Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1969, Blaðsíða 11

■þann hluta Englands gegnum
sjónvarpshlutverk sín. Fyrsta,
stóra hlutverk hennar í sjón-
varpsmyndum var í „Jacks and
Knavers“, myndar, sem leiddi
beint til vinsælustu lögreglu-
myndar fyrix sjónvairp, sem
birzít 'hefur hjiá BBC, þ.e. „Ze-
ars“. Báðar þessar myndaserí-
ur gerast í Liverpool og um-
hverfi.
Hún hefuir líka leikið í tveim
U'r leikriitium eftir Liverpool-
höfundinn Alun Owen, sem skrif
aði kvikmyndahandritið að Bítla
myndinni (Þeir eru frá Liver-
pool) „Hard Days Niig!ht“. Ár-
ið 1964 lék hún í „Progren“,
næsta ár í „No Trams to Lime
Street“ eftir sama höifund.
Árið eftir var hún kjörin
leikkona ársins af sambandi
Sjónvarpsframleiðenda og —
leikstjóra.
Árið 1966 lék hún aðalhlut-
verkið í kvikmyndaseríu eftir
Francis Durbridge, sem hét „A
Game oí Murder“.
Martin Jarvis sem
Jolyon sjötti
Það eru ekki færri en sex
mismunandi persónur í Forsyte-
aögu Galsworthys, sem bera
nafnið Jolyon Forsyte.
Sá sjötti og siðasti í röðinni
er hinn áhrifagjarni og við-
kvæmi „Jon, sem verður ást-
fanginn af Fleur, án þess að
vita að móðir hans, Irene, var
fráskilin eiginkona föður Fleur,
þ.e. Soames.
í hlwtverki Jons sjáum við
Martin Jarvis, leikara sem fyrst
kvaddi sér hljóðs fyrir fimm
áriuim og þ'á með mestu
viðurkenningu — Vanbrugh
verðlaunin — sem nokkrum
manni veitist í The Royal Aca-
demy, upp á vasann.
Eftir eitt leiktímabil í Man-
chester kom Martin til London
til að leika í „Galileo Brechts
í Mermaid leikhúsinu og seinna
sama árið lék hann í „Cockade
í Arts leikhúsinu. '
Hann endaði fyrsta ár sitt
sem atvinnuleikari í London í
því sem reyndist vera leikrit
árHns að því sinni „Poor Bit-
os“ sem var fært upp fyrst hjá
Arts og síðan í Duke theatre.
Jarvis hefur ekki orðið skota
Martin Jarvis í hlutverki Jon.
skuld úr því að fylgja þessum
skjótunnu sigrum eftir. Hann
hefur leikið meiri háttar hlut-
verk í endursýningum á „Pre-
sent Lauig'hter" og „The Heir-
ess“ í West End: stóðsit frum-
raun sína í BBC-sjónvarpskvik-
mynd árið 1964 í „Kipling ser
íunni, sem náði miklum vin-
sældum og hefur siðan enn auk-
ið vinsældir sínar á þessu sviði
með myndunum „Dr. Who og
„Cesar Birrteau“, sem báðar
niutu mikillar hylli áhorfenda.
Mair.tin Jairvis er ‘kvæntur og
gefur sér samt tima til að vera
leikritahöfundur, auk þess sem
hann leikur. Eftirlætistómstunda
gaman hans er að flétta körfur
(úr basti) og spila cricket og
poker.
Susan Hampshire: Fleur.
Susan Hampshire
skynjar hinn félagslega
óróa sögunnar
Eftir fyrstu þætti Forsyte-
sögunnar virtust sjónvarpsá
horfendur algerlega á öndverð
um meiði í skoðunum sínum á
fyrri konu Soames, Irene. Sum-
ir (einkum konur) héldu því
fram, að hún væri kaldrifjuð
yfirborðsmanneskja, aðrir
(einkum karlmenn og þar með
talinn höfundurinn sjálfur,
Galsworthy) litu á hana sem
ómynd þeirrar fegurðar og ynd
isþokka, sem oft er hundelt og
ofsótt af illgirni og öfund.
En um dóttur Soames, Fle-
ur, voru engar skiptar skoðan-
ir, að henni beindist öll ást
hans og metnaður (skyldi nokk
ur maður hafa verið jafn sein-
heppinn með sitt kvenfólk?)
Fleur er frek, spillt og sjálfs-
elsk flenna — skoðun sem eng
inn er eins innilega sammála
og túlkandi hennar, Susan
Hampshire.
„Mér er sagt að allir hati
hana — og það hatur á eftir
að magnast áður en yfir lýk-
ur — segir hún, og ljómar af
ánægju.
Það kann að sýnast kynlegt
að njóta þess að vera hataður
— þótt gegnum aðra persónu
sé, en það voru einmitt hinir
fráhrindandi eiginleikar Fleur,
sem gerðu hlutverkið aðlaðandi
í augum Susan.
