Eimreiðin - 01.05.1904, Qupperneq 33

113
og Kristur höfðu orðið að rata í, og að hve litlu þeir hefðu orðið
að lúta.
Einhverju sinni, þegar svo þröngt hafði verið í búi hjá þeim,
að honum þótti sem hann gæti eigi afborið slíkt lengur, hafði
Kristur tekið hann með sér og lagt af stað upp á hátt fjall, án
þess að segja honum, hvaða erindi hann ætti þangað upp.
Þeir höfðu gengið fram hjá þorpunum, sem lágu við rætur
fjallsins og höllunum, sem stóðu ögn hærra. Þeir höfðu farið
lengra en að bændabýlunum og seljunum og höfðu farið fram
hjá síðasta skóghöggvarakofanum.
Loks höfðu þeir komið þangað, sem fjallið var bert, skóg-
laust og graslaust, og þar hafði einsetumaður bygt sér kofa, til að
geta hjálpað bágstöddum ferðamönnum.
Því næst höfðu þeir gengið yfir snjóflákana, þar sem múrmel-
dýrin liggja í dvala, og komið að ógurlegum, samanbörðum jökul-
klungrum, fullum af gjám og sprungum, sem tæpast voru stein-
geitinni fær.
Þar uppi hafði Kristur fundið ofurlítinn þröst, sem lá helfros-
inn á klakanum og hann hafði tekið litla fuglinn upp og stungið
honum á sig. Og sankti Pétur mundi eftir, að hann var að hugsa
um, hvort fuglinn sá arna ætti að vera miðdagsverður þeirra.
Þeir höfðu gengið góðan spöl á hinum hálu jökulbrotum og
sankti Pétri hafði þótt sem aldrei hefði hann verið nær dauðans
ríki, því nákaldur vindur og niðdimt myrkur umkringdi þá, og
hann gat ekki betur séð, en að þar þrifist ekkert kvikt. Og þó
voru þeir ekki nema hálfnaðir upp á fjallið.
Þá hafði hann beðið Krist að lofa sér að snúa aftur.
sEkki strax«, svaraði Kristur. »Eg ætla að sýna þér dálítið,
sem getur gefið þér þrek til að bera alla harma«.
Þess vegna höfðu þeir haldið áffam gegnum myrkur og kulda,
þangað til þeir komu að ákaflega háum múr, sem hefti för þeirra
svo þeir komust ekki lengra.
»Þessi múr er kringum alt fjallið«, sagði þá Frelsarinn, »og
þú getur hvergi komist yfir hann. Ekki heldur getur nokkurt
mannsbarn séð neitt af því, sem er þar inni fyrir, því einmitt
hérna er Paradís og hér búa hinir útvöldu alla leið upp á efsta
fjallstind*.
En sankti Pétur hafði ekki getað annað en verið efablandinn.
8