Morgunblaðið - 14.10.1970, Blaðsíða 18

18
MOBGUNBLAÐIÐ, MLÐVIKUDAGUR 14. OKTÓBER 1870
Karólína Káradóttir
— Minningarorð
Fædð 6. maí 1902
Dáin 4. október 1970
ÞAÐ er undarlegt að standa við
dánarbeð vinar. Tími og rúm
virðast ekki lengur til, og ekkert
er til nema þú og þessi látni
líkami, sem á beðinu hvílir. Hug
urinn fyllist beyg, en jafnframt
finnur þú til tómleika. Góður
vinur er genginn, og höggvið er
skarð í vimahópinn.
Það er undarlegt að standa við
dánarbeð vinar. Þó veitir það
huggun að vita, að nú er mál að
hvílast eftir erfiða baráttu, þá
baráttu,, sem við eigum öll eftir
að heyja að lokum.
Karólína Káradóttir var fædd
6. maí 1902 að Lambhaga í Mos-
feDssveit, dóttir hjónanna
Steinsu Pálínu Þórðardóttur og
Kára Loftssonar, er þar bjuggu.
Var hún yngst fjögurra dætra
þeirra hjóna. Systur hennar eru
Þuríður, Guðríður og Kristín, og
t
Móðir min,
Helga Magnúsdóttir,
andaðist að Hrafnistu 7. okt.
Jarðsett verður frá Neskirkju
föstudagintn 16. okt. kl. 10,30.
Grímur Bachmann
og aðrir vandamenn.
lifa þær allar systur sína. Karól-
ína reyndist foreldrum sínum
góð og umhyggjusöm dóttir, og
raunar öllum þeim, sem til henn
ar leituðu. Móður sinni hjúkraði
hún af sérstakri alúð og um-
hyggju í lamgvarandi veikind-
um hennar, en hún lézt 4. marz
1928, en þá tók Karðlína við bús
foráðum hjá föður sínum, þar til
hann lézt. Flutti hún þá til syst
ur sinnar, sem bjó í sama húsi,
að Bergsitaðastræti 30, Reykja-
vík, og bjó þar til dauðadags.
Karólína Káradóttir stóð báð
um fótum á íslenzkri storð. Hún
var alin upp í foreldrahúsum á
íslenzku sveitaheimili, þar sem
hún lék sér að legg og skel að
hætti lítilla barna í þá daga. Að
baki hennar rís fylking íslenzkra
bænda, þess fólks, sem í alda-
raðir barðist hetjubaráttu við
óblíða náttúru landsins, og hélt
velli. Hetjulund og dug tók hún
því í art.
Það er þungbært að eiga við
vanheilsu að stríða allt frá æsku
dögum og berjast síðan við dauð
ann að leiðarlokum. Sagan mun
aldrei greina frá slíkri baráttu.
Hetjulund hefur löngum verið
mæld í stigum mannvíga og rán-
yrkju, og svo mun vera enn. Því
mun sú barátta, sem háð er inn
an fjögurra veggja þröngrar
sjúkrastofu og í einni manssál
hvergi skipa glæstan sess á
spjöldum sögunnar. Samt er sú
barátta sannrar hetju, þó að
hljóðlát sé.
T
Eíginmaður minn og sonur okkar,
JÓHANNES LARUSSON,
hæstaréttarlögmaður,
verður jarðsettur irá Dómkirkjunni fimmtudaginn 15. þ. m.
kl. 1 30 siðdegis.
Blóm eru vinsamlegast afbeðin, en þeim sem vildu mínnast
hans er bent á Hjartavernd eða aðrar líknarstofnanir.
Erla Hannesdóttir,
Stefanía Guðjónsdóttir, Lárus Jóhannesson.
t
Systir okkar,
KARÓLfNA KARADÓTTIR,
Bergstaðastræti 30, Reykjavík,
andaðist í Borgarspítalanum þann 4. þessa mánaðar.
