Eimreiðin - 01.05.1904, Blaðsíða 10

go
Af þessu sést, að vér megum eigi bera oss saman við útlöndin
alment. Jafnari verður samatiburður við alþýðu í sveitum erlendis
og þá einkum á Norðurlöndum, því lifnaðarhættir íslendinga verða
svipaðastir og hjá fólki þar. Hin 6 atriði, sem fyr eru talin, gjöra
þar næsta lítinn mun.
Eftirfarandi tafla sýnir mismuninn á barnadauðanum á íslandi
og meðal bændafólks í Danmörku á jafnlöngum tímabilum:
Af iooo lifandi fæddum dóu:
A íslandi 1841—1900 . . .
í Danmörku 1820—1879 .
A íslandi 1841—1870 . . .
I Danmörku 1820—1849 .
A íslandi 1871 —1900 . . .
í Danmörku 1850—1879 .
100 200 300°/oo
Hér er borinn saman dauði ungbarna innan eins árs. — Af töfl-
unni sést, að vér stöndum að baki dönsku bændafólki hvað barna-
dauða snertir, en þar sem barnadauðinn hjá þeim hefur nokkurn-
veginn staðið í stað, hefur hann rénað töluvert hjá oss á seinni
helming 60 ára tímabilsins.
í ýmsum öðrum löndum er ástandið svipað í sveitum og í
Danmörku, í sumum, eins og t. d. Skotlandi, er barnadauðinn
minni.
Af öllu því, sem nú er skráð, má draga eftirfylgjandi ályktanir:
a. ) Dauði ungbarna innan I árs hefur minkað næstum 2/3 frá því
um miðja umliðna öld.
b. ) Dauði ungbarna innan 5 ára hefur minkað að sama skapi.
c. ) fessi mikla rénun barnadauðans er mjög að þakka því, að
landfarsóttir hafa verið minni og mildari síðari árin.
d. ) Að landfarsóttirnar hafa verið sjaldnari og minna skæðar
síðari árin, er aftur að þakka betri sóttvörnum, eins og sjá
má af því, að barnaveiki t. d. hefur víða gosið upp síðari árin,
en ekki náð neinni verulegri útbreiðslu. Að sóttvarnir séu
betri nú en um miðja öldina, tel ég óefað, en hins vegar er
þeim mjög ábótavant enn þá, eins og ráða má af því, hve