Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Síða 22

24
til þess að sjá, hvað er rjett, ef hana langaðt ein-
læglega til þess að vinna að sigri þess, þá gæt-
um vjer sjálfar lögleitt undirstöðuatriðin undir
öllum jafnrjettiskröfum vorum, vjer gætum átt
mikinn þátt í frelsi ættjarðar vorrar og hjálpað
til að leggja óhaggandi grundvöll undir framfar-
ir komandi kynslóðar á Islandi, og blessun verka
vorra mundi ná til framandi þjóða, því allstaðar
þrá mennirnir að sjá göfugleik og framtakssemi.
Vjer gleymum öllu öðruþegar vjerheyrum sagt frá
drengskap og mannkostum, þegar fegurðin í hugs-
unum og verkum mannanna snertir meðvitund
vora, margfaldast löngun vor eptir fullkomnun og
kraptar vorir til að öðlast hana. Gott verk, hvar
sem það er unnið, skeðuránýí meðvitund hvers
einstaklings, sem heyrir um það og skilur það, og
verður þáttur í lífsreynslu hans.
Vjer íslendingar erum fáir og fátækir og
höfum enn þá ekki lært að nota auðsuppsprettu
náttúrunnar í oss og umhverfis oss, en frjálsir
höfum vjer ávallt viljað vera. Vjer sjáum að
illu heilli hefur Island gengið undir erlenda
konunga, en forfeður vorir, sem það gjörðu. hugðu
að halda landsrjettindum öllum óskertum og það
höfum vjer og gjörtað rjettum lögum,fram til þessa
dags. En er það mögulegt að oss sje nú öllum
ljúft, sjálfviljugir og ótilkvaddir að falla frá því
að halda uppi rjetti vorum og játast undir ólög-
legt, útlent stjórnarfyrirkomulag, sem oss er »boð-