Lögfræðingur - 01.01.1899, Side 28

28
Konracl Maurer.
Hákonar konungs Hákonarsonar og Sigurðar erkibiskups').
Hjer voru höfð sömu orð, sem voru algeng í Norvegi í
deilunum um Kristinnrjett Jóns erkibiskups, en þau áttu
eigi við á Tslandi. Tslendingar mundu eigi hafa viljað
fá aptur hin hörðu hegningarákvæði í kristinnrjetti hin-
um forna, og at' brjefi, er ýmsir hinir helstu höfðingjar
tandsins rituðu til Eiríks konungs af alþingi 1283, sjest
nókkurn veginn Ijóst, hvernig íslendingar litu á málið 1 2).
í brjefinu er ekki minnst á gildi Kristinnrjettar Árna
biskups, að því er snerti viðurkennd kirkjuleg málefni,
auðsjáanlega af því, að engum manni hefur dottið í hug,
að vjefengja gildi hans í þessum efnum, en konungur er
beðinn að framfylgja eigi brjefinu í ýmsum öðrum grein-
um, og má ganga að því vísu, að konungur hafi eigi
daufheyrst við þessu, þar sem landsmenn voru sammála.
pað voru sjerstaklega ákvæði Kristinnrjettarins um kirkju-
eignirnar, sem landsmenn voru mótfallnir. En þá deilu
má telja endaða með sættargjörð Eiríks konungs og Árna
biskups á ffgvaldsnesi 2. maí 1297, er gerði verulegar
breytingar á Kristinnrjettinum, að því er snerti kirkju-
eignirnar í Skálholtsbiskupsdæmi. Ákvæði Kristinnrjett-
arins um dómsvald klerka virðast, þegar á dögum Árna
biskups f>orlákssonar hafa verið komin í gildi að miklu
leyti, en um þetta var engin sætt gjörð, takmörkin voru
aldrei ákveðin, og því urðu deilur um það í einstökum
málum jafnvel fram undir siðabót.
1) Árna bps. s. kap. 37., bls. 730—731. ísl. fbs. II., bls. 240
—241.
2) Árna bps. s. kap. 45., bls. 740—741. ísl. fbs. II., bls.
242—243.