Morgunblaðið - 14.10.1970, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. OKTÓBER 1970
LENGI..^,
— Ég býst við, sagði Rick, —
að framkoma min við hana hafi
verið undir nokkrum áhrifum
frá því, sem hún vissi um Maas-
kirche. En það var ekkert af-
gerandi. Eftir að orðið var sama
um það hélt ég uppteknum hætti
við hana.
— Ég skil. En hver vissi, hvað
Edith Desmond vissi um Maas-
kirche? Rick leit snöggt upp.
— Enginn, mér vitanlega.
— Ég fékk nafnlaust bréf þar
sem mér var ráðið til að athuga
samband yðar við Edith Des-
mond viðvikjandi Maaskirche.
Hafið þér nokkra hugmynd um,
hver gæti hafa skrifað það bréf ?
— Fenguð þér það? Rick
hleypti brúnum, eins og hann
væri að hugsa sig vanölega um,
en annars virtist honum sama
um þetta. — Ég á fjölda óvina,
Raeburn. Ég býst við, að ég
komi fyrir í fjölda nafnlausra
bréfa. Að minnsta kosti fæ ég
allmörg sjálfur . . . En sjáið þér
til, mér dettu" í hug einn mað-
ur, sem heitir Turner Roberts.
Hann hatar mig eins og skratt-
ann.
— Það var ekki Turner Ro-
berts.
— Hvernig vitið þér það. Nú
var röddin í Rick hissa og
hvöss.
— Mér var sagt í bréfinu að
fara og hitta Turner Roberts.
— Það hefur ekkert að segja.
Hann gæti vel hafa skrifað það
sjálfur. Það er ósköp einföld
blekking.
— Hann skrifaði það ekki. Ég
fór að hitta hann. Og hann varð
raunverulega hissa. Rick hló dá-
lítið harkalega, en samt var eins
og hann skemmti sér.
— Það er ekkert ósvikið í sam
bandi við Turner Roberts. Hann
er jafnfalskur og hárið á hon-
um. Hann hefur skrifað þetta
bréf.
38.
— Nei. Raeburn hristi höfuð-
ið.
— Þér virðizt heldur betur
viss í yðar sök. Aftur kom for-
vitni í röddina hjá Riek. En nú,
að rifrildinu loknu, voru þeir
farnir að tala saman eins og
gamlir kunningjar.
— Ég hef haft talsverða æf-
ingu við að yfirheyra vitni, bæði
heiðarleg og óheiðarleg. Ég segi
ekki, að mér skjátlist aldrei. En
ég veit, að í þetta sinn var Turn
er Roberts ekki að gera sér læti.
Hann skrifaði ekki þetta bréf.
Svo varð þögn og Ricl' hallaði
sér aftur á bak. Eftir andartak
hleypti hann brúnum og neri nef
ið á sér, þar sem það hafði brotn
að, hálf feimnislega, en rétt eins
og maður, sem væri einn síns
liðs og að ihuga eitthvert vanda-
mál.
— Erum við að tala í trúnaði?
spurði hann.
— Vitanlega.
— Og sem bandamenn ?
— Það er einmitt það, sem ég
óska.
— Jæja . . . við erum að leita
að einhverjum, sem vissu um
Maaskirche. Einhvern, sem vissi
um Pollards og þekkti jafnframt
Turnar Roberts. Einhvern, sem
þekkti Edith Desmond, eða vissi
að minnsta kosti, að hún vissi
um Maaskirche. Það eru nú ekki
margir, sem uppfylla öll þau skil
yrði. Mér geta ekki dottið nema
tveir i hug. Annar er Alec Des-
mond. Ég efast ekki um, að Edith
hafi sagt honum frá því. Hún
var of drykkfelld til þess að
.þegja yfir því. Og svo . . . nei,
þetta getur ekki átt sér stað.
— Kannski gerir það nú samt
það, sagði Raehurn. — Dettur
yður í hug Ciayton ofursti?
— Clayton ofursti? Þessi gamli
skrjóður þarnar í Wimbledon?
— Einmitt. Gamli skrjóðurinn
í Wimnledon.
— Já, en vissi hann nokkuð
um Maaskirche. Og þekkti hann
Edith Desmond vel? Til hvers
hefði hann átt að fara að senda
yður nafnlaust bréf ?
— Ég held, að honum hafi ver
ið fullkunnugt um Maaskirche.
