Morgunblaðið - 27.02.1994, Blaðsíða 27

saman hlýlegt og fallegt heimili sem
gaman var að koma á. Siggi og
Sveina eins og þau voru kölluð vildu
allt fyrir alla gera og kölluðu til sín
stóra hópa af okkur félögunum og
þá voru hlaðin borð af kræsingum
sem Sveina hafði útbúið og ef maður
datt inn svona óvænt þá var ekki
langt í að maður fyndi pönnukökuilm
í lofti og síðan var sest að borði og
spjallað um alla heima og geima.
Elsku Sveina, margar eru minn-
ingamar um góðan dreng. Þær
geymum við innra með okkur og
köllum Jjær fram þegar á þarf að
halda. Eg vil nú að lokum votta þér
og fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúð frá mér og konu minni.
Einnig hafa margir af okkar eldri
félögum beðið mig að votta þér og
fjölskyldunni sína dýpstu samúð. -
Ástvaldur Andrésson.
Hinn 19. febrúar síðastliðinn lést
Sigurður Karlsson á Landspítalanum
eftir erfiða sjúkdómslegu. Hann var
mikið karlmenni og tókst á við veik-
indi sín sem slíkur.
Okkar kynni hófust fyrir nær 45
árum, þegar við stofnuðum brids-
klúbb. Síðan höfum við hist hálfs-
mánaðarlega yfir vetrarmánuðina og
spilað saman. Mig langar til þess að
minnast hans með örfáum orðum og
þakka honum fyrir samfylgdina.
Sigurður Karlsson var fæddur 24.
mars 1915 að Enniskoti i Víðidal í
Húnavatnssýslu. Foreldrar hans voru
hjónin Guðrún Sigurðardóttir og
Karl Friðriksson brúarsmiður. Þau
hjónin eignuðust sjö böm, Evu, Sig-
urð, Ingunni, Friðrik, Baldur, Ólaf
og Kristínu. Fyrstu ár ævinnar dvaidi
Sigurður í foreldrahúsum, en fór þá
til föðursystur sinnar, Sigurbjargar
og manns hennar Bjama Þorláksson-
ar. Þau bjuggu í Kirkjuhvammi á
Hvammstanga. Vorið 1929, þegar
Sigurður var 14 ára, fór hann með
föður sínum í brúarsmíði og vann
hann við það víða um land í 12 sum-
ur. Á vetmm var hann við ýmis störf
í Reykjavík og hélt þá heimili með
móður sinni, eftir að foreldrar hans
slitu samvistum.
Árið 1940 kvæntist Sigurður eft-
irlifandi konu sinni, Sveinbjörgu
Davíðsdóttur, ættaðri úr Lundar-
reykjadal. Sveinbjörg er mikil ágæt-
iskona, gestrisin í besta lagi og minn-
ist ég margra ánægjustunda á þeirra
fallega heimili. Þau eignuðust ijögur
böm: Davíð, Birgi, Guðrúnu og Sig-
rúnu. Sama ár og Sigurður kvongað-
ist, réðst hann til Egils Vilhjálmsson-
ar og lærði þar bifreiðasmíði, sem
hann vann við alla tíð síðan. Hjá
Agli vann hann til ársins 1958, en
þá stofnaði hann sitt eigið fyrirtæki,
fyrst í Mávahlíð 32 til ársins 1964
og síðan í Hvassaleiti 42.
Bifreiðasmíði sú er Sigurður
stundaði var alls kyns innréttingar í
bíla, svo sem sæti og bólstmn þeirra.
Ennfremur innréttaði hann marga
sjúkrabfla og smíðaði sjúkrakörfur í
þá. Við þetta og ýmislegt fleira vann
hann eins lengi og kraftar leyfðu.
Hann var afburða duglegur og vinnu-
samur maður og féll aldrei verk úr
hendi.
Sigurður var ljóðelskur og minni
hans á ljóð var frábært. Hann átti
það til að setja saman ferskeytlur,
en því flíkaði hann ekki. Þau sumur,
sem Sigurður vann við brúarsmíðina,
las hann mikið, bæði ljóð og sögur.
Hann hafði mikið dálæti á Davíð
Stefánssyni og Halldóri Laxness.
Þótt vinnan við brúarsmíðina væri
erfið, átti hún vel við Sigurð. Hún
gerði honum m.a. kleift að fara um
landið og kynnast því. Smíði nokk-
urra brúa var honum minnisstæð,
eins og til dæmis brúnna yfír Hrúta-
fjarðará, Laxá í Kjós, Sogið, Skíða-
dalsá, og Markarfljót. Sú síðast
nefnda var honum sérstaklega hug-
leikin, enda var smíði hennar á marg-
an hátt sérstæð. Sigurður hafði þess
vegna mjög gaman af því að fylgjast
með smíði nýju brúarinnar yfír Mar-
karfljót og fór nokkrar ferðir austur
til þess að fylgjast með þeirri smíð.
