Morgunblaðið - 14.10.1970, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. OKTÓBBR 1970
17
— Minning
Framhald af bls. 15
uim inállfuim í þágu (kjOTdæimiaim
er mér eiirania mdmraisstæið'ust bair-
átta hans fyrir lagmimgu vegar
uim sýsHuma og síma á h©imilim,
Ihonuim var ljóst hve sýslam. hatfði
verið útumdam í þesisum efmum.
Á ótrúlaga slkömmuim tíma var
þjóðvegur lagðuæ um sýsluna frá
Reykhólasveit til Patrekafjarðar,
sem mum vera mær því 200 km.
Oótt fraimtfairamál Barðstrend-
iniga væru alþimigismiammiinum him
mikilsverðustu, þá lét hanm sig
eimnig milkllu vamða málefmi þjóð-
ariinmiar sem heildar. Harnn vair
l'ömgum formaður fjáirveitimiga-
mefmdar og þingforseti, auk þesa
forystumalðiuir á mörgum sviðum
athafmalífs.
Gísla Jónssyni fylgdi jatfmam
hressamdi, lyftarudi kratftur; ihvar
sem íhamm 'kom á heimill'i eðia
manmfuimdi bar hamm auðkenm i
forystumanmisinis, brautryðjamd-
airus.
Á sil. sumri kom Gisli Jómssom
síðast í beimsókm á IheimiILi ok/k-
ar hjóniamma, það var ámiægjuiLegt
alð fá hamm sem gest þá sem fyrr.
Þmátt fyrir nokkuð háam aldur
virtist okkur hanm emm beria sim
fyrri einíkenmii, sem fóru honurn
jafmam vel.
ÍNú að leiðardoikuim vil ég
minmiaist þessa góða vinar með
ilnmilegu þalkkllæti fyrir það, sem
hanm ávamm tit memminigarauka
og hagsbóta fyrir sýsluma Okkar,
Barðastrandarsýslu, og sér í laigi
llamgar mig til þess að færa hon-
um þaklkir mímar og fjötslkýldu
mdmmar fyrir þá vimá'ttu og
tryggð, sem hamn jatfraain sýmdi
okkur á liðmium áirum. Hamm var
larngt yf ir . það baifinm að láta
slkiptar skoðamir á s'tjórnimálum
varpa þaæ skuigga á.
Ólafur E. Ólafsson
Króksfjarðamesi.
ÞAÐ er haust. Haustvindurinm
fler garð úr giarði. Hamm fer
þetta kiunmláttu'saimlega enda
'hefur verið hér áður, og á eftir
að koima af'tur. Laufblöðin
dansa trylltan hringdanis á göt-
umum og maður hneppir fastar
að sér. Kjarrið á Þingvöllum
hefur tekið á sig haustskikkjuina,
þau lit'brigði sem þú dáðir mest.
í þannig veðri bvarfstu á braurt.
Það átti val við skaplymdi þitt.
Ekki ætla að ég að gera greim
fyrir framaibraut þinmi og sigr-
um í þessu k'orni, það gera mér
tfreimri rnenn. En mig lamigar að
flétta að síðustu í bók minn-
ingainma um stund og hortfa á
þau leiftur sem í ljós koma eims
og himimiljÓBÍm á gamlárskvöld-
umuirn forðum.
Þú sagðir eirnu sinini að ljóð sím
væri hægt að bremraa á báli, en
•gjörðir mamms væru rirtaðar í þá
bák sem aldrei eyddiist. Svo er
eimmiig með bók minmimigammia,
Æskuheimsóknir mínar til þín
og ömmu se'bti ég alltatf í sam-
band við brjóstsykur og súkfcu-
taði. Seinma þegar þroskinm
varð meiri skynjaði ég meir
hlýjuna sem þá var gefin í stað-
inn fyrir góðgætið. Sívakur var
hu'guir þinn gaigravart mennitum
öklkar barnabar n an n a. Sjáltfur
ffléklkstu ékki ianigsfcólamennitun
sem þú æsktir en því meir af
þeirri maininamerantun sem að-
eins fæst í skóla lífsins.
Á bókimianinltasviðimu var
áhuigi þirun mikill og þar var
ekki fcomið að tómum kofanum.