„Þegar ég las bækumar hugs
aði ég með mér: Loksins, tæki-
færi til að móta eitthvað, til að
sleppa frá þessum tilþrifalausu
hlutverkum, sem er svo erfitt
að leika, en enga viðurkenin-
ingu veita.
Dansari
Hvað ætlli framleiðandinn,
Donald Wilson, hafi haft í huga
þegar hann valdi Susan ...
„Min eigin kenning er sú, að
hann hafi ósjálfrátt látið það
hafa áhrif á sig, að þegar
hann kom til okkar fyrsta
fundar á veitingastað í West
End, stóð hann mig að því að
tala frönsku við þjónana. Eg er
jafnvíg á ensku og frönsku og
enda þótt Fleur þurfi ekki að
segja orð á frönsku er móðir
hennar frönsk. Þessi skýring
hefur a.m.k. þann kost, að skv.
henni þarf ekki að vera að við
Fleur höfum augljóslega þótt
svo andlega skildar — segir
Susan, og brosir spotzk.
Fljótt á litið minnir hún
meira á Irene en Fleur — tá-
grönn, næstum loftkennd, stór
tinnudökk augu og ljóst hár
sem þyrlast í allar áttir (á svið-
inu er hún bæði með svarta
hárkollu og „stoppuð upp —
þar sem Fleur er sögð bústin í
sögunni).
Flest í fari hennar er mildi-
legt, næstum hikandi — en
undir þessu yfirborði blossar
eldheit einstaklingshyggja.
Hún er áreiðanlega eina
brezka leikkonan, sem þríveg-
is hefur þegið boð til Holly-
wood, til M.G.M., 20tih Century
Fox og Walt Disney, til þess að
undirskrifa samning — en jafn
oft snúið heim aftur án þess að
undirskrifa. (Samt hefur hún
gert 2 myndir með Disney, „Hin
níu líf Thoma inu“ og ,„Ridd-
arinn baráttuglaði frá Done-
gal)
Vinir mínir sögðu þá og hafa
oft sagt það síðan, að mér hafi
orðið á mistök. En mér fannst
ég ætti enn svo mikið ólært,
og ef ég yrði innilokuð í ein-
hverjum upptökusal í Holly-
wood, kæmist ég aldrei þaðan
út aftur — segir hún.
Hún hóf feril sinn sem dans-
ari — en það var víst aðal-
lega til að þóknast móður henn
ar, sem einnig hafði verið dans-
ari.
Tækifæri
„Ég var fegin, á laun, þegar
ég tók út fullan vöxt og reynd-
ist of hávaxin til að dansa,
vegna þess að mig hafði alltaf
langað til að verða leikkona
segir Susan.
Hún greip fyrsta tækifærið
sem henni bauðst á leiksviði,
sem var dvergsmátt hlutverk í
söngleiknum „Expresso Bon-
gó“ fyrir sex árum, hún sagði
tólf setningar — „og margur
hefur nú byrjað með minna“,
segir hún og kímir.
Síðan hefur hún leikið á sviði
í „FoHlow tihat girl“ og tveim-
ur fremur umdeildum leikrit-
um, „Fairy Tales of New York“
og „Ginger Man eftir Donle-
avy“.
Fyrir skömmu giftist hún
franska kvikmyndastjóranum
Pierre Granier Deferre, sem
hún kynntist í París þegar hún
vann undir hans stjórn að
myndinni „Paris in August".
„Við ætlum að akipta árinu
till helminga miiili London og
Parísar segir Susan.
En líf Susan Hampshire hef-
ur ekki allt verið dans á rós-
um, hún er kannski ekki al-
veg eins upptendruð og ætla
mætti um verðandi brúði rétt
fyrir brúðkaupið, en það er þá
vegna þess, að hún hefur orð-
ið fyrir þungum áföllum í einka
lífi s.l. misseri. Fyrir tveimur
árum dó faðir hennar — en Su-
san hafði einmitt verið auga-
steinninn hans — eftir langvar-
andi sjúkdómslegu, skömmu síð
ar veiktist móðir hennar og
Susan hjúkraði hernni sjálf til
hinztu stundar. „Ég var að
vona að ég lifði að sjá hana í
brúðkaupinu mínu segir Su-
san hljóðlega.
Hveitibrauðsdögunum var
slegið á frest þar til filmun
Forsytesögunnar yrði lokið en,
eins og Susan orðar það: „Sag-
an sú er orðin samgróin manns
eigin lífi.
Órói
Líkt og hinir leikararnir, sem
vinna að kvikmyndun Forsyte-
sögunnar, hefur Susan legið yf
ir The Illustraded London
News, til þess að drekka í sig
tíðarandann, þegar hér er kom-
ið sögu á það við tímabilið eft-
ir lok fjTri heimsstyrjaldar:
„Maður fær fyllri mynd af
klæðaburði og tízku, lífsvenj-
um og hugsunarhætti kvenna á
þessum löngu horfnu dögum
segir hún.