Samkvæmt ósk hinnar látnu, var útför hennar gerð í kyrrþey.
Kristin Káradóttir, Bergstaðastræti 30,
Guðríður Káradóttir, Þórsgötu 12,
Þurtður Káradóttir, Kvisthaga 11.
t Móðir okkar og tengdamóðir
STEFANlA SIGURÐARDÓTTIR
andaðist í Kristneshæli laugardaginn 10. október. Jarðarförin er ákveðin föstudaginn 16. október kl. 13,30 (er 1,30 e.h.)
frá Akureyrarkirkju.
Jónina Eggertsdóttir,
Brynhildur Eggertsdóttir, Sigtryggur Þorbjömsson,
Bergþóra Eggertsdóttir, Marius Helgason,
Fanney Eggertsdóttir, Haraldur Oddsson,
Einar Eggertsson, Helga Brynjólfsdóttir.
„Hvað er Hel — ?
öllum líkn, sem lifa vel —
engill, sem til ljóssins leiðir,
ljósmóðir, sem hvílu breiðir,
sólarhros, er birta él,
heitir Hel.
Eilíft líf.
Ver oss huggun, vörn og hlíf,
lif í oss, svo ávallt eygjum
æðra lífið, þó að deyjum.
Hvað er allt, þá endar kíf?
Eilíft líf“.
Unnur Steingrímsdóttir.
Margrét Erlingsdóttir
— Minningarorð
Fædd 11. marz 1968
Dáin 7. október 1970
í DAG verður borin til hinztu
hvílu Margrét litla Erlingsdóttir.
Það er skammt milli lífs og
dauða, eins og svo mörg okkar
hafa orðið að reyna. Ég minnist
Möggu litlu eins og við kölluð-
um hana, sem litillar telpu með
ljósa lokka, fallegt bros á vör og
létta lund. En þá sem Guð elskar
mest er sagt að hann taki fyrst
frá okkur. En mynd hennar mun
ávallt lifa í hugum okkar, og fal-
lega minningu eigum við þó allt
af eftir.
Ég votta móður hennar, systk-
inum og öðrum vandamönnum
mína dýpstu samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Steinunn.
ÞÆR stundir eru til í lífi okkar
mannanma, að við stöndum gagn-
vart þeim í lamandi undrun. Svo
Þorsteinn Jónsson,
bókari — Minning
I DAG fer fram frá Háteigs-
kirkju, útför Þorsteins Jónsson
ar, bókara. Þorsteinn fæddist 12.
febrúar 1910 að Skrapatungu,
Vindhælishreppi, A-Hún., einn
fjórtán bama þeirra hjóna Jóns
Helgasonar, síðar á Blönduósi og
Ingibj argar Sveinsdóttur.
Þorsiteinn hóf nám við Sam-
vinnuskólann árið 1933 og út-
skrifaðiist þaðan árið 1935. Það
hefur verið erfitt ungum manni
frá barnmörgu heimili utan af
landsbyggðinni að brjótast til
náuus af eigin rammleik á þess
um árum, enda bar Þorsteinn
ávallt sterkan hug til skóla síns
og skólastjóra.
Uppeldi Þorsteins og umhverfi
skólaáranna mun hafa mótað á-
kveðnar stjómmálaskoðan i'r
hans og áhuga á sögu lands
og þjóðar, en Þorsteinn var
fróður vel og lesinn og hagyrð-
ingur góður.
Þorsteinn starfaði við bók-
halds- og skrifstofustörf að námi
lokmu, lengst af hjá Mjólkurfé-
lagi Reykjavíkur, en nú síðustu
ár hjá Brunabótafélagi íslands.
Árið 1936 kvæntist Þorsteinn
eftirlifandi konu sinni Kristínu
Pálsdóttur, Árnasonar lögreglu-
þjóns í Reykjavík
Samhent reistu þau heimili
sitt og hefur frú Kristín verið
manni sínum styrk stoð, nú síð-
ast í erfiðum veikindum hanð.
