Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.1997, Blaðsíða 4

4
MIÐVIKUDAGUR 7. MAÍ 1997
Fréttir
Vestflrskir verkalýðsleiðtogar harðir á kröfum sínum:
Stríð um framtíð
fiskverkafólks á
Vestfjörðum
- segir Lilja Rafney Jónsdóttir á Suöureyri
DV, ísafirði:
„Þetta er einfaldlega stríð um
framtíð fiskverkafólks á Vestfjörð-
um. Fólki er nóg boöið og því er full
alvara,“ segir Lilja Rafney Magnús-
dóttir, formaður Verkalýðsfélagsins
Súganda á Suðureyri, um yfirstand-
andi verkfall.
Hún segir vera gífurlega sam-
stöðu meðal verkafólks um að ná
fram kjarabótum. Fólk sé tilbúið til
átaka og nú sé runninn upp tími
betri kjara.
„Skjaldborg okkar brestur ekki en
við vonum auðvitað að atvinnrekend-
ur fari að slaka út svo grundvöllur
skapist fyrir samningum. Fiskverka-
fólk hefur ekki tekið þennan slag í
fjölda ára og nú reynir á það hvort
Vestfirðir verða verbúð fyrir útlend-
inga eða heimamenn geti starfað við
þessa grein áfram. Við viljum geta
framfleytt okkur hér á svæðinu," seg-
ir Lilja Rafney.
Eirikur Ragnarsson, formaður
verkalýðsfélagsins í Súðavík, tók í
sama streng. Hann segir engan vafa
leika á því að verkafólk standi þétt
saman um kröfur sínar.
„Það eina sem okkur hefur verið
boðið er Bolungarvíkursamningur-
inn og það er ekki inni í myndinni
að taka því boði. Fólk stendur full-
komlega að baki forystunni f þessu
verkfalli,“ segir hann.
Allt er fast í deilu atvinnurekenda og verkafólks á Vestfjörðum. Hér má sjá
tvo forkólfa verkalýðshreyfingarinnar vestra. DV-mynd Hilmar Þór
Krafa er um það hjá hinum vest-
firsku félögum að tekin verði upp
100 þúsund króna lágmarkslaun.
DV spurði Pétur Sigurðsson hvort
sú krafa væri ófrávíkjanleg:
„Við ætlum okkur að semja og
það þýðir að menn munu mætast
einhvers staðar. Vandinn er bara sá
að gapið á milli okkar og þeirra er
svo gríðarlega stórt. Þeir koma ekk-
ert til móts við okkur,“ segir Pétur.
-rt
Grettir
kemur heim
Aðalhandrit Grettis sögu, AM
551a 4to, er eitt af handritunum sem
komu til íslands í gær eftir langa
útivist. Þetta er skinnhandrit frá
því um 1500, skrifað í Strandasýslu,
og geymir líka Báröar sögu og
Víglundar sögu.
Danska varðskipið Vædderen
kom með þetta handrit og sjö önnur
til Reykjavíkur í gærdag, auk fom-
bréfa í þrettán kössum. Farmurinn
dýrmæti var geymdur bak við inn-
siglaðar dyr um borð og hafði skip-
stjórinn einn lykil að þeim. Ekki
verður sagt að ísland hafi tekið hlý-
lega á móti þessum útlögum; norð-
anvindurinn næddi um þá fáu sem
biðu þeirra á hafnarbakkanum.
Þegar sjóliðamir fimmtán höfðu
borið bögglana frá borði og raöað
sér með þá í fanginu meö fram
skipshliðinni, tók Stefán Karlsson,
forstöðumaður Stofnunar Áma
Magnússonar, formlega við sending-
unni af skipherra Vædderen, Kai
Rasch Larsen. Þetta er síðasta meg-
insending íslenskra handrita milli
landanna tveggja, en síðustu tvö
handritin verða formlega afhent 19.
júní í sumar. Það eru elsta íslenska
handritið sem til er, tvö blöð úr
predikunum frá 12. öld, og hið
glæsilega handrit Stjóm frá 14. öld
með textum úr biblíunni. -SA
Sjóliðarnir bera handritabögglana f land.
DV-myndir BG
Fáfnir á Þingeyri:
Yfirtakan
að byrja
Á stjórnarfúndi í Byggðastofnun í
gær veitti stjómin forstjóranum,
Guðmundi Malmquist, heimild til
þess að ganga ásamt Landsbankan-
um og Fiskveiðasjóði til samninga
við eigendur og kröfúhafa Fáfnis á
Þingeyri um að taka yfir húseignir
og tæki fiskvinnslunnar Fáfnis.
