Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 74

74
Páll Briom,
og hvort ágangsþolir fær eigi sjerstakan rjett yfir fjenu, er
gjöri honum auðveldara að ná bótum fyrir skaða sinn, en
að ná þeim inn með málssókn. í þessumjkapítuía vilj-
um vjer athuga þetta, og er þá nauðsynlegt,, að setja
lijer orðrjett aðallögmælin um þetta efni, sem eru að finna
í Jónsbók.
Um innsetning búfjár gilda ákvæði Jónsbókar í Lands-
leigubálki 33. og 34. kap., og hljóða þau svo:
33. kap. »Nú ef einn maðr á akr eða eng eða töðu,
annar fénað, hinn þriði garð ógildan. Sá, er lóð á, skal
cptir mönnum ganga ok láta þá sjá, at fénaðr er kominn
í akr, töðu1) eða eng, 'þá skal hann úr taka með vitnum
ok láta 6 skynsama menn meta usla þann, er gjörr er, ok
setja inn fénað þann, er í er kominn, ok reka lausan í
hús inn, ok leggja hvárki á bast né band. [>ó at hvert
stangi annat, þá er þat í ábyrgð eiganda, en eigi þess,
er inn setti. þat skal hann ábyrgjast, ef treðst undir af
húsþröng, eða fellr liús á eða garðr, nema fénaðr felli of-
an, Nú alltslíkt, sem sá missir, er búit á, fyrir þeim, er
lóð á, þá lúki honum sá, er garð átti ógildan, þar sem
gildr skyldi vera, Gera skal eiganda boð samdægris, er
bú er inn sett. Nú vill hann eigi út leysa, þá skal standa
inni til fimmtar, en ef eigi er þá út leyst, þá á sá þat, er
inn setti, ok heita þá lokin uslagjöld. Ef maðr tekr út
fénað þann í brott, er inn var settr, ok vill eigi út leysa
at lögum, þat lieitir lokurán; sckr höfðingi mörk við þann,
er inn setti, en hverr annarra, er at var með honum brott
at- reka, tveim áurum. En ef svín kemr í akr eða eng
1) töðu cr í íslcusku útgáF., eu vantar í Ng. gl. Love, IV. bls.