Morgunblaðið - 27.02.1994, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR SUNNUDAGUR 27. FEBRÚAR 1994
Skrifstofuhúsnæði
- opinber stofnun
Fasteignamiðstöðinni hefur verið falið að leita að ca
600 fm skrifstofuhúsnæði í Reykjavík, helst miðsvæðis.
Kaupandinn er opinber stofnun.
Til greina kemur hús í byggingu eða fullbúið, þá með
góðri skrifstofu- og fundaraðstöðu.
Gæðakröfur sem m.a. eru gerðar:
★ Vandað húsnæði, snyrtilegt umhverfi.
★ Góð bílastæði.
★ Lyfta, ef húsnæðið er ekki á jarðhæð.
Þeir aðilar sem telja sig hafa húsnæði eins og hér er
óskað eftir eru beðnir að hafa samband við sölumenn
okkar.
ffe^FASTEIGNA
— MIÐSTÖÐIN
62 20 30
SKIPHOLTI50B - 105 REYKJAVÍK
SÍMI 622030 - SÍMBRÉF 622290
Logafold - parhús
Vorum að fá í sölu þetta glæsilega parhús við Loga-
fold, ca 250 fm á tveimur hæðum. Glæsilega innréttað,
stofur með arni, 4-5 svefnherb., 2 baðherb. Innb. ca
50 fm bílsk. Mögul. á séríb. á jarðhæð.
Teiknað af Kjartani Sveinssyni. Áhv. veðdeild 3,0 millj.
Verð 16,4 millj.
Húsið - fasteignasala,
Skeifunni 19, sími 684070.
Eyþór Eðvarðsson, hs. 679945.
Helgi M. Hermannsson, hs. 667406.
Lúxusíbúðir Brekkubæ 1-11
Raðhús Brekkubæ 13-17
Til sölu eru nýjar fullinnréttaðar lúxusíbúðir í tvíbýlishús-
um á besta stað í Árbæjarhverfi.
3ja herb. 130,8 fm efri sérhæð á kr. 10.800.000.-
5-6 herb. 189,4 fm neðri sérhæð ásamt bílskúr á kr.
14.200.000.-
íbúðirnar eru fullinnréttaðar á mjög vandaðan hátt með
fullfrágenginni lóð og eru sýndar með húsgögnum frá
EXO og Ingvari og Gylfa, lýsingu frá Lúmes og glugga-
tjöldum frá Z-brautum og gluggatjöldum.
Einnig erum við með í sölu fokheld raðhús í Brekkubæ
nr. 13, 15 og 17 og eru þau 288 fm kjallari og tvær
hæðir auk 21 fm fullfrágengis bílskúrs. Lóð er fullfrá-
gengin. Verð kr. 10.600.000.- til kr. 10.900.000.-
Til afhendingar strax.
Til sýnis í dag, sunnudag, frá kl. 13.00-16.00 og frá
mánudegi til föstudags frá kl. 17.00-19.00.
if ÁSBYRGI if
Suóurlandsbraut 54, 108 Reyk|avik,
simi 682444, fax: 682446.
INGILEIFUR EINARSSON, löggiltur fasteignasali.
SÖLUMENN: Þórður Ingvarsson og Lárus Hauksson.
Sverrír Vilhjálms-
son - Minning
Fæddur 13. júU 1931
Dáinn 21. febrúar 1994
Það var að morgni 21. þ.m. sem
okkur starfsfélögunum barst sú
harmafregn að Sverrir Vilhjálmsson,
flugumferðarstjóri á Akureyri, hefði
látist þá um morguninn.
Sverrir hóf störf hjá Flugmála-
stjóm árið 1956 eftir að hafa lokið
námi í flugumferðarstjóm. Hann
starfaði fyrst á Keflavíkurflugvelli
en fluttist fljótlega til Akureyrar og
starfaði þar til dauðadags.
Miklar tæknibreytingar hafa orðið
í flugumferðarstjóm frá 1956 og eiga
sér enn stað. Sverrir hafði ótakmark-
aðan áhuga á öllum nýjungum er
lutu að flugumferðarstjóm og flugi
almennt. Hann vann óeigingjamt og
ómetanlegt starf í þágu Flugmála-
stjómar. Fyrir utan aðalstarf hans
sem flugumferðarstjóra má þar m.a.
minnast á beina fjarskipasambandið
við flugtuminn á Akureyri og aðra
flugvelli, allt frá Sauðárkróki til
Þórshafnar, en hann átti þar stærst-
an þátt í að það yrði að veruleika.
Þá vann hann einnig ötullega að því
að blindaðflug úr suðri til Akureyrar
sæi dagsins ljós. Sverrir var óvenju
veðurglöggur maður og er vitað að
oft nutu flugmenn, sem leið áttu um
Akureyrarflugvöll, góðs af því. Hann
bar mikla umhyggju fyrir velfamaði
flugsins, og reyndist mörgum nýlið-
anum góður leiðbeinandi enda
ósínkur á að miðla öðram af visku-
branni sínum. Of langt mál yrði að
telja upp allt það sem Sverrir kom
til leiðar á langri og gæfuríkri starf-
sævi, en vonandi sýna þessi fáu
dæmi hvaða mann hann hafði að
geyma.
