Morgunblaðið - 01.12.1976, Page 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. DESEMBER 1976
RAFF/NU I
Nei, þakka þér fyrir, ég er ak-
andi.
Hann hefði sennilega orðið
snillingur á hvaða sviði sem er.
Hvenær eruð þér fæddur?
Vitni: Um það hef ég ekkert
fyrir mér nema sögusögn ann-
arra.
— Hvað geymið þér f hálsmen-
inu yðar, frú mfn góð?
— Lokk af manninum mfnum.
— Hann er þó vonandi ekki
dáinn?
— Nei, en hann er orðinn
nauðasköllóttur.
Nú hefst þáttur sem einungis
er ætlaður sérlega þroskuðu
fólki.
Kennslukonan: Heyrðu, dreng-
ur minn, þú getur alls ekki
reiknað dæmin þfn. Áttu ekki
systur eða bróður, sem þú getur
beðið um að hjálpa þér?
Drengur: Nei, en ég held að ég
eignist bráðum annað hvort.
— Afi minn lifir ennþá, en
amma mfn lézt af barnsförum.
Reyndu ekki að svara mér með
þögninni.
— Já, það er hættulegt fyrir
svona gamlar konur að gifta
sig.
Dómari: Þér verðið að búast við
þvf að verða að staðfesta fram-
burð yðar með eiði. Þess vegna
skuluð þér aðeins skýra frá því,
sem þér hafið séð en ekki fara
eftir sögusögnum annarra. —
„Læknirinn minn sagði mér
að ég gæti ekki lifað lengi með
þann sjúkdóm, sem þjáir
mig.“
„Þá ættirðu að reyna minn
lækni. Hann hefir sérstakt lag
á þvf að draga alla sjúkdóma á
langinn."
Hvers vegna berjið þér hund-
inn minn? Hann gerði ekki
annað en að þefa af yður.
— Þér hafið ef til vill ætlazt
til að ég bfði þangað til hann
bragðaði á mér?
— Hefurðu heyrt það, að
Hansen er kominn til hinztu
hvlldar?
— Nei, er hann nú orðinn
embættismaður.
BRIDGE
í UMSJA PÁLS
BERGSSONAR
Vörnin er erfiðasti hluti bridge-
spilsins. Þegar öll sund virðast
lokuð er ekki um annað að ræða
en reyna blekkingar. Austur var á
verði á spili dagsins og breytti
tapaðri stöðu sér í hag á skemmti-
legan hátt. Austur og vestur
sögðu alltaf pass en suður varð
sagnhafi í 3 gröndum.
Norður
S. K65
H. AKG7
T. ÁDIO
L. ÁK4
Afsakið, en mér er svo kalt á höndunum!
Um afnám vinveitinga í
opinberum samkvæmum
„Áfengisneyzlan er tvímæla-
laust ein alvarlegasta mein-
semdin í þjóðlífinu og afleiðingar
hennar hörmulegri en fólk al-
mennt gerir sér ljóst. Samt er
léttúð, sinnuleysi og tvískinn-
ungsháttur áberandi gagnvart
áfenginu og mikið tómlæti hefir
ríkt hjá stjórnvöldum um ráð-
stafanir til úrbóta i áfengismálun-
um. — Þannig mættu t.d. aðeins
fjórir af sextiu þingmönnum á
fræðslu- og umræðufund um
áfengismál, sem Landssambandið
gegn áfengisbölinu og Áfengis-
varnaráð rikisins héldu fyrir
skömmu i Reykjavik, en þing-
mönnum hafði sérstaklega verið
boðið að mæta á fundinum. Að-
eins þrir þeirra fjarstöddu höfðu
boðað forföll, frá hinum heyrðist
ekkert. Á þessum fundi fluttu
m.a. tveir þekktir læknar mjög
fróðleg og athyglisverð erindi.
Gagnrýna ber harðlega það
áhugaleysi um mikið alvörumál,
sem svo víðtækar fjarvistir þing-
manna og hér áttu sér stað virðast
bera vott um. Það verður að gera
þá kröfu til manna, sem sækjast
sérstaklega eftir því að vera
kjörnir til að fara með málefni
alþjóðar, að þeir láti svo stórfellt
þjóðfélagsvandamál til sín taka
og sinni kalli slíkra fundarboð-
enda og hér áttu hlut að máli.
