Lögfræðingur - 01.01.1899, Blaðsíða 142

142
Pi'ill Bripm.
í Færeyjum er nú í ráði að gjöra verulegar húsa-
bætur á þjóðjörðum, og er lagt fje til þess af ríkissjóði. ')
J>að er því mál til komið, að vjer hefjumst handa og
gjörum eitthvað í þessu efni.
þ>að virðist vera einna einfaldast að koma þessu fyr-
ir á þann hátt, að leiguliðum á þjóðjörðum verði veitt fje
af landssjóði til þess, að gjöra nauðsynleg hús á jörðum
sínum gegn því, að þeir greiði vexti og afborgun af þess-
ari upphæð, svo að, þegar liúsin eru fallin, þá sje upp-
hæðin að fullu endurborguð.
Ef húsin eru vel byggð og vandlega, þá má gjöra ráð
fyrir því, að liús á Norðurlandi standi að minnsta kosti
40—50 ár. Vjer skulum því miða við þetta. Upphæðin,
sem lögð er til húsanna, getur verið meiri og minni eptir
atvikum. En vjer skulum taka til dæmis, að 1000 krón-
ur sjeu lagðar til húsanna, þá er hæfilegt, að leiguliðinn
greiði af þessari upphæð 6 af liundraði eða 60 kr. á ári.
Vextirnir eru 4 af hundraði, til þess að borga vátrygging-
argjald og umboðskostnað virðist nægilegt að ætla 1 af
hundraði. En 5 af hundraði ganga á ári hverju til þess,
að greiða vexti og afborgun, en á þennan hátt er höfuð-
stóllinn að fullu endurborgaður eptir 41 ár.
Ef leiguliðinn hirðir húsið vel, þá þarf hann ekki að
borga neitt álag, og ef hann hirðir það mjög vel, svo að
liúsið, ef til vill, getur staðið miklu lengur, en til er ætlast,
þá getur orðið spurning um, að hann fái endurgjald fyrir
hirðusemi sína.
IJað liggur í augum uppi, hvort þetta er ekki betra
fyrir leiguliða, heldur en að búa við hin núgildandi lög;
húsin eru vátryggð og landssjóður er alveg skaðlaus.
1) Lögfræðingur. I. 1897. bls. 143.