Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Síða 5

7
og þeim stað. Að vera politiskur þýðir ekkert
annað í sjálfu sjer en að láta til sín taka um
þjóðarmálefni. Hitt er annað mál á hvern hátt
menn gjöra þetta og hverri stefnu þeir fylgja.
Hjáoss erorðið politiskur máske mestmegnis not-
að í merkingunni frjálslyndur, og getur það eðli-
lega byggzt á því, að þeir sem hugsa um hagi
þjóðarinnar vilja optast nær breyta þeim til batn-
aðar, sem venjulega er sama sem rýmka eldri
ákvæði í frjálslegri átt. Orðið „stórpolitik" á víst
hjá oss að vera sama sem stjórnmálapolitik, er
hefur verið notað í háðungarskyni; — það sæti sem
sje ekki á oss íslendingum, sem þjóð eða þá
á einstöku mönnum á meðal vor, að vera að
hugsa um stjórnmál. Einkum hefur þessu verið
beint að kvennfólkinu.
Haldi menn sjer við rjetta þýðing orðsins,
eða með öðrum orðum láti það gilda um skipu-
iagsmálefni þjóðarinnar, sjáum vjer fljótlega að
»politikin« er ekki einasta nauðsynlegt áhuga-
efni, heldur að hún er hið naudsynlegasta sem
menn og konur geta lagt rækt við af fjelags-
málum. — Vjer tökum orðið hjer í hinni þrengri
merking — og getum vjer þá skipt þeim mál-
efnum landsins, sem hjer falla undir, aðallega í
tvo flokka, þau mál er lúta að takmörkum hins
íslenzka fjelagsvalds í heild sinni gagnvart er-
lendum yfirráðum (Dönum) og takmörkum hins