Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 165

Erfðaábúð, sjálfsábúð og leiguábúð.
165
Eins og áður er sagt, eru hreppstjórar úttektarmenn.
J>ar sem eigi er nema einn hreppstjóri í hreppi, skal sýslu-
maður nefna að auki svo marga úttektarmenn, sem hrepps-
nefnd þurfa þykir. J>etta er mjög einfalt, en hins vegar
er það mjög ótryggilegt. J>að er ekki víst, að hreppstjór-
ar eða úttektarmenn haíi vit eða þekkingu á jarðabótum
eða smíðum, þótt þeir að jafnaði sjeu hæfir til að taka
út; það getur verið, að þeir sjeu vinveittir eða óvinveittir
öðrum málsaðila, þótt eigi sje hægt að sýna fram á, að
þeir sjeu vilhallir o. sv. frv. Af þessum ástæðum er langt
síðan Danir breyttu ákvæðum laganna um úttektarmenn.
í tilskipun 8. júní 1787, 7. gr. voru ákvæði um úttekt-
armenn. Voru þeir dómkvaddir, og var málsaðilum jafnan
gefin kostur á að vera við, er þeir voru kvaddir til starfa
síns. Málsaðilar gátu því jafnan beiðst undan því, að
að hafa úttektarmenn, er þeir álitu, að væru sjer óvinveittir
eða hinum málsaðila vinveittir. J>etta var því að þessu
leyti tryggilegra en hjer á landi. Samt sem áður breyttu
Danir þessum ákvæðum með tilskipun 19. febr. 1861, 5.
gr. þannig, að hvor málsaðila kýs sinn úttektarmann, og
ef þeir eigi verða ásáttir, velja þeir sjer oddamann.1)
í J>ýskalandi er einnig venjan, að málsaðilar velja
úttektarm ennina.2)
A þennan hátt er meiri trygging fyrir því, að út-
tektarmennirnir sjeu heppilega valdir, og ef þeir báðir
treysta sjer til að vinna eið að mati sínu, þá ætti rjett-
lætinu einnig að vera vel borgið. Samt sem áður er eigi
þörf á, að taka þetta upp að öllu leyti. J>að er að sirau
leyti heppilegt, að hafa fasta úttektarmenn. En það má
1) Sbr. Borup. Dondanske Landboret. Khavn. 1873. bls. 1(31—170.
‘Jt) Stöekhardt’s ang. Paehter. bls. 35—36.