Nú þegar Sigurður er allur vil ég
færa honum þakkir fyrir samfylgdina
og margar ánægjustundir. Eiginkonu
hans, sem stóð við hlið hans og studdi
hann dyggilega í veikindunum, sendi
ég og fjölskylda mín innilegar sam-
úðarkveðjur, svo og bömum þeirra
og öðmm skyldmennum. Blessuð sé
minning hversdagshetjunnar Sigurð-
ar Karlssonar.
Þórður Jörundsson.
MORGUNBLAÐIÐ MINIMINGAR SUNNUDAGUR 27. FEBRÚAR 1994
Herborg Hjálmars-
dóttir — Minning
Fædd 16. september 1914
Dáin 20. febrúar 1994
Á morgun verður Herborg
Hjálmarsdóttir borin til grafar.
Mig langar að minnast hennar
með nokkrum orðum. Ég var svo
heppin að fá að kynnast þessari
góðu konu fyrir sjö árum, en hún
var amma sambýlismanns míns.
Allt frá fyrstu tíð hefur hún reynst
mér sem besta amma og þótti mér
mjög vænt um það þar sem ég á
enga ömmu.
Amma Bogga, eins og sonur
minn kallaði hana alltaf, bakaði
heimsins bestu kleinur og það var
ósjaldan sem hún hringdi í mig
og spurði hvort ég vildi ekki kíkja
inn því hún væri nýbúin að baka
kleinur. Já, það eru ófáar stundirn-
ar sem ég hef drukkið kaffibolla
og borðað kleinur með henni í eld-
húsinu á Rauðarárstígnum og oft-
ar en ekki leysti hún mig út með
stórum kleinupoka til að fara með
heim. Það kom líka iðulega fyrir
að ef hún vissi að við ætluðum
eitthvað út úr bænum þá bakaði
hún eitthvert góðgæti og bað okk-
ur að koma við áður en við færum
og taka það með.
Oft sátum við og spjölluðum og
hafði hún frá mörgu að segja. Var
þá oft gaman að hlusta á hana
segja sögur frá liðnum árum, bæði
fjölskyldusögur og aðrar skemmti-
legar frásagnir.
Aldrei hef ég heyrt þessa konu
hallmæla einum né einum, sem
mér fínnst segja meira en mörg
orð um hana. *
Gjafmildi Herborgar vil ég
næstum telja eindæmi. Alltaf var
hún að kaupa eitthvað til að gefa.
Hún var svo sniðug að fínna alls
konar smáhluti sem glöddu okkur.
Herborg var mikil blómakona
og mörgum blómunum var hún
búin að koma til og gefa mér. Oft
þegar hún kom til mín á Grettis-
götuna byijaði hún á því að kíkja
á blómin mín og gefa mér góð
ráð, kom jafnvel með áburð á
brúsa og gaf öllum og það var
eins og við manninn mælt, blómin
lifnðu öll við og hresstust.
Þessi góða köna gleymdi ekki
málleysingjum. Hún kom oftar en
ekki með bein, gamlar kleinur eða
eitthvert góðgæti handa Skugga,
hundinum okkar, enda vék hann
aldrei frá henni þegar hún kom í
heimsókn.
Helga Þorsteins-
dóttir — Minning
Fædd 2. nóvember 1917
Dáin 10. febrúar 1994
Á haustdögum árið 1962 flutt-
umst við hjónin og fjölskylda okkar
til Þorlákshafnar. Ég fór fljótlega
að syngja með kómum á staðnum,
Söngfélagi Þoriákshafnar. Þá kynnt-
ist ég Helgu. Þeim kynnum lauk
ekki fyrr en nú er hún lést 10. þ.m.
Helga hafði fallega háa sópran-
rödd. Hún byijaði snemma að syngja
í kirkju með Ingólfi bróður sínum sem
var organisti í Laugardælakirkju.
Oftast stóðum við Helga hlið við
hlið á æfíngum og í kirkjunum, sem
kórinn söng í að Hjalla og Strönd,
svo og í skólanum í Þorlákshöfn, en
þar var messað áður en Þorláks-
kirlqa var byggð.
