Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 73

153
böger for nordisk Oldkyndighed og Historie« (XV, 4). W. A. Craigie er þeirrar
skoðunar (sbr. Eimr. V, 118), að írar (Keltar) hafi haft mjög lítil áhrif á þjóðerni,
tungu og siði Norðmanna og íslendinga, en dr. A. Bugge er gagnstæðrar skoðunar.
Höf, sýnir fram á, að rök þau, sem Bugge færir máli sínu til sönnunar, séu bæði
fá og veik. //. P.
UM FUGLARÍKI ÍSLANDS hefur mag. Benedikt Gröndal ritað grein á þýzku
í tímaritið »Ornis«, XI, 1901 (París), bls. 449—459. — Höf. skýrir fyrst frá því,
sem ritað hefur verið um íslenzka fugla. Síðan telur hann upp um 40 tegundir
(sjaldgæfra) íslenzkra íugla og skýrir frá því, hvar og hvenær þeir hafi sést á íslandi
eða þeirra sé fyrst getið þar. Grein þessi er mjög góð og gagnleg. En því miður
eru í henni allmargar prentvillur. H. P.
FRAMFARIR ÍSLANDS á 19. öldinni eftir dr. Valtý Guðmundsson eða rétt-
ara sagt hin þýzka þýðing yfirkennara R. Palleskes á þeirri ritgerð hefur vakið mikla
athygli í útlöndum og mikið verið um hana ritað, eins og þegar hefur verið getið í
Eimr. (IX, 159). Þannig hafa, auk áðurnefndra greina, meðal annars staðið ritdómar
um hana í »Mitteilungen aus der historischen Litteratur« (Berlín), bls. 26—27 (1903),
í »Petermanns Geogr. Mitteilungen« (1903), í »Annales de Geographie« (París, 1903)
og í »Tágliche Rundschau« (13. júlí 1903). Er einkum hin síðasttalda grein (eftir
dr. Gúnther Saalfeld) næsta yfirgripsmikil og skýrir nákvæmlega frá efni ritgerðar-
innar. Hann skorar og fast á landa sína að ferðast til íslands og gefur ýmsar leið-
beiningar um, hvernig þeir skuli haga ferðum sínum. Er auðséð, að hann hefur
sjálfur komið til íslands. H. P.
GYLFAGINNING Á DÖNSKU. Snorri Sturiuson er altaf síungur og lifandi.
Skáldum og listamönnum er hann altaf ótæmandi uppspretta háfleygra hugmynda og
ágætra yrkisefna og óþrjótandi rannsóknarefni vísindamönnum vorra tíma. Á erlend-
um málum er til mesti fjöldi af útgáfum á ritum hans og skýringum og þýðingum á
þeim — og altaf bætist við í bókmentir þær, er helgaðar eru Snorra. En vér
íslendingar, þjóðin hans, eigum enga góða, handhæga og ódýra útgáfu af ritum
hans, sem er við alþýðuhæfi. í’að væri þó bezti og traustasti bautasteinninn, er vér
reistum minningu hins frægasta Islendings, er nokkru sinni hefur verið uppi.
Fyrir skömmu hefur prófessor Finnur fónsson þýtt nokkurn hluta Eddu hans
á danska tungu, eða formálann, Gylfaginning eða goðafræðina, og kafla úr skáld-
skaparmálum. Aftan við hefur hann hnýtt nokkrum fróðlegum athugasemdum og
skýringum og loks er nafnaregistur með þýðing á sumum nöfnunum. Þýðingin er
hin vandaðasta, sem vænta mátti. S. G.
KONUNGSANNÁLL. Um þetta merkilega handrit hefur dr. H. K\ H. Buei'gel
í Munchen ritað doktorsdispútazíu, og er í henni lýsing á handritinu, sögu þess og
hverskonar málmyndum, er fyrir koma í því, og er þessu öllu lýst með stakri vísinda-
legri nákvæmni. Síðar er von á stafréttri útgáfu af annálnum eftir sama höfund.
V G.
UM SKÁLDAKVÆÐIN norrænu (»Skaldenpoesie«) hefur prófessor R. Meissner
í Göttingen samið fróðlegan fyrirlestur, sem prentaður er í Halle (1904), þar sem
hann lýsir þessum kvæðum, kenningum þeirra, löstum og kostum, en þó einkum
kostunum. Er þar til skýringar tilfærður fjöldi af vísum fornskáldanna í þýzkri