Þegar lengur er talað kem-
ur á daginn, að hún hef-
ur skynjað hina djúpu félags-
legu óró sem gerjaðist undir
niðri, undir sléttu yfirborði yf-
irstéttarlífsins ...
„Allt var að breytast hröð-
um skrefum, stéttaþjóðfélagið
var að hrynja — hinir ríku
voru orðnir smeykir um for-
réttindastöðu sína og hinir
snauðu ætluðu ekki að halda
áfram að vera snauðir.
„Fleur var í engri snertingu
við veruleik umhverfisins, hún
lifði innilokuð í eigin veröld.
Og það setur sitt mark á við-
horf hennar til lífsins, hjóna-
bandsins ... og ef ég get gert
það skiljanlegt, þá breytir sú
vitneskja allri minni meðferð á
hlutverkinu, enda þótt það ger
ist e.t.v. án sérstakrar yfirveg-
unar, þar er erfitt, og kannski
tilgangslaust, að skilgreina ná-
kvæmlega hvemig inaður skynj
ar framandi hlutverk — það
bara gerist, segir Susan
Hampshire að lokum.
iinn á báti
Framhald af bls. 3.
á Suður-Ky-rrahafseyjunum.
Hjá Fijiönum muldi ung stúlka
rótina með stálstauk í morteli,
sem holað hafði verið í stór-
an trjáboh
Þennan mulning fór hún síð-
an með í ,,bure“. eða strákofa,
þar sem hún helti honum í tré-
skál eina mikla, sem stóð á fjór
um fótum. Ég settist ásamt
Fijimönnunum flötum beinum á
gólfið umhverfis þessa stóru
9kál og höfðum við undir okk-
ur strámottur.
Einn mannanna hrærði stöð-
ugt saman í skálinni vatni og
hinini muldu rót, þar til þetta
var orðið eins og þyfck leðja.
Hann veiddi nú upp þræði og
óhreinindi og jós síðan uppúr
Skálinni með ausu og bauð mér
að drekka úr fyrstu ausunni. Ég
klappaði saman lófunuim þris-
var sinnum og tók síðan við
ausunni af honum og drakk úr
henni og sagði: — maca — en
það þýðir að ég hafi drukkið
til botns og ausan sé tóm. Þetta
sama endurtók sig við hvem
mann í hringnum.
GENGIB Á FJÖRUR í
I.EIT AÐ HÖRPCDISKUM
Ég vaknaði snemma morguns
við það, að það rakst eittihvað
hartcalega í skipssíðuna. Ég
þaut upp á dek'k til að athuga,
hvað þetta væri, og það reynd-
ist vera kunmingi minn, Dick
Johnston, bandarískur jaktar-
karl, sem var eins og ég að
ferðast á seglum um Kyrrahaf-
ið. Hann hafði synt úr landi
og út að Dove til að rabba við
mig nokkra tíma, en hann var
viku um borð. Þannig er lífið á
Fiji.
í Lautoka eignaðist ég nýj-
an ferðafélaga. Joliette hafði
orðið fyrir bíl á Suvak og ég
saknaði hennar og fékk mér nú
annan kettling, mánaðar gaml-
an. Það má kallast óvenjuleg
framsýni að ég skyldi gefa
honum nafnið Avanga, sem er
Tonganmál og þýðir — sá sem
haldinn er illum öndum. Av-
anga breytti aldrei þeirri skoð-
un sinni, að ég væri afleitur
húsbóndi og lét þessa skoðun
iðuí'ega í 'Jljós með 'kjafti og
klóm.
Við héldum frá Fiji í all-
hvössum suðvestan vindi, sem
var aftan til við þvert og Dove
lagði þessar 550 sjómílur frá
Fiji til Vila á Nýju-Hebreds-
eyjum að baki á fjórum og hálf
um sólarhring og er það mjög
hröð sigling.
Faðir minin flaug til Nýju
Hebridseyjanna til að hitta mig
þar og hafði ég þá ekki séð
hanm í rúmt ár Við ákváðum
að dvelja sam*n fáeinar vik-
ur.
(Niðurlag í næsta blaði)
Útgeíandi: Hjf. Amkar, Reykjavák.
Frárnkv.stjHaraldur Sveinsson.
Rltstjórar: SigurSur Bjamason frá Vigur.
Alatthias Johannessen.
Eyjólfur Konráö JónsiOn.
Ritstj.fltr.: Cisli Siguií.r-on.
Auglýsírtgar: Árni GarSar Kristinsson.
Ritstjórn: ASalstrœU 8. Simi HilCJ.
25. maí 1969
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS H