Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 25

27
urinn sé hvorki rýmri né lundin göfugri. Hins
vegar aðhyllist hin rússneska kona hugsjónir, er
eiga ekkert skylt við hina félagslegu og áþreif-
anlegu hlið tilverunnar, sakir þess að þær vekja
hjá henni dularfulla þrá, sem á sér djúpar rætur
í eðli hennar.
Þetta margbreytta eðli, þessi rólegi og hag-
sýni andi og þetta æsta geð gerir rússnesku
konuna að torskildri veru, er laðar til sín lista-
menn ogskáld. Utan landamæranna virðast ein-
kenni þessi kynlegri en í landinu sjálfu, þar sem
hið einkennilega þjóðlíf hefur um margar aldir
myndað þau. Skáldsöguhöfundarnir Dostojef-
skij og Turgénjeff hafa sýnt öðrum þjóðum hin
rótgrónuslu eðliseinkenni rússneskrar konu, sýnt
þeim allt hið óvænta, er þessar áhrifamiklu verur
hafa til að bera. Ymist eru þær svo barnslega
gáskafullar og ákafar, eða svo djúpvitrar og
andríkar, að furðu sætir; stundum breyta þær
án þess að hika svo göfuglega, að vér leiðumst
til að hugsa um hina fyrstu menn i kristninni.
II.
Nú á dögum eru einkenni konunnar að
breytast. I öllum löndum í Norðurálfunni er
farið að bera á hinni „nýju konu“, sem lætur
veita sér eftirtekt. í Frakklandi og á Englandi
starfar hún að hagnaðarlegu marki, til þess að
geta orðið óháð í peningalegu tjlliti, en í Nor-