Einn þeirra fjögurra þing-
manna, sem fundinn sóttu, Albert
Guðmundsson, kvaddi sér hljóðs á
Alþingi skömmu síðar og hvatti
til baráttu gegn áfengisbölinu.
Tek ég undir þær þakkir, sem
honum hafa þegar verið fluttar
hér í dálkum Velvakanda fyrir
það frumkvæði.
Velvakandi leitar i Mbl. 27. nóv.
eftir skoðunum lesenda á því,
hvernig eigi að bregðast við
áfengisvandamálinu og spyr m.a.:
„Á að stefna að því að útrýma
áfengi úr opinberum samkvæm-
um eins og menntamálaráðherra
hefir gert“?
Skoðun undirritaðs lesanda um
þetta atriði fer hér á eftir:
Hermihvötin mun hjá flestum
höfuðástæða þess, að byrjað er að
neyta áfengis. Fyrirmyndin er
oftast sótt til tískunnar, sem er
máttugt afl og auðvelt að fjötrast.
Flestum reynist síðan erfitt að
losna úr böndum hennar eða þá,
að áfengið, þetta háskalega eitur-,
lyf, rænir manninn frelsinu til að:
lifa lífinu án áfengis, ,— hann
verður þræll ofdrykkjunnar.
Það liggur því í hlutarins eðli
og er í samræmi við heilbrigða
skynsemi að grafa verður undan
rótum hinnar útbreiddu drykkju-
tisku til að sem fæstir nýir og nýir
einstaklingar verði fórnarlömb
áfengisins. Hvað er eðlilegra og
sjálfsagðara en þar komi til for-
ganga hins opinbera?
Þótt lög geri ráð fyrir sölu
áfengis í landinu, hefir tilgangur
áfengislaga allt frá 1954 verið svo-
hljóðandi: „að vinna gegn mis-
notkun áfengis í landinu og út-
rýma því böli, sem henni er sam-
fara“, sbr. 1. gr. áfengislaga. —
Að mínu mati er það ekki aðeins
siðferðileg skylda æðstu stjórn-
valda (einkum forseta Islands,
ráðherra og alþingismanna) að
ríða hér á vaðið með fögru for-
dæmi með því að hætta áfengis-
Vestur
S. GIO
II. 532
T. K97643
L. 65
Austur
S. D98743
II. D109
T. —
L. DG97
Suður
S. A2
H. 864
T. G852
L. 10832
Vestur fann besta útspilið,
spaðagosa. Eins og góðum spilara
sæmir reyndi sagnhafi að nýta
alla möguleika til að fá 9 slagi.
Hann tók útspilið með spaðakóng
blinds, tók síðan laufás og hjarta-
ás en austur lét tíuna. Sagnhafa
þótti nú hjartaliturinn besti
möguleikinn. Hann tók á hjarta-
kóng og lét áttuna heima en aust-
ur lét drottninguna. Samningur-
inn virtist nú unninn með því að
svína hjartasjöu. Suður fór því
heim á spaðaás og svínaði hjart-
anu en austur tók þá spaðaslagi
sína. Einn niður í upplögðu spiii.
Það var auðséð fyrir austur, að
sagnhafi var að leita að sem
öruggastri leið til að fá níu slagi.
Einföld talning sýndi, að tígul-
svíning var upplögð. Hann beitti
því veiðarfærin og fiskurinn beit
á. — P.B.
Maigret og þrjózka stúlkan
FramKáídssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
23
ennið og segir eins og við sjálf-
an síg.
— Og þér hrópuðuð ekki...
Þér vissuð að það var lögreglu-
maður fyrir utan húsið og þér
kölluðuð ekki á hann... Þér
gættuð þess meira að segja að
kveikja ekki...
— Eg kveikti Ijós I eldhúsinu
þegar'ég fór niður og baðaði
andliti upp úr köldu vatni.
