Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 74

154
þýðingu, og eru þær ekki valdar af verri endanum. Fyrirlesturinn er mjög vel
saminn og verður sjálfsagt til þess að vekja meiri eftirtekt á þessari skáldskapar-
tegund fornmanna meðal þjóðverja, enda er sá tilgangurinn, eins og ljóst er tekið
fram í formálanum. V. G.
UPPDRÁTT AF NORÐURLÖNDUM á 13. öldinni (»Scandinavia in the
Thirteenth Century«), og þar með af íslandi, hefur W. A. Craigie, M. A. gefið út
í hinu mikla kortasafni »Histori:al Atlas of the Modern Europe from the Decline ol
the Roman Empire«, XXIX, (Oxford 1902), og er eins og vænta mátti vel frá hon-
um gengið, þó æskilegt hefði verið, að hann hefði getað verið nokkru stærri. ekki
sízt af íslandi. Uppdrættinum fylgir texti, þar sem skýrt er frá héraðaskipun og
helztu stöðum og stuttlega drepið á hina helztu viðburði í sögu landanna fram á
13. öldina. V. G.
UM ÍSLAND OG ÍBÚA Í*ESS (»Island und seine Bewohner«) hefur dr.
Heintich Pudor, sem ferðaðist heima á íslandi sumarið 1902, ritað greinar í hið
alkunna Berlínarblað »Vossische Zeitung« (nóv. 1902) og eru þær yfirleitt mjög vel-
viljaðar og rétt skýrt frá því, sem um er ritað, enda styðst hann mjög við bók dr.
Valtýs Guðmundssonar »Islands Kultur«, sem hann segir að sé »með því allrabezta,
sem um ísland hafi verið ritað«. Einkum lýkur hann miklu lofsorði á bókmentir
íslendinga og lestrarfýst þeirra, og um blöðin segir hann, að t. d. lsafold sé blað,
sem hver menningarþjóð í Norðurálfunni gæti verið hróðug af (»Die in Reykjavik
erscheinende, zruei bis drei Mal in der Woche auskomrnende Zeitung »Isafold« ist
beispielsweise ein Blatt, auf das jcde kontinentále Kulturnation stolz sein kónnte«).
V. G.
UM NORÐURLANDAMÁLIN (»Die nordgermanischen Sprachen«) hefur herra
stjórnarráð J. C. Poestion ritað langa og fróðlega grein í þýzka tímaritið »Die Zeit«
XXIII, 357—8 (ágúst 1901). Er þar stutt yfirlit yfir sögu þessara mála og þroska-
Stig bæði að fornu og nýju og sérstaklega leidd athygli að ýmsum hljóðfræðis-
einkennum þeirra. Um íslenzkuna er þar alllangur kafli og líka minst nokkuð á
hinar nýrri bókmentir vorar og er það gert á þann hátt, að við megum vel við una
og vera hreyknir af. V. G.
MÍMIR, íslenzkar stofnanir og heimilisfang (Icelandic Institutions with Adresses)
heitir bæklingur, sem hinn góðfrægi íslandsvinur prófessor W. Fiske hefur gefið út
á ensku (Khöfn 1903). Er tilgangur hans sá, að útbreiða þekkingu á íslandi, stofn-
unum þess og bókmentum og koma þeim, er íslenzk fræði stunda, forn eða ný, í
nánara samband innbyrðis, þótt dreifðir sé um víða veröld. Er enginn vafi á, að
ritlingurinn getur orðið oss að miklu liði í þessu efni og megum vér því vera höf-
undi hans mjög þakklátir fyrir hann og þá miklu fyrirhöfn og fé, sem hann hefur
til hans varið. Frágangurinn er sem vænta mátti hinn prýðilegasti og mynd af Mími
á titilblaðinu. V. G.
UM FLÓRU ÍSLANDS, bók Stefáns kennara Stefánssonar hefur fröken M.
Lehmann-Filhés skrifað laglegan ritdóm í þýzka tímaritið »Globus« LXXXII, 3 (júlí
1902) þar sem hún skýrir frá efni bókarinnar og vekur athygli landa sinna á henni.
Síðar hefur hún í sama tímariti (LXXXV, 16, apríl 1904) ritað grein um
skógarmál íslands (»Die Waldfrage in Island*) og styðst hún þar einkum við fyrirlestur