Það verða margir samferðamenn
sem sakna þessa góða drengs en
sárastur er þó söknuður ástvinanna.
Við samstarfsmenn hans hjá flug-
umferðarþjónustu Flugmálastjómar
þökkum Sverri fyrir ánægjulegar
stundir, bæði í starfi sem og utan
þess. Við vottum öllum ástvinum
hans okkar dýpstu samúð og biðjum
þeim styrks og blessunar.
Fyrir hönd starfsmanna flugum-
ferðarþjónustu,
Einar Einarsson.
Flugtuminn á Akureyri er „h'till"
vinnustaður þar sem flórir flug-
umferðarstjórar og einn tæknimaður
vinna. Sverrir Vilhjálmsson var elst-
ur, hafði komið með græjunum úr
„Gilinu" þegar flutt var í tuminn
árið 1960. Við kölluðum hann Gamla,
eða oftast hann Gamla okkar. Þá var
hann ekki gamall bara litlu eldri en
við hinir og þess vegna tekið meira
tillit til þess sem hann lagði til mál-
anna og hans skoðanir því þyngra
metnar en annars. Og svo líða öll
þessi ár. Tuminn er opinn næstum
allan sólarhringinn og stundum mik-
ið að gera og stundum ekki neitt.
Menn hittast við vaktaskiptin og
samkomulagið er gott, en að öðra
leyti höfum við lítil samskipti og ólík
áhugamál.
Á sunnudaginn kvöddum við hann
Gamla okkar með orðunum „sjáumst
á miðvikudaginn", en eram svo strax
á mánudaginn famir að hugsa um
eftirmæli um hann. Það er því ljóst
að snögglega hefur hann verið brott
kallaður, næstum eins og í slysi, því
hans stóra hjarta hætti að slá
snemma á mánudagsmorguninn, en
hann var lagður inn á sjúkrahúsið
kvöldið áður. Þó hann hafí alltaf
verið einstaklega heilsuhraustur og
nánast aldrei verið við vinnu vegna
veikinda allan sinn starfsferil, vissum
við að eitthvað var að gefa sig í
kransæðakerfínu, það hafði komið í
ljós í árlegri læknisskoðun, en við
héldum allir að nútíma tækni og
læknavísindi myndu fara létt með
að bjarga því. En dýrustu lækninga-
tæki og æðsta menntun dugar þeim
skammt, sem er aftarlega í biðröð-
inni eftir læknisaðgerð. Nema hann
Gamli okkar reykti næstum alla sína
ævi og dó svo iangt um aldur fram
án þess að kosta ríkið og sjúkrastofn-
anir krónu. Það var líka alveg í hans
stíl því aldrei vildi hann láta hafa
neitt fyrir sér eða vera upp á aðra
kominn. Þeir sem bráðkvaddir verða
losna við langvarandi þjáningar og
ástvinir þeirra þurfa heldur ekki að
horfa á hvemig þeim hrakar dag frá
degi.
Varla er hægt að hugsa sér ljúf-
ari samstarfsmann en hann Gamla
okkar. Vart átti hann skap til skipt-
anna en gat þó orðið ansi argur ef
honum þótti eitthvað heimskulegt
gert, eða réttlætistilfinningu hans
var misboðið. Hann var einstakt
náttúrabam og tók vel eftir öllu sem
í kringum hann gerðist. Vaki fiska,
flugi fugla, veiðum minka og ferðum
manna. Honum var alveg sama
hvemig veðrið var og gladdist jafn
mikið í grenjandi vetrarstormi og á
sólríkum sumardegi. Hann var ekki
sérstaklega sérvitur, en samt lét
hann ekki reikna sig út. Fór stundum
í sumarfrí á vetuma, vildi heldur eiga
tvo gamla bíla heldur en einn nýjan
og einu sinni þegar hann átti erindi
til Vopnaflarðar, fór hann til Þórs-
hafnar. Með ýmsum svona smámun-
um skar hann sig úr fjöldanum og
varð umtalaðri og vinsælli fyrir vik-
ið. Svo var hann einkar hjálpsamur
og það svo, að hann hjálpaði mönnum
stundum meira en þeir vildu og allt-
af var hann tilbúinn að taka á sig
mikið ómak og marga króka, ef gera
þurfti einhveijum greiða.
Áhugamál og hugðarefni átti hann
Gamli okkar mörg. Við hæfi er að
nefna fyrst starfið, en á því og öllu
sem kom flugvellinum og aðfluginu
við, hafði hann brennandi áhuga.
