Morgunblaðið - 16.06.1998, Blaðsíða 60

60 ÞRIÐJUDAGUR 16. JÚNÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞÓRA
komin til pabba og allra hinna ást-
vinanna.
Við sem berum harm í hjarta
hugann byrgi sorgar ský
megum ekki kveina og kvarta
kærleiks sólin vermir hlý
bak við myrkrið sorgar svarta
sjáum kvikna ljós á ný
þakka skal og þráfalt muna
þína kæru samveruna.
Hafðu þökk fyrir öll yndislegu ár-
in, guð blessi minningu þína. Kveðja
frá bömum, fóstursyni og fjölskyld-
um þeirra.
Jóna Margeirsdóttir.
Mig langar að minnast Þóru,
elskulegrar frænku minnar, í örfá-
um orðum. Elsku Þóra, ég get ekki
með orðum lýst hvað fréttirnar um
andlát þitt fengu á mig. Sama dag
og við kistulögðum elskulegan afa
okkar, fáum við þær harmafregnir
að þú sért horfin á braut. Hvað er
eiginlega hægt að leggja á eina fjöl-
skyldu? Mér er minnisstæðast þeg-
ar ég bauð þér og Stefaníu dóttur
þinni með mér heim þegar þú varst
í heimsókn hjá henni héma á Egils-
stöðum, hvað þú dáðist að nýja
heimilinu minu og þetta smávægi-
lega sem ég hafði gert í höndunum
og þú varst svo hrifin af, þótt það
væm smámunir miðað við það sem
þú gerðir af því tæi. Þú varst snill-
ingur í höndunum. Allt sem hét
handavinna lék í höndunum á þér.
Þín verður sárt saknað, elsku
Þóra. Sendi börnum, barnabömum,
barnabamabörnum og systldnum
þínum mínar innilegustu samúða-
kveðjur á þessum erfiðu tímum.
Svava Þórey Einarsdóttir.
Það sló mig meir en orð fá lýst er
fréttin kom um það að Þóra systir
mín væri það mikið veik að það væri
ekki spurning hvort heldur hvenær
hún hyrfi á braut. Það hvarflaði
ekki að okkur systmm og Pálínu
dóttur hennar hinn 3. júní er við
sátum við rúmið hjá henni á sjúkra-
húsinu í Neskaupstað og töluðum
um hvernig andlát foður okkar bar
að 2. júní og völdum sálmana sem
átti að flytja við útför hans, að fimm
dögum síðar yrði hún horfin á
braut. Þóm verður sárt saknað í
fjölskyldunni því oft var leitað ráða
hjá stóra systur ef vanda bar að
höndum, hvort sem það var viðvíkj-
andi saumaskap, eldamennsku eða
bara nefna það, hún var ætíð tilbú-
in.
Þóra var mikil hannyrðakona.
Hún saumaði mikið, það var ekki
sjaldan að maður sat og dáðist að
verkum hennar er líða tók að jólum
eða afmælum. Allir áttu von á mjúk-
um pakka.
Þóra átti mörg áhugamál en fjöl-

Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
^IIIIITIII^
H
H
H
Erfidrykkjur
Símt 562 0200
-r
JÓNSDÓTTIR
+ Þóra Jónsdóttir
fæddist í
Reykjavík 9. nóvem-
ber 1936. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 8. júm' síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Jón
Finnbogason, f.
21.12. 1915, d. 2.6.
1998, og Margrét
Þórðardóttir, f. 22.6.
1917, d. 24.9. 1962.
Þóra var næstelst
ellefu systkina, sjö
þeirra komust á
legg. Þau em: Guð-
björg, d. 2.6. 1973, Finnbogi,
Fjóla, Jóna Björg, Gunnar Jósep
og Aðalheiður.
Þóra giftist Margeiri Þór-
ormssyni, f. 18.7. 1924, d. 5.5.
1985. Foreldrar hans vom Þór-
ormur Stefánsson, f. 23.4. 1894,
d. 12.5. 1981, og Stefanía Ind-
riðadóttir, f. 4.5. 1898, d. 7.11.
1959. Börn Þóm og Margeirs
em Jóna Björg, f. 26.10. 1957,
gift Ara B. Guðmundssyni og
eiga þau þijú börn og eitt barna-
barn; Jón Grétar, f. 11.4. 1959,
kvæntur Ástu Árnadóttur og
eiga þau tvö ^ börn
auk þess sem Ásta á
einn son; Stefanía
Þóra, f. 6.6. 1960,
vistmaður á Vonar-
landi; Indriði, f.
17.8. 1961 kvæntur
Herborgu Þórðar-
dóttur og eiga þau
tvö börn; Arnar, f.
4.6. 1964, í sambúð
með Ásdísi Björns-
dóttur og eiga þau
tvö börn; Margeir, f.
14.6. 1965, kvæntur
Borghildi Jónu
Ámadóttur og eiga
þau þijú börn; Pálína, f. 18.1.
1970, gift Kristmanni R. Lars-
syni og eiga þau eitt bam; Guð-
björn, f. 7.12. 1974; Ágúst Þór, f.