Betri söngfélaga en Helgu var
ekki hægt að hugsa sér. Hún var
geðgóð svo af bar, kunni alla sálma-
bókina og brást aldrei á háu tónun-
um. Ég minnist þess ekki að hana
vantaði nokkurn tíma á æfingu eða
í messu nema þá að hún væri veik
sem ekki var oft.
Helga var mjög góð hannyrða-
kona. Sem ung stúlka var hún við
nám í Kvennaskólanum á Blönduósi
og hafði mjög gaman af að minnast
þess tíma og sagði mér ýmsar
skemmtilegar sögur þaðan. Veturinn
eftir skólavistina á Blönduósi réðust
Helga og Ólöf systir hennar sem
vefnaðarkonur að vefstofu sem rekin
var í Húsinu á Eyrarbakka og mun
hafa verið á vegum Heimilisiðnaðar-
félagsins en Ragnhildur í Háteigi sá
um rekstur stofunnar, sem starfaði
í þijá vetur. Þar ófu þær gólfteppi
úr íslenskri ull í sauðalitunum. Mér
þótti þetta svo skemmtilegt að ég
mátti til með að segja frá því.
Helgu féll aldrei verk úr hendi og
hún var að sauma út og pijóna alveg
fram undir það síðasta.
Aðdáunarvert var hve hún tók
veikindum sínum með miklu æðru-
Elsku amma Bogga, þú varst
alltaf svo góð við okkur og ég
mun kappkosta að segja syni mín-
um frá þér og halda minningu
þinni á loft gagnvart honum. Við
Lúlli Már vorum búin að gera það
að vana okkar að koma oftast við
hjá þér í hádeginu áður en ég fór
í vinnuna. Sá stutti var stundum
varla kominn inn úr dyrunum þeg-
ar hann bað þig um brauð og ost,
sem þú gafst honum með mikilli
ánægju og ekki skemmdi fyrir
þegar sá litli þakkaði fyrir sig með
því að segja: „Takk, amma mín.
Ég veit að þér þótti mjög vænt
um Lúlla litla og ég veit að það
var gagnkvæmt.
Farðu í friði, elsku Bogga
amma.
Kristrún.
leysi og trausti til Guðs.
Eins þótti mér mikils um vert að
verða vitni að þeirri miklu elsku og
alúð sem Guðni maður hennar sýndi
er hann hugsaði um hana heima *il
síðasta dags. Ég bið Guð að blessa
hann og alla fjölskylduna.
Með alúðarkveðjum frá okkur
hjónunum.
Sigurlaug A. Stefánsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
GYLFI HJÁLMARSSON,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju
þriðjudaginn 1. mars, kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent
á Sjóð krabbameinssjúkra barna.
Vera Snæhólm,
Magnhild Gylfadóttir,
Vera Ósk Gylfadóttir.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir og
tengdafaðir,
GUÐJÓN GUÐJÓNSSON
Stóragerði 18,
lést í Borgarspítalanum 18. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju,
fimmtudaginn 3. mars kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á
heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Ingibjörg Rebekka Jónsdóttir,
Ingibjörg R. Guðjónsdóttir, Óiafur J. Gunnarsson.
+
Útför eiginmanns míns,
STURLU BOGASONAR
frá Flatey á Breiðafirði,
ferfram frá Fossvogskirkju mánudaginn
28. febrúar, kl. 15.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ragnhildur Daníelsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR KARLSSON
bifreiðasmiður,
Hvassaleiti 42,
verður jarösunginn frá Bústaðakirkju
mánudaginn 28. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Sveinbjörg Davfðsdóttir,
Davið B. Sigurðsson, Hulda K. Finnbogadóttir,
Birgir Sigurðsson, Ása Pétursdóttír,
Guðrún Sigurðardóttir, Lúðvik B. Ögmundsson,
Sigrún E. Sigurðardóttir, Óskar Halldórsson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HERBORG HJÁLMARSDÓTTIR,
Rauðarárstfg 28,
Reykjavfk
verður jarðsungin mánudaginn 28. febrúar kl. 10.30 í
Fossvogskirkju.
Fyrir hönd vandamanna,
Ásgeir Magnússon,
Guðrún Magnúsdóttir,
Sigrún H. Magnúsdóttir,
Hjördfs Hinriksdóttir,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma, •
ÁGÚSTA SVEINSDÓTTIR,
Dalalandi 14,
Reykjavfk,
er lést í Landspítalanum 19. febrúar sl.
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í
Reykjavík þriðjudaginn 1. mars kl.
15.00.
Sigrfður Gústafsdóttir, Skúli Guðmundsson,
Ólafur Gústafsson, Kristín Sigurðardóttir,
Gústaf Gústafsson, Björg Hauksdóttir *
og barnabörn