Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Qupperneq 32

34
hið þýðingarmikla menntunarstarf. Ung hefð-
arkona hefur stofnsett 50 skóla í Tula, og hún
á því meira þakklæti skilið, sem hún hefur orð-
ið að eiga í sífeldu þrasi við yfirvöldin þar, er
gruna hana um guðleysi og fleira.
I hinum stóru borgum og þar sem verk
smiðjumergðin er einna mest, eru sunnudaga-
skólar handa börnum verkmanna; kennarar óg
kennslukonur, er engin laun þiggja fyrir starf
sitt, sjá um kennsluna. A seinni árum hafa
myndazt ýms reglubundin samtök til stuðnings
alþýðumenntuninni, og þaðan koma gefins smá-
rit með almennri fræðslu og auk þess ritverk,
sem hafa bókmenntalegt gildi, rússneskir og er-
lcndir fyrirmyndarhöfundar. Þessar bækur breidd-
ust út um allt hið víðlenda ríki, allt til hinna
fámennu eyðimarka Síberíu. Konurnar höfðu
að mestu leyti starf þetta á hendi og árangur-
inn af því er geysimikill. Lestrarfýsn þjóðar-
innar er farin að glæðast og hún hefur fengið
fjölda góðra bóka fyrir svo að segja ekki neitt.
(Kopekbókasafnið). Til allrar óhamingju hefur
stjórnin nú tekið mál þetta að sjer og kæft
þennan vísi, er einstöku menn höfðu gróðursett.
Nú kemur ekkert nýtt út framar, og nefndir
þær, er eiga að styðja alþýðumenntunina, eru
bundnar á báðum höndum.
Rússnesk kona má teljast allra kvenna
frjálsust í Norðurálfu. Henni finnst, að hún sé