Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 39

Þá hrópaði sankti Pétur og sárbændi móður sína að auðsýna
miskunsemi, en hún lét alls ekki skipast við það, heldur hélt
áfram uppteknum hætti.
Og sankti Pétur sá, hversu engillinn flaug hægar og hægar,
eftir því sem byrðin léttist. Pá varð sankti Pétur lémagna af
angist, svo hann gat ekki staðið á fótunum, heldur féll á hnén.
Loks var aðeins einn einasti fordæmdur eftir, sem hélt sér
við móður sankti Péturs. Hann hélt utan um hálsinn á henni, og
hrópaði og bað fast við eyra henni, að lofa sér að fylgjast með
inn í hina blessuðu Paradís.
Pá var engillinn með byrði sína kominn svo langt, að sankti
Pétur rétti fram hendurnar til að taka á móti móður sinni. Hon-
um virtist sem engillinn mundi ekki þurfa að blakta vængjunum
nema einusinni eða tvisvar, til að komast upp á fjallið.
En þá stöðvaði engillinn skyndilega vængina til fulls og and-
lit hans varð eins og svartnætti.
Pví nú hafði gamla konan teygt hendurnar aítur fyrir sig og
tekið utan um handleggina á þessum vesaling, sem hékk um háls
henni, og hún reif og sleit, þangað til henni tókst að losa hand-
krækjurnar sundur, svo að hún losnaði líka við þessa síðustu
manneskju.
Pegar þessi glataða sál datt, sökk engillinn marga faðma nið-
ur á við, og svo virtist, sem hann megnaði ekki lengur að bæra
vængina.
Hann leit á gömlu konuna með harmþrungnum augum. Tök
hans á henni losnuðu smámsaman og loks misti hann hana alveg,
eins og hún væri of þung byrði fyrir hann nú, eftir að hún var
orðin ein.
Svo sveiflaði hann sér í einu einasta vængjataki upp í Paradís.
En sankti Pétur lá lengi kyr á sama stað og grét hástöfum
og Kristur stóð rólegur hjá honum.
»Sankti Pétur«, sagði Kristur að lokum, »aldrei hefði ég trúað
því, að þú mundir gráta svona, eftir að þú varst kominn til Para-
dísar«.
Pá hóf hinn gamli guðsþjónn upp höfuð sitt og sagði: »Á
þetta að heita Paradís, þar sem ég heyri kveinstafi þeirra, sem ég
elska heitast, og sé eymd meðbræðra minnal«
En á ásjónu Krists lýsti sér hin megnasta sorg. »Hvers æski
ég fremur, en að búa ykkur öllum Paradís, þar sem sé einskær