Og hann þekkti Edith Desmond
mætavel. Og ég hef að minnsta
kosti mína skoðun á þvi, hvers
vegna hann sendi bréfið.
— Lát heyra.
— Eitt hið fyrsta, sem ég
heyrði um Clayton ofursta var
það, að hann væri gefinn fyrir
stúlkur. Og þó sérstaklega veik
ur fyrir, ef falleg kona í vand-
ræðum væri annars vegar, — og
það væri engin hræsni hjá hon-
um — og hann bauð Sally Ev-
ans í te, af þvi að hann hélt, að
hún væri eitthvað einmana. Og
hún sagði, að hann væri indæll.
En hann er gamall og gigtveik-
ur og ekki mundu margar kon-
ur taka hann alvarlega — ef þær
eru innan við fertugt, eða svo.
En það gerði Edith Desmond.
Hún gat aldrei fengið of mikla
samúð og Clayton jós líka sam-
úðinni yfir hana. Hann lánaði
henni líka peninga. Og hún var
heldur kaldranaleg í sambandi
við það. Þegar hún var sérstak-
lega blönk, skrifaði hún sér til
minnis í vasabókina sína að slá
hann um tíu eða tuttugu pund,
eða eins mikið og hún gæti haft
út úr honum. Það eru einar tvær
innfærslur: A.C. £20? Ég las
þannig úr þvi, að það þýddi „Au
brey Clauton — get ég fengið
tuttugu pund hjá honum? En þó
var hún nú ekki algjörlega kæru
laus. Hún var vön ást og um-
hyggju, og hún fékk ekki mik-
ið af sliku undir lokin. En þó
fékk hún það hjá honum. Hún
þarfnaðist hans. Og hann svar-
aði með þvi að verða ástfanginn
af henni. Raeburn þagnaði.
— Þetta er dálítið vandræða-
legt, sagði Rick. Raeburn kink-
aði kolli.
— Já. Hún fór oft til hans,
þó einkum eitt kvöld þegar hún
var drukkin og hafði alveg
sleppt sér og hafði skorið sig á
enninu í þessu rifrildi við Des-
mond. Clayton trúði þeirri sögu
eins og nýju neti. Hann var orð
inn þræl afbrýðissamur í garð
Desmonds, og reyndar i garð
allra, sem hann hélt að Edith
þætti vænt um eða treysti. Og
hann hataði Desmond áfram
eftir að Edith var dáin. Það var
hann, ölllum öðrum fremur, sem
beindi grunsemd lögreglunnar að
Desmond. Og til þess að gera
það enn áhrifameira, þá lét hann
ekki uppi, hve mikill kunnings-
skapur sinn og hennar hefði ver
ið. Hann fékk mig til að trúa
því, að þa-u hefðu bara verið
kunningjar, og sennilega hefur
hann villt fyrir lögreglunni á
sama hátt. Og af því að Edith
treysti yður, var honum illa við
yður alveg eins og við Desmond.
Hann vissi, að ég hafði talað
við yður, vegna þess að SaJly
Evans sagði honum af því. Hann
vildi leiða gruninn að yður.
— Þér eigið þá við, að Clay-
ton hafi ekki einasta skrif-
að nafnlausa bréfið, heldur hafi
hann líka myrt Edith?
— Ég er aðeins að setja fram
kenningu, sem getur verið i
mestu samræmi við það, sem vit-
að er um máilð.
— En hver var tilgangur hans
þá?
— Það hefði getað verið af-
brýðissemi.
Sumarbústaður óskast
Leitum að sumarbústað á góðum stað við Þingvallavatn eða
Álftavatn.
Þeir sem vilja selja leggi nafn og símanúmer inn á afgr.
Mbl. fyrir föstudagskvöld merkt: „Við vatn — 4767".
Nýjar peysur
Fjölbreytt úrval
CLUCCINN
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Áframhald verftur á andstreymi gærdagsins. Beyndu að vcra
þolinmóður, ef þú mátt, og láttu aðra um arg og þras.
Nautið. 20. apríl — 20. maí.
Gamlar vitleysur og síungar örður á tilverunni eru alltaf að angra
þig, og má þar um kenna ólestri i meðfcrð þeirra mála, sem þetta
á við um. Reyndu að ihuga þetta, án þess að talra nokkra sök á þig.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Farðu eins langt í verki þvi, sem þú ert að vinna, og þú telur
góðu hófi gegna. Og svo skaltu hætta. Sú skalt ekki hefja verkið á
ný, fyrr en hetri undirhúningur er fyrir hendi.