Sturtt er síðan við ræddum um
bókmenmrtir og vonuim auðvitað
hjartanilega ósammála. Sjálfur
varstu áræðinn í rökuim og til-
svörum og man ég etftir einu
slíku atviki er þið Hákon heit-
inin í Haiga rædduzt við eitt sinn
sem oftar. Hákon var að tala um
mainmikosti og eiginleikia. Þá
segir þú: Já, Hákon, ekki vildi
ég þefckja gallalausa menn og er
það þess vegna sem við erum
vimir.
Sól er nú umdir gengin en rís
á ný í nýjum heimi. Trém lautfg-
a®t að vori. En í þeim beimi situr
þú nú ásamt baráttutfélögum og
ert að vonum hrófcur atts faign-
aiðar. Ég bið að heilsa.
Gísli Baldvinsson.
MEÐ Gístia Jónissymi, fyrrv. al-
þinigiismiainim, er í vatiran flalliran
eimm huigstæðaistd og heilsteypt-
asti pensómiuieilkiL, sem ég bef
fcyminzt. Þegiair kynni oikikar hóf-
u:st fyrir atvöru, var Gísli af
bezta aldri eftir því sem vernija
er eða um s/jötuigit. Em Gíisli var
enigium lílkiur. Hann var þá í flullu
fjiöri oig hlaðlinm starfsiorku. Fund
um oktoar bar samain á vettvamigi
stjiónnmiálainma. Hauistið 1969
voru kiasnámigar til Alþinigis,
fyrtstu kiosmimigarniar við nýju
kjördæmaslkipuinina. Við Gíisii
hótfum koismiinlgabariáttu okkiar
með Iþví að fleiðiast samian í kijör-
öæimi otokar um hálfian mánuð.
Hamm war förimigiinm oig ég fylgd-
anmiaðuriinm. Ég haifði þó þá eiig-
in reynslu atf stitouim ferðalög-
uim, að ég þóttiist geta moktouð
dæmt um viinmuibrögið. Þammig
toyniratist ég strax Gísla í starfi.
Þau kynmd verðla mér ógleymiam-
ieg. Þar lýsti sér áhuigi hams, at-
ortoa, góðvitd og víðisýni. Síðiam
hetfir Gísli J ónssom verið mér
ímymd þesis, bvemig alþdnigis-
maður á að staxtfla. Hann var
stórihuga oig dijartfur í vertoum
sínum. Haon var hötfðinigi í lurnd,
en mátti ektoert aumt sjá. Hann
lét verkin tiala.
Þaminiig voru miki fyrsitu kynmi
af Gísilia J'ónssymd og bar þar
aldrei stouggia á. Við áttum eftir
að eiigia rraargt samian a!ð sælda.
Við áttum eftár að fara ma/rgia
föriraa samam. Það er nú mar'gis
að miiinniaist. Endunmiinminigannar
eru stertoar og hiulgljútfar og etoki
sízt frá þedm stumdum, þegar
Hlín var með í hópnum. Mér er
nú eflsit í huiga þakklæti tál Gísla
Jónisisiooar, þakkiæti fyrir að
hatfa niotið kyrania við bann, þakk-
lœti fyrir stertoa og óbrigðula
vin/áttu hianis.
Giísti Jónsson átti það sam-
mertet mieð mörgum öðirum
hieilztu þimigslkiörumgium Okkar Is-
lendiraga fyrr og sáðiar, að bann
átti rraöng og ólík áhuigaimál.
Sjiómdleáldiarhriragur hans var víð-
fleðmiur. Hér í þessum kveðju-
orðuim verður ekiki gierð ti'lraun
til að lýsa áhuigamálum hams.
Það má raefna framl'aig hans til
eflinigiar og uppbygginigar á at-
viinniuveigum lamidismianinia bæði í
lögg'jiafáTBtarf'i hans oig í einka-
framtaki hianis og retostri. Það
má nieflraa, 'hve huigleikmiar hon-
uim vouu a'kraainniatrygginigar oig
ömrauir féiagsmláii, miaminiúðar- oig
lítoniarmál. Þammig , má haldia
áfram. Bn það sem ■ miestu máli
Skiptir er það, að hrverju máli,
isiern hairan tók að sér, var vel
borigdð. Hann var í öllu heitl,
siem 'hainn tók sér fyrir hendur,
— í en'gu smár.
Þaniniig var Gísti Jónsson eirnn
atf svipmastiu oig áhritfaríkustu
persónuiiedtoum þjólðarinmiar á
miesta framfaratímaibili í sögu
’heinmar. Hamn þetokti tímama
tvenmia. Harnm var gj'ö'rtoummuigur
því, sem hatfðli gerzt. Eitt sinm
spurðii hanm rniig, hivort ég gæti.