31.8. 1976; fóstursonur Jens Pét-
ur Jensen, f. 7.9. 1951, kvæntur
Kristjönu Guðlaugsdóttur og
eiga þau fjögur börn og eitt
barnabam. Sonur Margeirs er
Gunnar, f. 12.1.1957, var kvænt-
ur Vilborgu Þorsteinsdóttur,
þau skildu og á hann þijú börn.
Útför Þóm fer fram frá Fá-
skrúðsijarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Vor hinsti dagur er hniginn
afhimnumísaltanmar.
Sú stund kemur aldrei aftur,
semeinusinnivar.
Og sólbrendar hæðir hnípa
við himin fólvan sem vín;
það er ég sem kveð þig með kossi,
kærasta ástin mín.
Þw' okkur var skapað að skilja.
Við skiljum. Og aldrei meir.
Það líf kemur aldrei aftur,
sem einu sinni deyr.
(Halldór Kijjan Laxness)
Elsku mamma, okkur er óskiljan-
legt af hverju þú hefur fengið svo
stóran skammt af mótlæti. Þung
vom spor okkar allra þegar pabbi
lést fyrir þrettán áram, og þú stóðst
eftir með þrjú yngstu börnin, en þú
hefur barist áfram af hörku og
dugnaði. Nú hefur sami sjúkdómur
lagt þig að velli á skömmum tíma.
Við afkomendur ykkar höfum varla
náð áttum þar sem við vorum nýbú-
in að missa hann afa okkar og
pabba þinn og fylgdum honum til
grafar daginn eftir að þú lést. Við
vitum að nú h'ður þér vel og þú ert
LEGSTEINAR t Marraari
Islensk framleiðsla Granít
Vönduð vinna, gott verð Blásrýli
Sendum myndalista Gabbró
MOSAIK Líparít
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími 5871960, fax 5871986
Legsteinar
í Lundi
. v/Nýbýlaveg
SÓLSTEINAR 564 4566
skyldan gekk ætíð fyrir, bömin
hennar, barnabömin og barna-
barnabömin voru henni allt.
Elsku Þóra, hafðu þökk fyrir all-
ar þær stundir sem við sátum eða
gengum saman og spjölluðum um
alla þá hluti sem við áttum sameig-
inlega. Börnunum þínum sendum
við innilegar samúðarkveðjur. Megi
góður guð styrkja þau og vemda í
þeirra miklu sorg.
Þín systir og fjölskylda.
Aðalheiður Jónsdóttir.
Elsku Þóra mín, ekki datt mér í
hug að ég væri að kveðja þig í síð-
asta sinn þegar ég hitti þig við póst-
húsið áður en þú fórst á Neskaup-
stað. Þú sem áttir eftir að koma til
mín og ætlaðir að hafa samband
þegar þú kæmir aftur heim. Við átt-
um margar góðar stundir niðri hjá
mér þar sem við spjölluðum ávallt
mikið um lífið og tilverana.
Þú varst móðir Pálínu, bestu vin-
konu minnar, en ég kynntist þér þó
best á síðustu þremur árum eftir að
ég flutti heim á Fáskrúðsfjörð aftur.
Þú lést okkur vinkonurnar nú oft
heyra það en alltaf fórst þú að hlæja
á eftir, þar sem þú varst nú líka svo-
lítið stríðin, eins og þú sagðir sjálf:
„Mér finnst svo gaman að stríða
þér.“ Alltaf varst þú nú hissa á
hversu ósjálfbjarga og kannski
helst til latar við. voram í að gera
eitthvað í höndunum. En við vin-
konurnar höfum notið þess að mæð-
ur okkar sauma mikið á okkur, og
við sögðum bara eins og satt var:
„Mamma gerði það.“ Þú gerðir grín
að þessu við okkur en hafðir samt
trú á að við gætum þetta líka, bara
ef við mættum vera að því að setjast
niður og vera þolinmóðar, en það er
nú kannski einkenni sem hvorki
passar við mig né dóttur þína. Oft
var nú samt hægt að leita til þín
þegar mamma var að sauma á mig,
með snið, fóður eða rennilás. Þegar
kaupfélagið brást stóð skápurinn
þinn fyrir sínu, en þar kenndi nú
ýmissa grasa.
Oft höfum við Pálína rifjað upp
sunnudagsrúntinn þegar ég var ný-
komin með bílpróf og þú nýbúin að
kaupa Justy-inn og við fórum þrjár
saman Breiðdalshringinn. Það vora
ófáir bæimir í Skriðdalnum sem þú
varst ekki með ábúendur og ættar-
tölu þeirra á hreinu. En talandi um
ættfræði við okkur vinkonurnar
hefur nú sennilega ekki verið upp-
lífgandi þar sem við voram eins og
lokaðar bækur gagnvart slíku. En
ferðin fannst mér skemmtileg og er
mér minnisstæð.
