Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 7

9
sjer, þaS tímabil þessarar hreifingar, sem byrjar
eptir að stjórnarskráin 1874 kom út, og farið
var að ræða um að endurskoða hana samkvæmt
fyrirvara alþingis á sínum tíma. ■—
Frelsi erorð, sem hrífurhjörtu allra. — En því
skyldi þá það mál, sem varðar frelsi þjóðar vorr-
ar, eða hins íslenzka fjelagsvalds, vekja hjá oss
óbeit eða leiðindi, jafnvel fyrirlitning —■ eins og
sumar »ópolitiskar« konur munu ef til vill þykj-
ast líta á endurskoðunarmálið. Vafalaust, leyfi
jeg mjer að svara sjálf, ekki af því að íslenzk-
ar konur unni ekki frelsinu í hjarta sínu eins og
konur og menn allstaðar um siðaðan heim, held-
ur af því að hjá oss er allt svo skammt á veg
komið, að hini almennu sannfæringu í landinu er
ekki ljóst að endurskodunarmálið er frelsismál
vort. —
Einhver óljós tilfinning um það, að karp
og kíf um orðaskipun og setningar endurskoð-
unarfrumvarpa þeirra, er legið hafa fyrir aiþingi,
snerti ekki frelsi þjóðarinnar hvorki til nje frá,
virðist ráða mest um athugaleysi eða jafnvel
óbeit margra á hinni svokölluðu »stórpólitík«
vorri. En þetta er hryllileg skammsýni. Frelsi
vort gagnvart hinni útlendu yfirstjórn verður
að skipast með lögum, og heillavænleikur þeirra
laga um politiskt frelsi vort veltur aptur ein-
göngu á því, hvernig þau verða orðuð. — Sam-
kvæmt því sem stjórnarmál vort nú stendur