Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 78

158
Eddu nokkur kvæði frá 13. öld innan um hin, sem öll eru miklu eldri. Hann álítur,
að 23.—24. kap. í Völsungasögu byggist ekki á neinu fornkvæði, heldur sé beint
tekin upp úr ffiðrikssögu. Aftur á móti aðhyllist hann fremur þá skoðun, að 25.
kap. kunni að byggjast á Eddukvæði; 26.—29. kap. álítur hann að byggist á fyrri
hluta Sigurðarkviðu, sem hann kallar ena meiri, en Heusler vill álíta, að þeir kapí-
tular séu samdir eftir tveim kviðum. Próf. Finnur hyggur að vanti um 150 vísur af
Sigurðarkviðu enni meiri, er hér hafi staðið, og hún því verið um 170 vísur öll.
Nafnið Sigurðarkviða en skamma á hinni Sigurðarkviðunni, sem er 71 vísa, bendir
á, að til hafi verið mjög löng Sigurðarkviða. Auk niðurlags Sigurdrífumála, kvæðis
þess, er 25. kap. í Völsungasögu er bygður á, og þess, er vantar af Sigurðarkviðu
enni meiri, ætlar próf. Finnur svo, að verið hafi kaflar í óbundnu máli. — »Hvat
mælti Oðinn, áðr á bál stigi, sjálfr í eyra syni?« M. P.
UM RANNSÓKNIR Á SUÐURSTRÖND FAXAFLÓA bæði landfræðislegar
og jarðfræðislegar (»Geografiske og geologiske Undersögelser ved den sydlige Del af
Faxaflói paa Island«) hefur prófessor Porv. Thoroddsen ritað langa ritgerð í »Geo-
grafisk Tidsskriftc 1903, og er efni hennar að mestu hið sama og í ritgerð hans í
»Andvara« X: »Ferðir á Suðurlandi sumarið 1883«, en þó einnig skýrt frá ýmsum
nýrri athugunum, er höf. hefur gert síðar. V, G’
UM ÍSLENZKA FISKA OG SÆDÝR (>Zoologiske Meddelelser fra Island«)
hefur adjunkt Bjami Sœmundsson enn (sbr. Eimr. IX, 141) ritað í »Vidensk. Meddel.
fra den naturh. Foren. i/ Kbh.« 1903, þar sem hann skýrir frá 6 nýjum fiskitegund-
um, er ekki hafi fundist fyr við strendur íslands. Jafnframt er þar og skýrt frá 5
sjaldgætum fiskitegundum, er áður voru kunnar, og að lokum er kafli um trékrabba
og trémaðk, er éta bæði bryggjur og skip til stórskemda. V. G.
UM ÍSLENZKA GALDRASTAFI OG GALDRABÆKUR (»Islándische Zauber-
zeichen und Zauberbiicher«) hefur Olafur heitinn Davíðsson ritað allanga og fróðlega
grein í »Zeitschrift des Vereins f. Volksk. in Berlin« (1903) og eru í henni 59
myndir af íslenzkum galdrastöfum og galdramyndum eða »fígúrum« ásamt leiðbeining
um, til hvers og hvernig stafi þessa skuli nota, og er þetta alt ekki lítilsvirði fyrir
sögu hjátrúarinnar hér á landi. Fröken M. Lehviann Filhés hefur þýtt ritgerðina á
þýzku eftir handriti Olafs, og gert það svo vel, að furðu gegnir, jafnerfitt og það
hlýtur að hafa verið; því þar koma fyrir mörg sjaldgæt og vandasöm orð og orð-
tæki. í>ó hefur hún ekki skilið orðið heimakona, sem hún þýðir með »Heimfrau«,
en það er afbökun úr heimakoma (= erysipelas), og er ekki von, að hún hafi
varast það. Hún virðist og ekki hafa skilið setninguna: en Salómon brást
bogalistin (»aber den Salomo liess die Bogenkunst im Stich«), sem ekki þýðir
annað en að honum skjátlaðist, brást bragð sitt eða varð ekki kápan úr því klæð-
inu, sem menn segja. V. G.
UM MÓBERGSMYNDUNINA Á ÍSLANDI hefur cand. mag. Helgi Pjetursson
ritað grein í »The Quarterly Journal of the Geological Society« (ág. 1903) með svo
hljóðandi fyrirsögn: »On a Shelly Boulder-Clay in the so-called »Palagonite-For-
mation« of Iceland«. Eru þar til skýringar myndir, er sýna jarðlögin í Mávahlíð og
Búlandshöfða.
Um sama efni hefur prófessor Porv. Thoroddsen skrifað grein í sænska tíma-