Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Side 30

Puschkin endurnýjaði tungu Rússa og varð svo
ágætt þjóðskáld, er að miklu leyti að þakka
þessari fóstru hans, sem leiddi hann að upp-
sprettum þjóðsagnanna og söng við hann hin
löngu kveid í sveitinni: „Fuglinn blár yfir
svörtum sæ“ og fleira.
Um síðustu aldamót fóru rússneskar hefð-
arkonur að taka allmikinn þátt í bókmennta-
legu lífi, einkum með því að hafa líkt og fransk-
ar konur sali til þess að ræða í málefni þau,
er lutu að andlegum þroska og menning; ýms-
ar þeirra sköruðu fram úr sem rithöfundar, en
eigi skal hér getið um nöfn þeirra. En því
meir sem vér nálgumst nútímann, því þýðing-
armeiri og einkennilegri verður skerfur sá, er
hin rússneska kona leggur til bókmenntanna.
V.
Allir Norðurlandabúar munu kannast við
hinn rússneska tölvitring, Sofiu Kovalevska,
er stóð á svo óvenjulega háu, andlegu þroska-
stigi. Tala þeirra kvenna, er gerast rithöfund-
ar, fer nú á dögum sífellt vaxandi í Rússlandi.
í því skara þær einkum fram úr námskonuin
annara landa, að þær hugsa um fleira og starfa
að fleiru en kvennmálefnum. Þær finna alls
enga köllun hjá sér til þess að vera fyrst og
fremst eða eingöngu konur; þær taka þátt í al-
mennum bókmenntalegum hreyfingum. Hjá rúss-