Morgunblaðið - 27.01.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1996 35
JÓHANNES JÓNSSON
+ Jóhannes Jóns-
son var fæddur
í Súðavík 20. ágúst
1902. Hann Iést á
Grensásdeild Borg-
arspítalans 15. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru þau hjónin
Margrét Bjarna-
dóttir og Jón Jóns-
son kaupmaður í
Súðavík. Jóhannes
var fimmti í röð
eftirtalinna systk-
ina: Sigrún f. 1891,
Gróa f. 1893, Guð-
rún f. 1897, Salóme f. 1899,
Bergþóra f. 1906, Njáll f. 1907,
Rósborg f. 1915 og Þorgerður
1918 sem er ein eftirlifandi.
Hinn 22. desember 1928 gift-
ist Jóhannes Sigrúnu Helenu
Jóhannesdóttur frá Hlíð í
Álftafirði, f. 22.12. 1908, d. 2.
ELSKU afi, nú ert þú farinn frá
okkur, þangað sem þú þráðir mest.
Við erum vissar um að amma hefur
tekið á móti þér. Þegar við sátum
hjá þér síðustu dagana streymdu
fram minningar um allar þær yndis-
legu stundir sem við áttum með
ykkur ömmu, eftirvæntinguna um
að heimsækja ykkur á Hlíðaveginn
á hveiju sumri, minninguna um það
þegar þið Gugga komuð út á flug-
völl að sækja okkur og við fórum
heim til ömmu. Eftirvæntingin um
hvort gospillurnar væru á sínum
stað í peningakassanum og stóru
krukkurnar af sjónvarpsnamminu,
önnur með súkkulaði og hin með
brjóstsykri, væru í efstu hillunni í
eldhússkápnum. Síðan var opnuð
hurðin í efri stofunni og spariilminn
lagði á móti okkur enda var hún
nóvember 1987.
Dóttir þeirra er
Agnes Jóhannes-
dóttir hjúkrunar-
fræðingur, f.
29.11. 1933. Eigin-
maður Agnesar
var Hrafnkell Guð-
geirsson rakara-
meistari, f. 20.6.
1928, d. 19.6. 1977.
Börn þeirra eru:
Helena Kristbjörg,
f. 21.10. 1963, sam-
býlismaður Valtýr
Helgi Diego, Jó-
hanna f. 5.2. 1966,
maki Guðbjartur Þórarinsson,
Svava f. 10.2. 1972. Börn Jó-
hönnu og Guðbjarts eru Dan-
íel, f. 27. 9.1990, og Hrafnhild-
ur, f. 24.5. 1995.
Jóhannes verður jarðsettur
frá Isafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
sjaldan opin og mikil upphefð að
fá að sitja þar inni. Að því loknu
var farið niður í geymslu og gerð
birgðakönnun, allt var á sínum stað
eins og venjulega, nóg af öllu. Lífið
var fullkomið. Þegar við vöknuðum
morguninn eftir við ilminn af skons-
unum hennar ömmu vissum við jú
fyrir víst að við vorum komnar vest-
ur í sæluna.
Fyrsta daginn vorum við yfirleitt
vigtaðar svo hægt væri að fylgjast
með og vera alveg viss um að við
léttumst ekki, enda þótt við höfum
aldrei skilið hvernig það hefði verið
hægt, því það vár stöðugt dekrað
við okkur, alltaf verið að borða. Það
var morgunmatur og morgunkaffi,
hádegismatur og miðdegiskaffi, síð-
degiskaffi og svo kvöldverður og
að lokum kvöldkaffi sem oftast var
SIGURÐUR
GUÐMUNDSSON
+ Sigurður Guð-
mundsson fæddist
10. febrúar 1926 í
Hjarðardal í Mýra-
hreppi í Dýrafirði.
Hann lést á heimili
sínu, Fjarðargötu 14,
Þingeyri, 22. janúar
síðastliðinn. Foreldrar
hans voru Guðrún
Gísladóttir, f. 2.10.
