Morgunblaðið - 14.09.1980, Blaðsíða 2

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1980
Bærinn að Ásum.
Erum
ánægð í
sveitinni
Að Ásum í Gnúpverjahreppi búa hjónin Halla
Guðmundsdóttir og Viðar Gunngeirsson, ásamt foreldrum
IIöllu. Viðar hefur lokið kandidatsprófi í guðfræði við
Háskóla íslands, en Halla lauk prófi við Leiklistarskóla
Þjóðleikhússins vorið 1972. Þau fluttust austur í október
1976. Þau eiga tvö börn, Hauk Vatnar, fjögurra ára, og
Álfheiði, sem er tveggja ára.
Á ferð um Gnúpverjahrepp kom blaðamaður Morgun-
blaðsins við að Ásum og tók þau hjón tali.
Ilalla Guðmundsdóttir.
Viðar Gunngeirsson.
„Ég útskrifaðist vorið 1972
úr Leiklistarskóla Þjóðleik-
hússins, síðasta árganginum
þaðan. Það verður að segjast
eins og er, að atvinnuöryggi
var og er ekki minna hjá
neinni annarri stétt en hjá
leikurum, nema ef til vill hjá
óperusöngvurum. Ég þurfti
þó ekki að kvarta því ég
hafði alltaf eitthvað að gera
og stundum nóg, þurfti þó
alltaf að vinna aðra vinnu
með leiklistinni, þar sem
Viðar var við nám, auk þess
sem hann hafði ekki miklar
tekjur um sumarmánuðina.
Þegar sú staða kom upp að
Viðar hafði ekki, að svo
stöddu, áhuga fyrir að leggja
fyrir sig prestskap að loknu
námi og foreldra mína vant-
aði fólk, ákváðum við að ráða
okkur í eins árs vinnu-
mennsku hjá þeim. Ég hef
ætíð verið mikil sveitastelpa
í mér og þar sem við áttum
von á fyrsta barninu okkar
og ég hefði hvort eð er ekki
getað leikið, ákváðum við að
„slá til“. Eftir mikla um-
hugsun og að höfðu samráði
við foreldra mína ákváðum
við að fara að búa með þeim
og sjáum ekki eftir þeirri
ákvörðun.
Mér líkar mjög vel hér í
sveitinni og það eina sem ég
sakna úr borginni er leikhús-
vinnan, en ég hef reynt að
halda mér við og fylgjast
með því sem þar er að gerast.
Þá hef ég fært upp sýningar
hér í Árnesi og víðar og bæði
sótt og haldið námskeið í
leiklist. Félagslífið hér í
sveitinni stendur með mikl-
um blóma og yfirleitt margs-
konar starfsemi í gangi í
einu á veturna, en eðlilega
minna á sumrin þegar allir
eru í heyskapnum.
Hef alltaf verið
mikið fyrir
skepnur og útveru
Ég hef alltaf verið mikið
fyrir skepnur og útiveru og
það ánægjulegasta sem ég
geri er að hjálpa til við burð
á vorin. En svo er aftur hin
hliðin þegar þarf síðan að sjá
eftir lömbunum á haustin.
Ég hugsa að erfitt sé fyrir
einyrkja að búa og vera
bundinn við búið árið um
kring. Hér getum við alltaf
hliðrað til, foreldrar mínir
og við hjónin. Við þurfum
alls ekki kvarta undan skiln-
ingsleysi né neikvæðum við-
brögðum gagnvart nýjum
hugmyndum og samskiptin
milli okkar hafa alltaf verið
mjög góð. Jörðin hefur
bókstaflega verið lögð upp í
hendurnar á okkur, ræktuð
að einum þriðja hluta.
Börnin finna til
ábyrgðar gagnvart
dýrum og umhverfi.
Ég held að börn í sveit taki
almennt meiri þátt í störfum
fullorðins fólks en gerist í
borgum og bæjum. Þau finna
frekar til ábyrgðar gagnvart
dýrum og umhverfi og upp-
eldi þeirra mótast mikið af
samskiptum þeirra við full-
orðna fólkið, en síður af
jafnöldrum. Leikir þeirra
miðast einnig við störf hinna
fullorðnu svo sem að gá til
veðurs, og ýmis vandamál
sem tengd eru störfum hinna
eldri. Ég leyfi mér að segja
að þau verða einnig fyrr
undir það búin að tka þátt í
daglegum störfum þar sem
þau tengjast svo náið um-
hverfi þeirra.
Ég verða að segja að ég er
mikið fegin að vera laus við
allt „stressið" sem fylgir
borgarlífinu og því lengra
sem líður þá langar mig
minna og minna til Reykja-
víkur aftur og mér finnst
hún vera sveitafólki óholl að
mörgu leyti. Hinu skal ekki
neitað að sveitabúskapnum
fylgir annars konar álag, en
það er þegar illa gengur og
illa viðrar, rignir ofan í
hálfþurrt hey o.s.frv. Það er
hins vegar ekkert eins gam-
an og þegar vel viðrar og vel
gengur og allir eru í góðu
skapi.
„Ég fékk áhuga fyrir hest-
um og sveitamennsku þegar
ég var í sveit hjá Sigurði
Óskarssyni í Krossanesi í
Skagafirði, en annars er ég
alinn upp í Reykjavík," sagði
Viðar er blm. beindi orðum
sínum til hans.
„Það var ekki erfitt fyrir
mig að gera upp hug minn,
hvort ég vildi verða prestur
eða bóndi, og ég held að ég
megi segja ið ég njóti mín
betur sem bóndi. Ég sé samt
sem áður á engan hátt eftir
að hafa lært guðfræðina,
nema síður sé. Ég kann
ljómandi vel við mig hér í
sveitinni og enn að minnsta
kosti hefur ekki hvarflað að
mér að flytjast aftur til
Reykjavíkur.
Éf menn ætla sér að verða
prestar þá finnst mér að þeir
verði að trúa á það sem þeir
eru að boða eða þá að vera
algerlega samviskulausir. Ég
ætti að minnsta kosti erfitt
með að boða öðrum það sem
ég tryði ekki á sjálfur.
Auk starfa minna hér
kenni ég einnig í Ásaskóla en
hætt er við einstöku sinnum
að álagið verði of mikið og
það komi þar af leiðandi
niður á störfunum. Fjár-
hagslega höfum við hjónin
það nokkuð gott, svo fremi
ríkisstjórnin skeri ekki af
okkur hausinn með kvóta-
kerfinu nú í haust. Annars
hef ég sótt um „frumbýlis-
kvóta" og geri mér vonir um
að hann verði nokkuð rýmri
en sá sem okkur var ætlaður
upphaflega. Að öðrum kosti
má búast við að kjörin verði
nokkuð kröpp. Það verður að
segjast eins og er, að það er
nokkuð seint að ætla sér að
skella kvótanum á í ágúst
fyrir þetta ár, þannig að
frekar skammur tími gefst
til aðlögunar. Annars hef ég
ekki hugmynd um hvernig
þeir ætla að framkvæma
allan þennan áætlaða niður-
skurð á framleiðslu landbún-
aðarafurða, þar á meðal
mjólkur, þegar fyrirsjáan-
legt er að mjólkurlaust gæti
orðið í Reykjavík og ná-
grenni í vetur, sagði Viðar að
lokum.