Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Side 42

44
að þau hermi rétt frá öllu, hvort sem um
smátt eða stórt er að ræða. Varast ætti hún
að kasta skugga á saklausa æskugleði þeirra,
heldur miklu fremur stuðla að því, að þau geti
fengið að njóta hennar. Lífskjörum mannanna
er svo varið, að allur fjöldinn getur á fullorð-
insárunum ekki orðið • aðnjótandi þeirra gæða,
sem lífið getur þó veitt í svo ríkulegum mæli,
og hví skyldu þá ekki blessuð börnin mega
baða sig í sólskini saklausrar gleði á æskuár-
unum, þessum árum, þegar lundin er svo létt,
að svo ótal margt einskisvert getur orðið þeim
að mesta gleðiefni.
Móðurskyldan ætti að göfga konuna og
koma henni til að temja sjer ýmsar dyggðir,
svo hún verði fær um að ala vel upp börnin
sín. En svo að hún geti veitt þeim það upp-
eldi, er þeim bezt hagar, verður hún að gefa
vandlega gaum að lyndiseinkennum þeirra og
hæfileikum, því öllum hentar ekki hið sama.
Menntuð kona stendur að vísu betur að vígi
til að gegna vel móðurskyldum sínum en hin,
sem farið hefur á mis við menntunina, en mestu
skiptir þó, að konan hafi góða hæfileika til að
verða elskuleg og skyldurækin móðir og sje þeim
kostum búin, er afkvæminu megi að gagni koma,
en til þess er menntunin alls ekki einhlít, þótt
hún sé góð. Mesta áhugamál góðrar móður er
það, að börnin verði góð og taki sem mestum