'niefnit það, siam meistan þátt hefði
átt í framförum og veligtenigni
þjióöairinmiair frá síðuisitu aldamót-
um. Hann sivanaði S'purnimigunni
sjóltfuir mieð því, að það væri
meiranitum þjóðairáinmar. Þanmig
sikildi hainn tímiaininia tátom.
Mikill sjóinartsviptir og sökn-
uður er að slítoum miamni siem
Gísili Jónsson var. Þjóðin á á
bak að sjá einum sinina beztu
soma. Meistuir er missiir barna oig
ainimarra áisitivinia oig færi éig þeim
miína dýpstu siamútð.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson.
GÍSLI JÓNSSON er látinn.
Á stund hins endanlega skiln-
aðar rifjast upp atvik liðins lífs.
Ég kynnti'St Gísla Jónosyni
ekki náið, fyrr en á efri árum
hans.
Að vísu þekkti ég til þjóðmála
starfsemi hans. Vissi að hann
var himn mesti athafna- og fram
kvaemdamaður. Vissi að hann
var skörumgur og afireksmaður í
verkum sínum.
En lengi skal manninn reyna.
Það er ekki fyrr en við perisónu
leg kynni, að staðið verður upp
og spurt. Hver ert þú.
Betri og heilsteyptari mann en
Gísla Jórasson hitti ég ekki á
lífsleiðimmi.
Þrekmikinn og framsækinn, en
þó umfram allt heiðarlegan,
hjálpsaman og velviljaðan.
Slíks manns er ljúft að minn
ast, en jafnframt er hans sárt
saknað. Þegar ég nú kveð Gísla
Jónsson og þakka elskusemi hans
í miinn garð, er ég ávallt minn
ugur þeirrar fullvissu minnar,
að í raun sé dauðinm sæll. Hann
beri eigi að óttast, einfaldlega
vegna þeirrar staðreyndar, að
hann er óaðskiljanlegur lokaþátt
ur lífsins sjálfs.
Bergur Bjarnason.
VIÐ fráfall Gísla Jónssonar er
mikið skarð fyrir skildi. Við
hjónin þök'kum horaum hjartan-
lega fyrir þessi fáu samveru ár.
Það voru óvenjulega góð kynni,
og enginn ótengdur hefur verið
okkur alúðlegri, einlægari og
hjálpsamari en Gísli Jónsson.
Hann hafði sjálfuí skapað sína
eigin gæfu og hans dugnaður var
mikill ásamt útsjónarsemi og góð
um gáfum þar sem góðir menn
fara eru guðs vegir.
Hafðu hjartfaras þökk fyrir öll
hlýlegu orðin þín okkur til
handa og bamanna okkar. Fyrir
öll hlýju handtökin og björtu
brosin.
Friður Guðs sé með þér.
Guðrún og Jón Scheving.
tÞEIR RUKR
UIÐSKIPTin SEm
m nucLVSR f
Jl JK^fsnttUaÞittii
Nýkomið á þökin
japanskt þakjárn B. G. 28 með 15% meiri brotstyrkleika en
áður hefur þekkst hér.
Verðlœkkun
Ennfremur enskt þakjárn B. G. 24 málað annars vegar.
VERZLANASAMBANDIÐ
Skipholti 37 — Sími 38560.
Rjómaísterta -
eftirréttur
eða kaff ibrauð ?
Þér getið valið
Ef til vill vitið þér ekki, að yður býðst
12 manna Emmess ísterta, sem er með tveim
tertubotnum úr kransakökudeigi. — Sú er þó
raunin. Annar botninn er undir (snum, en. hinn
ofan á. isinn er með vanillubragði og íspraut-
aðri súkkulaðisósu. Tertan er því sannkallað
kaffibrauð, enda nefnum við hana kaffitertu.
Kaffitertan er fallega skreytt og kostar aðeins
250,00 krónur. Hver skammtur er því ekki dýr.
Reglulegar istertur eru hins vegar bráð-
skemmtilegur eftirréttur, bæði bragðgóður og
fallegt borðskraut í senn. Þær henta vel við
ýmis tækifæri og eru nánast ómissandi i barna-
afmælum.
Rjóma-ístertur
kosta:
6 manna terta
9 manna terta
12 manna terta
6 manna kaffiterta
kr.
125.00.
155.00.
200.00.
150.00.
12 manna kaffiterta — 250.00.
'“Ernni m
ess LbJ