Krabbinn, 21. júní — 22. júlí.
Beyndu að halda þig við þau verk, sem þú ert þegar byrjaður á,
og það skaltu vita, að þú getur náð miklum árangri, með stöðugu
áframhaldi og eftirliti Vertu vel á verði.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Beyndu að taka þá leiðina, sem þér finnst björtust og einföldust.
Láttu, sem þú hafir þegar unnið verkið, og þá batnar hagur þinn og
skap allt eftir því, sem á daginn líður.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Þessi dagur ætti að vera þér sæmilega rólegur, eftir allt, sem á
undan er gengið.
Vogin, 23. september — 22. október.
Vera má, að þú þurfir að leggja eigin áform á hilluna í upphafi
til að geta fylgzt með. Seinna geturðu hugað að eigin vandamálum
cf þú vilt.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Því minni athygli, sem þú vekur á vinnu þinni, því betra fyrir
þig. Haltu áfram að vinna verk, sem þú kannt til hlítar, og reyndu
að afkasta sem mestu.
Bogmaðurinn, 22. nóvember — 21. desember.
Reyndu að komast hjá öllum andmælum og togstreitum, þar sem
þú átt hagsmuna að gæta. Beyndu að taka nýjar hliðar málsins til
meðferðar, og finna beinni leiðir.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Áhyggjur vegna einkamála halda áfram að dreifa huga þínum.
Þolinmæðin cin hjálpar þér til að koma öllu í réttan farveg. Beyndu
að skemmta þér eitthvað í kvöld.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Reyndu að hylja galla gærdagsins, þar sem þér er ekki vandinn
fyliilega ljós. Reyndu ekki að byrja á neinu, sem er mjög nýstártegt.
Fiskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
Reyndu að nota timann framan af degi til að vinna verk, sem
bezt er að vinna í einrúmi. Gott er að ræða vandamálin i dag. Þú
nýtur þín vel í kvöld.
— En það væri sama sem hann
væri biiaður í kollinum?
— Gamlir menn verða oft
svona.
— En fjandinn hafi það Rae-
burn. Ég átti alls ekki við Clay-
ton ofursta. Sá sem ég átti við
var Michael Evans. Hann gat vel
vitað um Maaskirche. Hann var
að semja sögu Assecs.
— Já, hann vissi um það, sagði
Mark.
— Og vafalaust hefur hann
líka vitað um Pollards og eins
að Turnar Roberts var með í
Maaskirche.
— Mjög trúlegt.
— Og hann þekkti Edith Des-
mond.
— Já.
— Þá gæti það vel átt við
hann.
— Hann var í Kanada. Rick
yppti öxlum.
— Ekkert er auðveldara. Setj
ið þér það með skjölum tilheyr-
andi Assechúsinu og sendið hon
um svo skeyti um, að það hafi
orðið fyrir mistök og biðjið hann
að senda það aftur í pósti. Eða
senda það til bankans hans eða
lögfræðingsins. Evans kann á
þetta. Hann hefur tatsverða æf-
ingu i svona brögðum. Þér vit-
ið svo margt, og þá vitið þér það
kannski líka.
— Já, ég hef heyrt orð haft
á því.
— Það er sjálfsagt allt saman
satt. Evans er greindur ungur
maður. Vel greindur og talsvert
áræðinn. Ég hef sett hann í mikil
væg verk. Og þegar ég geri það,
nægir mér ekki að líta bara á
háralitinn á hlutaðeigandi mannd
heldur spyrst ég fyrir. Mike Ev-
ans hefur talsvert orð á sér sem
kvennamaður. En hann drekkur
ekki eða spilar fjárhættuspil né
snuðar á ferðakostnaðinum
meira en við hinir og hann er
ekki kommi, svo að mér má vera
alveg sama. Nema hvað ég vil
auðvitað vita um veiku hliðarn-
ar hjá mönnum, sem ég hef í
minni þjónustu.
,— En hvers vegna ætti Evans
að fara að skrifa svona bréf?
Rick leit á úrið sitt.
— Sjáið þér til, ég á að borða
með landsstjóranum í Kanada og
er þegar orðinn of seinn. Ég verð
fyrst að ná í skjöl í einkaskápn
um mínum og flýta mér svo. Ég