Margir flugmenn munu líka minnast
hans lengi fyrir lipra þjónustu og
ómetanlega aðstoð í misjöfnum veð-
ram, því hann var einstaklega laginn
við radarinn og klár í að greina flug-
vélamar frá þykkri úrkomu og beina
þeim til lendingar. Á löngum vöktum
hlustaði hann mikið á erlendar út-
varpsstöðvar, fréttir og annað efni
og því gat hann oft útvegað flug-
mönnum sem vora að fara til Evr-
Minning
Jóhann Bjamason
Vestmannaeyjum
Fæddur 16. október 1913
Dáinn 6. febrúar 1994
Hinn 6. febrúar sl. lézt Jóhann
Bjamason frá Hoffelli í Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja. Var útförin gerð frá
Landakirkju 12. febrúar. Jóhann stóð
á áttræðu, var fæddur 16. október
1913. Hann ól allan sinn aldur hér
og helgaði Eyjunum starfskrafta
sína.
Jóhann var sonur Jónínu Sigurð-
ardóttur og Bjama Bjamasonar, elst-
ur þriggja alsystkina. Hin vora
Bjami, rakari, kvæntur Kristínu Ein-
arsdóttur, hafa þau búið í Reykjavík
eftir gos, og Sigríður, sem gift var
Edvald Mixon, bæði látin, sömuleiðis
er hálfbróðir þeirra, Óli, látinn.
Jóhann var 11 ára, er faðir hans
drakknaði í hörmulegu sjóslysi við
Eiðið 16. desember 1924, en þá fór-
ust sjö menn í blóma lífsins, þar á
meðal hinn ástsæli læknir Halldór
Gunnlaugsson.
Þannig fékk Jóhann ungur að
reyna föðurmissi og mikla sorg, er
hann stóð við hlið móður sinnar og
yngri systkina og varð að taka til
hendinni við alvöra lífsins er aldur
og geta leyfði.
Það varð þeim mikil gæfa er Jón-
ína kynntist Þórami Ólasyni frá
Húasvík. Reyndist hann Jónínu og
bömum hennar hinn mesti öðlings-
maður. Eignuðust þau son eins og
fyrr er frá greint.
Fönguleg stúlka frá Fáskrúðsfirði
varð lífsförunautur Jóhanns og varð
það hans mesta hamingja, er hann
1937 gekk að eiga Oddnýju Bjama-
dóttur, er við jafnan köllum Dúddu
á Sóla, en hún var fyrsta forstöðu-
kona bamaheimilisins. Hennar starfa
er jafnan minnst með miklu þakk-
læti þeirra fjölmörgu, sem nutu
hjálpfysi hennar og kærleiksverka.
Vora ófár spor sem Jói átti fyrir
bamaheimilið á þessum áram.
Kjördóttir Dúddu og Jóa er Hanna
Mallý, búsett í Reykjavík.
Ungur að áram fór Jói, eins og
flestir Eyjapeyjar þá, til sjós. Lengst
af var hann vélstjóri. Á stríðsáranum
sigldi Jói á mb. Skaftfellingi, er var
í ísfiskflutningum til Englands. Voru
þetta áhættusamar og oft miklar
svaðilfarir á þessum litla bát, er var
undir öraggri stjóm Páls Þorbjöms-
sonar. Komust þeir ávallt ferða sinna
gegnum brim og boða, auk ógna sem
af styrjöldinni leiddi og kostaði marg-
an sjómanninn lífið. Jói var með 20.
ágúst 1942, þegar þeim félögum á
Skaftfellingi tókst að bjarga þýzkri
kafbátasskipshöfn, 51 manni, af
sökkvandi kafbáti. Er ávallt í minn-
um hafður sá kjarkur og æðraleysi
að hugsa fyrst um að rétta bræðram
i nauð hjálparhönd, hveijar sem af-
leiðingamar yrðu.
Er Jói hætti sjómennsku eftir 30
ár, gerðist hann starfsmaður í vél-
smiðjunni Magna og síðar hafnar-
vörður um árabil. Öll störf stundaði
hann með alkunnri ljúfmennsku og
skyldurækni, eins og allt er hann tók
sér fyrir hendur.
Jói var félagslyndur og starfaði
lengi í Vélstjórafélaginu og Starfs-
mannafélaginu, en vænst þótti hon-
um um Oddfellowregluna, þar sem
hann lét sig aldrei vanta, meðan
kraftar leyfðu. Síðasta áratuginn var
heilsan farin að gefa sig og sömuleið-
is hefur Dúdda lengi átt við van-
heilsu að stríða. Á miðju síðasta ári
bragðu þau búi, er þau fluttu frá
Ásavegi 8 er þau reistu og höfðu
búið í lengst af ævinnar í næsta
nágrenni Hoffells, æskuheimilis Jóa.
Lá þá leiðin á Elliheimilið, en því
miður varð samveran þar ekki löng,
er Jói slasaðist illa og lærbrotnaði í
desember sl. og var bundinn við rúm-
ið síðan.
Góður drengur er fallinn frá. Guð
blessi minningu hans og styrki ást-
vini alla.
Jóhann Friðfinnsson.