— Og frá veginum sést ekki
þótt Ijós sé kveikt I eldhús-
inu... Með öðrum orðum þér
vilduð forðast fyrir hvern mun
að grunsemdir varðmannsins
væru vaktar... Enda þótt þér
hefður fengið rokna högg f and-
litið vilduð þér gefa þeim sem
réðst á yður ráðrúm til að kom-
ast undan .. Og I morgun fóruð
þér á fætur eins og ekkert hefði
gerzt og ekki kvödduð þér að
heldur lögreglumanninn til.
— Ég vissi að þér mynduð
koma...
Þótt einkennilegt megi virð-
ast — og það er ósköp barnalegt
og hann álasar sjálfum sér fyr-
ir það — finnst honum hún
hafa með þessu verið að slá sér
gullhamra: hún beið þangað til
hamvkom I stað þess að kalla á
Lucas. Innra með sér er hann
þakklátur henní fyrir að segja
þessi orð: „Eg vissi að þér
mynduð koma.“
Hann fer út úr herberginu og
læsir á eftir sér. Þessi kyndugi
innbrotsþjófur hefur ekki leit-
að á öðrum stöðum en ofan á
skápnum. Hann virðist ekki
hafa opnað skúffu eða leitað
neins staðar annars staðar.
Hann hefur sem sagt vitað...
I eldhúsinu sér hann að
Felicie Htur snöggt I spegilinn.
— Þér sögðuð áðan að þér
hefðuð hitt J acques f nótt.
Hún horfir á hann biðjandi
og hann sér að hún er f nokk-
urri geðshræringu. Á þvf er
enginn vafi. Hún bfður full
kvfða. Og Maigret segir kæru-
leysislega:
— Þér sögðuð f gær að hann
hefði ekki verið elskhugi yð-
ar.. að hann væri bara smá-
strákur...
Hún svarar ekki.
— Hann varð fyrir slysi í
nótt... óþekktur maður skaut á
hann á götu...
Hún hrópar upp yfir sig:
— Er hann dáinn’... Svarið
mér! er Jacques dáinn?
Hann finnur að freistingin er
sterk. Hún vílar ekki fyrir sér
að Ijúga. Hefur lögreglan þá
ekki fullt leyfi til að svara f
sömu mynt ef það gæti orðið til
að hinn seki fyndist. Hann
langar mest til að svara játandi.
Hver veit hvernig hún myndi
bregðast við? Hver veit nema
hún...
llann þorfr ekki að gera það.
Hann sér hvað hún er hrædd og
óstyrk og hann snýr sér frá
henni og tautar:
— Nei. þér skuluð vera
óhrædd. Hann er ekki dáinn...
Hún grætur. Hún grfpur
höndum fyrir andlitið og snökt-
ir:
— Jaeques... Jacques...
eisku Jacques...
Og svo fyllist hún skyndilega
heift. Hún snýr sér að rólegum
og yfirveguðum lögreglufor-
ingjanum, sem forðast að horfa
f augu henni og öskrar:
— Þér hafið verið á næstu
grösum, ekki satt! Og þér létuð
það koma fyrlr án þess að gera
neitt. Eg hata yður! Skiljið þér
það! Ég hata yður. Það er yðar
sök að...
Hún lætur fallast niður á
stól, hniprar sig saman, leggur
höfuðið á borðið og grætur
beizklega.
Og stynur inn á milli grát-
kviðanna:
— Ó, Jacques... elsku bezti
Jacques mínn...
Er það vegna þess að Maigret,
sem veit ekki gjörla hvernig
hann stendur kyrr I dyrunum,
fer svo aftur út f garðinn og
gengur sfðan eins og ekkert sé
niður f kjallarann og fær sér
glas af vfni úr ámunni.
Daginn áður grét Felicie
Ifka, en þá voru tár hennar önn-
ur.
5. KAFLI
GESTUR NÍJMER ÞRETTAN
Þennan morgun var Maigret
þolinmæðin uppmáluð. Og þó.
Hann hafði ekki fengið talfð
Felicfe af þvf að klæðast sorg-
arflfkum sfnum og setja upp
þennan frámunalega asnalega