1886 í Hjarðardal, og
Guðmundur Her-
mannsson kennari og
bóndi, f. í Fremstuhús-
um 25.3. 1881. Guð-
mundur Hermannsson
faðir Sigurðar var tvíkvæntur.
Hann átti tvær dætur, Jóhönnu
og Guðbjörgu, með fyrri konu
sinni, Vilborgu Davíðsdóttur
frá Álfadal, en börn Guðmund-
ar og Guðrúnar voru sex: Gísli,
Vilborg, Rósa, Hermann, Sig-
urður og tvíburabróðir hans
Þorsteinn.
Sigurður stundaði nám í
Núpsskóla. Eftir það fékkst
hann við ýmis störf. Hann að-
stoðaði föður sinn við búskap-
inn í Hjarðardal en stundaði
öðrum þræði sjómennsku frá
Þingeyri og Súgandafirði.
Hann hóf búskap á föðurleifð
sinni 1947 ásamt Hermanni
bróður sínum. Sigurður kvænt-
ist Sigurbjörgu Arndísi Gísla-
dóttur frá Mýrum 3.8. 1952.
Þau eignuðust fimm börn. Þau
eru: 1) Vignir, starfsmaður
Orkubús Vest-
fjarða, f. 7.4.
1952, 2) Dagrún,
húsmóðir, f. 25.4.
1953, gift Sva-
vari Gisla Stef-
ánssyni. 3) Her-
mann, verkfræð-
ingur, f. 10.4.
1954, kvæntur
Guðrúnu Unni
Rafnsdóttur. 4)
Gunnar, sjómað-
ur, f. 12.7. 1956,
kvæntur Guð-
björgu Eddu
Karlsdóttur. 5)
Torfi, verkfræðingur, f. 4.1.
1962, kvæntur Ólafíu Guðnýju
Sverrisdóttur.
Sigurður missti konu sína
18.7. 1965. Tveir yngri synir
hans fóru þá um skeið í fóstur,
Gunnar til Elínbjargar Snorra-
dóttur og Bergsveins Gíslasonar
á Mýrum en Torfi til systur Sig-
urðar, Vilborgar Guðmunds-
dóttur, og eiginmanns hennar,
Hauks Kristinssonar á Núpi. Hin
börnin bjuggu með föður sínum
í Hjarðardal til ársins 1968. Þá
fluttist hann að Núpi þar sem
hann var, lengst af, staðarráðs-
maður við héraðsskólann fram
til ársins 1975, en þá flutti hann
alfarið til Þingeyrar. Þar starf-
aði hann aðallega við smíðar og
aðra byggingarvinnu.
Útför Sigurðar fer fram frá
Mýrakirkju í dag, 27. janúar.
FYRSTU kynni mín af Sigurði voru
í bamaskólanum á Lambahlaði þar
sem ég og elsta systir mín nutum
mildilegrar leiðsagnar föður hans,
Guðmundar Hermannssonar. Guð-
mundur var góður fulltrúi aldamóta-
kynslóðarinnar sem hafði manngildi
að æðsta markmiði og krafðist heið-
arleika og réttlætis. Börnum var
innrætt að leggja sig fram um að
vinna landi sínu og þjóð sem mest
gagn. Eg held að Sigurður og önnur
skólasystkini mín hafi mótast af
þessum hugsunarhætti svo að sam-
veran með þeim var ávallt ljúf.
Þegar Sigurður kvæntist Sigur-
björgu systur minni urðu kynni
Mýrafjölskyldunnar og Hjarðardals-
fært í rúmið og þess á milli var
laumað peningi í lófann á okkur
fyrir krembrauði eða ís. Yndislegast
við það voru athafnirnar í kringum
það. Ef amma laumaði að okkur
peningi fylgdi með að við skyldum
ekkert vera að segja honum afa frá
því. Varla erum við komnar út úr
eldhúsinu þegar afi biður okkur að
finna sig. Síðan dregur hann upp
pening handa okkur og biður okkur
um að vera ekkert að segja henni
ömmu frá því. Og að sjálfsögðu
þögðum við. Misjafnlega þoldum við
allt þetta matarstand og sumar
okkar fitnuðu meira en aðrar. Minn-
isstæðast er þegar buxurnar hrein-
lega rifnuðu utan af Helenu, þess-
ari elsku, og ekki mátti hún nú við
því þá. En afí var nú ekki lengi að
bjarga málunum. Hann skildi í
fyrsta lagi ekki hvernig henni
mömmu hafði dottið í hug að senda
barnið með þessar buxur. Þær voru
að hans mati allt of litlar, þannig
að það var tekinn leigubíll í Kaupfé-
lagið og keyptar þessar öndvegis
gallabuxur á okkur og teknar vel
við vöxt.