„Þegar og ef þessi heimild nær
fram að ganga þá verða þessir þrír
aðilar, Byggðastofnun, Landsbank-
inn og Fiskveiðasjóður í forsvari
fyrir þeim eignum sem þeir kunna
að yfirtaka og það verður þá þeirra
að véla um framhaldið," sagði Egill
Jónsson, stjómarformaður Byggða-
stofhunar, í samtali við DV í gær
aðspurður hvenær vinnsla hæfist á
ný í frystihúsinu. -SÁ
Dagfari
Ósamræmd samræmd próf
Samræmdu prófin í stærðfræði
nú í vor reyndust of þung. Það
segja að minnsta kosti kennaram-
ir. Og eflaust krakkamir líka. í
það minnsta þeir sem féllu. Enda
hefur Dagfari löngum haldið því
fram að próf sem nemendurnir
standast ekki em of þung. Alveg
sama hvað þau eru létt. Það geng-
ur aldrei upp að hafa próf svo erf-
ið að nemendur ráði ekki við þau.
Það var einmitt það sem gerðist
nú í vor í stærðfræðinni. Rann-
sóknar- og upplýsingadeild
menntamálaráðuneytisins samdi
próf án þess að tala við kennar-
ana, hvað þá nemenduma.
Prófsemjendurnir héldu að búið
væri að kenna meir og betur en
raun bar vitni. Deildin segir að
vísu að þetta sé ekki ósvipað próf
og var i fyrra og hittiðfyrra og þá
hafi enginn kvartað. En það var
vegna þess að enginn þorði að
kvarta því hvorki kennarar né
nemendur vildu viðurkenna að
hvorki haföi verið kennt né lært
það sem um var spurt í prófunum.
Og þeir féllu sem áttu að falla. En
núna komst upp um strákinn
Tuma og allir sáu að prófin sem
lögð vom fyrir í samræmdu próf-
unum vom ekki í samræmi við
kennsluna og það féllu allof marg-
ir til að hægt væri að taka mark á
þessu prófi.
Og þá kvartar auðvitað fólk ef
það fellur. Það kvartar enginn
sem nær. Og þess vegna var ekki
kvartað í fyrra þótt það sé kvartað
í ár. Rannsóknar- og upplýsinga-
deild ráðuneytisins verður auðvit-
að að gera sér grein fyrir því að
það er ekki hægt að leggja sam-
ræmd próf fyrir nemendurna á
samræmdu prófunum, þegar ekk-
ert samræmi hefur verið í kennsl-
unni og ekkert samræmi frá ein-
um skóla til annars og ekkert sam-
ræmi á milli þeirra prófa sem lögð
eru fyrir og þeirra prófa sem
leggja á fyrir, ef gætt er samræm-
is milli skóla og nemenda og milli
prófsemjenda og próftaka. Þetta
samræmi brást og kennarar hafa
mótmælt þessum prófum sem
voru í engu samræmi við það sem
þeir höfðu verið að kenna og nem-
endurnir mótmæltu því ósam-
ræmi sem var á milli þess sem átti
að kenna og var kennt.
Hin slaka útkoma úr stærð-
fræðiprófunum í vor var þess
vegna ekki vegna þess að nemend-
umir stæðu sig ekki. Þeir stóðu
sig vel miðað við aðstæður og
sumir þeirra meira að segja náðu
og stóðust próf í stærðfræði sem
þeir höfðu aldrei lesið eða lært.
Nei, mistökin liggja ekki hjá nem-
endunum þótt þeir hafi langflestir
fallið á prófinu. Mistökin liggja í
því að það voru vitlaus próf sem
voru lögð fyrir. Ráðuneytið fylgist
ekki lengur með því hvað er verið
að kenna. Og kennaramir fylgjast
ekki lengur með því hvað nemend-
urnir kunna. Og nemendurnir
hafa ekki hugmynd um það hvaða
próf era lögð fyrir, nema þegar
það er orðið of seint.
Hvemig á svo að standast sam-
ræmd próf þegar enginn veit neitt?
Enda heimta kennaramir að próf-
in séu ómark og einkunnimar
ekki teknar gildar, því það er
slæmt til afspumar fyrir stærð-
fræðikennara þegar nemendur
þeirra falla unnvörpum á prófum,
sem eru lögð fyrir, án þess að
spurt sé hvort þeir kunna það sem
spurt er um.
Niðurstaðan er því ótvírætt sú
að það verði að samræma það
þekkingarleysi sem kemur fram í
samræmdum prófum með því að
ógilda prófin og láta þá ná sem era
líklegastir til að ná prófúm sem
ekki era lögð fyrir. Enda leggja
kennaramir það afdráttarlaust til.
Svo að einhver nái. Svo ekki þurfi
aftur að fara að kenna sömu
krökkunum sömu tugguna sem
aldrei er svo prófað í.
Dagfari