Böm þeirra voru: Jón Ragnar,
sem lézt 1968, kvæntur Margréti
fór mér, er ég frétti hið svip-
lega fráfall Mangrétar litlu Erl-
ingsdóttur, frænku minmar. Það
er svo erfiít að trúa því, að brum
ið á vori eignist ekki sumar held
ur aðeins haust. Á slíkum stimd
um er það aðeins kenning Krists,
sem veitir skjól og svar. Hann
gaf okkur vonarbraut heimsins
og jarðsviðið er aðeins forgarður
þess. Bæði líf okkar hér og hand
an grafar er í kærleiksfaðimi
Guðs, hinn burtkallaði aðeins
nær hjarta hans en áður. Því
vil ég trúa, að Margrét litla hjali
nú móti ylgeislum himina, og
þar sé henni búinn þroski meiri
en nokkur jarðlífsganga getur
veitt. Ég bið Guð að gefa for
eldrum hennar þá vissu, bið kær
leiksarm hans að bera byrðina,
með þeim, sem nú í dag þjakað
ir standa frammi fyrir beði henn
ar.
Frændi.
LESIO
DRCIEOR
Leifsdóttur, ljósmóður; Kristín
gift Kristmanni Eiðssyni, kenn-
ara; Þórhildur ógift í heimahús-
um og Þorsteinn, sem er við nám
í Háskóla íslands.
Sorgin, sem við sonarmissi
sótti heim heimilið að Drápuhlíð
38 fyrir tveimur árum, grúfir þar
aftur yfir í dag á útfarardegi
heimilisföðurins.
Samstarfsfólk Þorsteins, kveð
ur í dag hógværan og prúðan
mann og þakkar samfylgdina.
Frú Kristínu og fjölskyldunni
færum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Hilmar Pálsson.
Innileigia þakka ég öilumn sem
glöddu miig með vinarbug á
sjötuigsafmæliimu þ. 2. oktáber.
Guð blesisi ykkuir öll.
Jón Ásmundsson.
t
Hugheilar þakkir sendum við
til allra þeirna, sean aiuðsýndu
okkur samúð og vinarhug vi'ð
amdlát og jarðarför,
Málfríðar Gísladóttur,
frá Bræðraminni, Bíldudal.
Jens Viborg,
börn, tengdaböm,
barnaböm og systkin
hinnar látnu.
t
Bugheilar þaikikir sendnm við
til allra þeirra, sem aiuðsýndu
okikur samúð og viinarhuig við
andlát og jarðarför móður
okkar,
Sigurbjargar Ágústsdóttur,
Hólavegi 1, Dalvík.
Börnin.
Ölluim þeim sem heiSðruðu
mig á sextíu ára aftnæli mímu
9. þ. m með heimsókinum,
gjöfum og skeytum, sendi ég
miíinar beztu hjartans þakkir.
Guðni Bjarnason.
t
Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför
eiginkonu minnar
SNÆRÚNAR HALLDÓRSDÓTTUR
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd dætra. systkina og annarra vandamanna.
Hallgrímur Halldórsson.
t
Þökkuim ininilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför,
Katrínar Kjartansdóttur,
Njálsgötu 2.
Vandamenn.
t
Þöktoum hjartamlega auðsýnda
samúð og viiniarhug við amd-
lát og jarðarför mammsins
míns, föður, temgdaföður, afa
og lamgafa,
Jóns Magnússonar,
Vesturgötu 74, Akranesi.
Kristín Sigurbjörnsdóttir,
börn, tengdaböm, bama- og
barnabamaböm.
Hjartams þakkir til allra
þeirra, sem glöddu mig með
heimsókinium, gjöfum og sitoeyt
uim á 70 ára aifmæli mínu.
Guð blessi ykltour öll.
Björg Valdemarsdóttir
frá Hrísey.