Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Síða 8

10
eru allir þeir menn í landinu, sem nokkurt skyn
bera á pólitiska hagi og ástæður íslendinga, á
einu máli um það, að endurskoðun stjórnarskrár-
innar 1874 sje hin eina mögulega og ráðlega
leið til þess að rýmka um frelsi hins íslenzka
fjelagsvalds, út á við — og þannig er það þá
ljóst að endurskoðunarmálið er og verður að vera,
þangað til það er leitt til lykta, hið helzta áhuga-
og velferðamál íslenzku þjóðarinnar — og þar
með einnig allra hugsandi kvenna á Islandi. —
En þarnæst liggur þá sú spurning fyrir oss,
hvernig vjer konurnar eigum að taka í þetta
mál, og hverjum flokkinum vjer eigum að fylgja.
Og sú spurning verður eðlilega að leysast af
hverri konu fyrir sig. — En jeg ætla hjer að
gjöra nokkra grein fyrir því, hvernig mjer virð-
ist bera að líta á þetta mál.
— Jeg hefþví aðeins byrjað á því að tala um
hluttöku íslenzkra kvenna í stjórnmálinu, að jeg
er sjálf sannfærð um að konur hafa sömu tilfinn-
ingar og sömu greind, þegar um frelsi er að ræða,
eins og karlmenn og jeg álít að íslenzkar konur
muni ekki í þessu efni standa á baki annara
kvenna.
Jeg veit það vel að konur á íslandi eru
skemmra á leið komnar í áhuga á almennum mál-
um og einkum í allri samvinnu, en konur ann-
ara þjóða. Vjer höfum enga hugmynd um þá
baráttu fyrir jafnrjetti í öllum atriðum, er konur