Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Qupperneq 27

29
borgarastéttinni, sem voru lokaðar inni í kvenna-
skemmum, en þó einkum hjá alþýðukonunum,
því að þær hafa bezt varðveitt einstaklingseðli
sitt og sérkenni í byltingum tímans.
III.
Margar konur hafa orðið nafnfrægar í sogu
Rússlands, þar á meðal furstafrú Olga, hin kristna
eiginkona hins heiðna höfðingja Igors. Hún
starfaði með brennandi trúarákefð fyrir kristnina
og gat jafnframt með hyggni og kænsku séð
við vélum hinnar byzantisku hirðar. I sögu
Rússlands er mesti sægur af metnaðargjörnum,
gáfuðum konum, er hafa tekið þátt í stjórn-
málum, og það hafa ekki ætíð verið keisarafrúr
og furstafrúr; þar hafa ávallt verið konur, er
skarað hafa fram úr á öllum stjórnarbyltingartím-
um. Marfa Pozadniza var markverð kona, sem
vert er um að geta í þessu sambandi. Hún
var sönn lýðveldiskona á háifskrælingjalegri öld,
fimmtándu öldinni, og réði fyrir ríkinu Novgorod,
er hún verndaði fyrir árásum Moskovita. Enn
fremur má nefna Sofiu, systur Péturs mikla, er
með einbeittum vilja kom því til leiðar, að
kvennaskemman (Serrem) var lögð niður. Þar
í landi eru einnig kvennhetjur annarar tegundar,
nefnilega trúarofstækiskonur, eins og Bojarakon-
an Morosoíf, er dó píslardauða fyrir kreddur
trúarflokks síns, og yfirleitt finnast allt fram á