Ýmislegt er minnisstæðara en
annað. Þar má nefna veðrið sem
okkur fannst alltaf svo gott, sól og
blíða. Ýmislegt var gert sér til dund-
urs. Má þar nefna söngvakeppni í
þvottahúsinu þar sem þátttakendur
stóðu uppi á bala í horni þvottahúss-
ins og sungu lag. Ekki létum við
systurnar okkar eftir liggja. Síðan
voru haldnar tombólur og stöðugt
verið í alls konar leikjum allan lið-
langan daginn.
Oft var það þannig að við stóðum
fyrir utan dyrnar á frystihúsinu
þegar afi var búinn að vinna og
gengum með honum heim. Stund-
um var farið niður í fjöru að fleyta
kerlingar eða setið við litla borðið
við gluggann, horft yfir bæinn og
spilað. Eftir að amma dó komst
þú, elsku afi, alltaf til okkar á jól-
fjölskyldunnar að sjálfsögðu nánari.
Sameiginlegur sársauki við fráfall
Sigurbjargar á besta aldri tengdi
þessar fjölskyldur ennþá sterkari
böndum. Þau tengsl hafa aldrei
rofnað.
Góðar gáfur hefðu getað nýst
Sigurði til langskólanáms en til þess
gáfust ekki tækifæri. Hann var bók-
hneigður, söngelskur og gaman-
samur. Hann var handlaginn að
hveiju sem hann gekk. Hann hafði
fengið sterka réttlætiskennd í
vöggugjöf en framar öðru var hann
góður eiginmaður og faðir.
Ég vil enda þessi kveðjuorð með
erindi úr ljóði sem Guðmundur Ingi
flutti yfir kistu Sigurbjargar.
Er vinir og ættingjar halda heim
að hlutverkum sínum loknum,
þá gengur hún himinsins götu með þeim
með glaðasta róminn í flokknum.
Megi þau nú ganga götuna sam-
an._
Ég er þakklátur fyrir liðnar sam-
verustundir en votta börnum hans,
systkinum, öðrum ættingjum og
venslafólki dýpstu samúð mína og
fjölskyldnanna á Mýrum.
Einar Gíslason.
Nú er hann Siggi afi horfinn frá
okkur. Þú varst nú ekki alvöru afi
strákanna minna, en þeir kalla þig
enn í dag Sigga afa á Núpi.
Þú varst okkur alltaf mjög góður
og tryggur vinur. Okkur þótti mjög
vænt um þig. Það voru ekki svo
fáar samverustundirnar sem við
áttum á Núpi. Þegar ég hugsa um
þig finn ég lyktina af pípunni þinni.
Við eigum margar góðar minn-
ingar sem við munum varðveita í
hjörtum okkar. Þegar ég fékk þessa
frétt að þú værir farinn, fann ég til
í litla hjartanu mínu. Það sem mig
langaði að segja við þig er að mér
þykir mjög vænt um þig.
Ég votta öllum ættingjum og vin-
um mína dýpstu samúð. Ég bið að
við fmnum hvíld og ró i návist hins
ósýnilega Guðs. Ég bið að við
treystum á óþijótandi styrk hans.
Vertu sæll, elsku Siggi minn. Þín
einlæg,
Sigrún og fjölskylda.
unum. Þá áttum við með þér yndis-
legar stundir. Þrátt fyrir háan ald-
ur og þverrandi heilsu síðustu ár
lést þú það ekki hindra þig í að
koma og sjá litlu langafabörnin þín
tvö, Daníel og nú síðast litlu Hrafn-
hildi, sem þú hafðir aldrei augum
litið áður.
