís
Finnbogadóttir forseti fslands,
Ragnhildur Helgadóttir heilbrigðis-
og tryggingamálaráðherra, Guðrún
Agnarsdóttir alþingismaður, Krist-
ín Halldórsdóttir alþingismaður,
Úlfhildur Rögnvaldsdóttir bæjar-
fulltrúi á Akureyri og Soffía Guð-
mundsdóttir, fyrrv. bæjarfulltrúi á
Akureyri. Samtölin I bókinni fjalla
um þátttöku kvennanna í stjórn-
málum, ýmis viðhorf og daglegt líf.
Orð skulu standa. Nú er hann allur
hér.
Við kveðjum með söknuði sæmd-
armann og góðan dreng í vertíðar-
lok. Við þökkum kynnin og vel
unnin störf og þátt hans í vel-
gengni Hafnarfjarðar. Samfylgdin
með honum var ánægjuleg.
Við árnum honum velfarnaðar á
leiðinni til fyrirheitna landsins,
þar sem nóttlaus voraldarveröld
ríkir og víðsýnið skín.
Hans ágætu konu, Elísabetu
Magnúsdóttur, börnum þeirra og
barnabörnum svo og systkinum
votta ég mína dýpstu samúð.
Eiríkur Pálsson
Bók með samtölum við
konur í stjórnmálum