Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Síða 19

21
sem þeir fleygðu frá sjer með mestri ljettúð þeg-
ar þeir áttu kost á því.
En nú er tíminn tjl þess fyrir karla og kon-
ur að koma í veg fytir að rjettur Islands verði
borinn fyrir borð. Karlmennirnir vita að atkvæðis-
rjetturinn gefur þeim í hendur vald til þess að
ákveða rjettarstöðu íslands, þó óbeinlínis sje,
gegnum kosningar til alþingis. Aptur á móti
höfum vjer ekki þennan atkvæðisrjett, en vjer
getum þar fyrir látið í ljósi vilja vorn, sem hlýt-
ur að verða tekinn til greina þegar hann er
byggður á rjetti og sanngirni, með óhrekjandi
rökum. Vjer getum óbeinlínis haft hin öflug-
ustu áhrif á úrslit kosninganna. Konurnar gtta
talað við rnenn sína, bræður og syni — beðið
þá að gjöra sjer skiljanlegt á hverju þeir byggi
skoðan sína í þessa eða aðra átt um stjórnar-
skrármálið, eða meðhald með þessu eða öðru
þingmannsefni við væntanlegar kosningar. Þær
geta lagt niður fyrir þeim hvað skynsamlegast
virðist. — Það er ómögulegt að sannmenntaðir
karlmenn, nje yfirleitt þeir menn, sem vjer virð-
um og viljum taka tillit til, álíti það „ókvennlegt"
af íslenzkum konum fremur en öðru kvennfólki
heimsins, að þær vilji lifa í frjálsu landi en ekki
fleygja frelsi þess burtu, takmarka það eða breyta
málstað síns eigin lands til hins verra; það virð-
ist nxeira að segja liggja oss konum jafnnærri
sem karlmönnunum að senda áskoranir til al-