Nú höfum við fengið að hafa þig
hjá okkur í síðasta sinn, elsku afi.
Við vitum að þú situr hamingju-
samur við ömmu hlið. Elsku
mamma, við megum ekki syrgja,
heldur skulum við gleðjast yfir því
að þau skuli vera saman á ný, því
þvílík hamingja, virðing og ást sem
+ Guðlaug Hólmfríður Jónas-
dóttir fæddist á Bakka í
Fljótum 10. október 1901. Hún
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 16. janúar síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Akureyrarkirkju 23. janúar.
í ÖRFÁUM orðum langar mig að
minnast langömmu minnar, Guð-
laugar Hólmfríðar Jónasdóttur.
Langamma var alltaf að gera eitt-
hvað og þá sérstaklega eitthvað í
höndunum. Við gátum líka setið og
hlustað á hana segja okkur frá líf-
þau gáfu hvort öðru var einstök.
Verum þakklát fyrir þær yndislegu
minningar sem við eigum í huga
okkar. Þess óskum við.
Ég vil ganga til náða nú,
nú bið ég, Guð, mig geymir þú,
vertu hér minni hvílu hjá,
hjá mér vak þú og að mér gá.
Veittu mér, Drottinn, værð og ró,
vek mig í réttan tíma þó.
Líkaminn sofi sætt sem ber,
sálin og andinn vaki í þér.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Helena, Jóhanna og Svava.
inu þegar hún var lítil því engu
hafði hún gleymt.
Þegar ég var yngri fór ég á
morgnana til ömmu á Byggpaveg-
inn og var þar til hádegis. Á þeim
tíma var alltaf eithvað hægt að
gera og ekki mun ég gleyma öllum
lönguvitleysuspilunum sem við spil-
uðum saman.
En yfir móðuna miklu er farin
góð og vel gerð kona. Elsku amma,
við eigum allar góðu minningarnar
um þig og við munum geyma þær
vel. Guð veri með þér.
Þín,
Auður Karen Gunnlaugsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRBJÖRN AUSTFJÖRÐ
JÓNSSON,
Maríubakka 12,
Reykjavik,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 22. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 30. janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim,
sem vildu minnast hans, er bent á Slysavarnafélag íslands.
Guðmunda Árnadóttir,
Birgir Þórbjarnarson, Guðrún Garðarsdóttir,
Guðrún Þórbjarnardóttir, Sigurður Óli Sigurðsson,
Ásdis Þórbjarnardóttir, Guðbrandur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Okkar ástkær móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRKATLA RAGNHEIÐUR
EINARSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Njálsgötu 47,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
mánudaginn 29. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Félag aðstandenda Alzheimersjúklinga.
Ellen Svava Stefánsdóttir,
Sólveig Bára Stefánsdóttir, Erlingur Eyjólfsson,
Hulda Stefánsdóttir,
Karl H. Cooper, Auðbjörg Lilja Lindberg,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Við þökkum ykkur af alhug fyrir þá virðingu og hluttekningu sem
þið hafið sýnt eiginmanni mínum, föður, tengdaföður, afa, bróð-
ur, mági og frænda,
BALDRI TRAUSTA JÓNSSONAR,
fyrirverandi forstjóra,
frá Borg í Aðalvík.
síðast til heimilis að
Ásbúð 30,
Garðabæ.
Megi algóður guð blessa ykkur öll um ókomin ár.
Við þökkum alla þá virðingu sem Baldri hefur verið sýnd að leiðar-
lokum af þeim fyrirtækjum sem hann vann fyrir.
Þó sérstakar þakkir séu færðar stjórn íshúsfélags ísfirðinga.
Vigfúsina, Jón Dofri, Lára, Ólöf Petra,
Jóhanna María, Dóróthea Margrét,
systkini og þeirra fjölskyldur.
GUÐLAUG
HÓLMFRÍÐUR
JÓNASDÓTTIR