Á sínum tíma þegar þú varst með
flesta í heimili hefur þú eflaust get-
að fengið nafnbótina „ofurkona", en
ég veit að þú taldir sjaldan eitthvað
eftir þér og þér fannst heldur ekki
mikil ástæða að þér væri hrósað.
Allt var sjálfsagt og öll handavinna
var þér auðveld. Elsku Þóra, við
huggum okkur við það að nú ert þú
komin til Margeirs, en nú era 13 ár
síðan hann kvaddi þennan heim.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Að lokum vil ég votta henni Pá-
línu minni, systkinum hennar og
fjölskyldum mína dýpstu samúð.
Guð styrki ykkur öll.
Eygló Hrönn Ægisdóttir.
„Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu hug þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran/Gunnar Dal.)
Enn einu sinni hefur verið
höggvið stórt skarð í þessa sam-
Stefánsblóm
Laugavegí 178
S: 561 0771
heldnu fjölskyldu. Fyrir rúmri viku,
2.6., lést tengdafaðir minn, Jón
Finnbogason, og tæpri viku síðar
Þóra dóttir hans. Við voram að
leggja af stað til Neskaupstaðar til
að vera við kistulagningu Jóns þeg-
ar okkur barst frétt frá Sjúkrahúsi
Reykjavíkur um að Þóra væri að
fara í aðgerð og gæti bragðið til
beggja vona, samt vildum við ekki
trúa að enn ættum við eftir að
standa frammi fyrir valdi dauðans.
Þegar við vorum nýkomin heim, þá
enn inni í kirkju, kom áfallið; ekkert
hægt að gera, hvilík stund. Síðar
þennan sama dag kom helfregnin,
Þóra var dáin.
Okkur fannst ósanngjarnt að Jón
fengi ekki svolítið lengri tíma með
okkur, hann var tiltölulega hress
þar til sólarhring áður en hann dó,
en nú eram við Guði þakklát fyrir
að hann fékk að fara á undan Þóru,
það hefði verið óbærilegt að til-
kynna honum lát hennar, nóg var
hann búinn að fá af lífsins þrautum.
Elsku Þóra mín, það er erfítt að
sitja hér og skrifa minningarorð um
þig, ég trúi því varla enn að þú sért
ekki hjá okkur, þú varst ekki bara
mágkona mín og föðursystir barn-
anna minna, þú varst mín besta vin-
kona. Við áttum svo margt sameig-
inlegt. Fyrir þrettán árum fóram
við að stunda gönguferðir saman og
hélst það meðan heilsa þín leyfði,
svo var saumaskapurinn okkar sam-
eiginlega áhugamál og nú síðustu
árin bútasaumurinn og höfðum við
alltaf jafn gaman af að skoða hvað
hin væri að gera. Þau vora ófá tepp-
in og púðamir sem þú varst búin að
gera handa bömum og barnabörn-
um, en um þau snerist allt þitt líf.
Ef ég ætti að lýsa Þóru í einu orði
væri það „lífsgleði". Lífið fór þó
ekki alltaf um hana mjúkum hönd-
um, en hún stóð alltaf sterk. En lífið
gaf henni líka mikið og þar á ég við
börnin hennar níu, fósturbarn og
alla hennar afkomendur. Oft talaði
hún um hvað viðbrigðin væru mikil
frá því að vera með svona stórt
heimili, stundum 10-15 manns. Eig-
inmann sinn, Margeir Þórormsson,
missti hún 1985 og vora þá fjögur
böm enn heima, en nú nokkur
seinni ár bjó hún með tveim yngstu
sonum sínum og síðasta ár var bara
Gústi eftir heima. Sagði hún oft að
það væri ómetanlegt meðan svo
væri, þótt hún ætlaði ekki að hafa á
móti því ef hann vildi fara.
Þóra var búin að vinna á Dvalar-
heimili aldraðra, Uppsölum, í tæp
tíu ár, eða frá stofnun þess, og er
hennar sárt saknað þar, bæði hjá
vistmönnum og starfsfólki, enda var
hún sérstaklega góður starfskraft-
ur. I febrúar gekkst Þóra undir að-
gerð og höfðum við ekki búist við
öðra en allt gengi vel og bjart væri
framundan, en hún náði aldrei góðri
heilsu eftir það. Við, nokkrar starfs-
stúlkur á Uppsölum, höfðum safnað
fyrir utanlandsferð í 2-3 ár og lét-
um við verða af því nú 9. maí og fór-
um til Spánar í hálfan mánuð. Hafði
Þóra mjög gaman af ferðinni, þótt
hún væri ekki alveg nógu hress, en
aðeins þremur dögum eftir að við
komum heim veiktist hún meira og
var flutt á sjúkrahús í Neskaupstað
og þaðan til Reykjavíkur tíu dögum
seinna og fjórum dögum síðar lést
hún. Ég vil að endingu þakka Þóru
fyrir alla hennar vináttu og sendum
við Finnbogi og börn okkar innileg-
ar samúðarkveðjur til barna hennar
og allra niðja, sem nú hafa misst svo
mikið. Guð veri með okkur öllum.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnastþér.
(Ingibj. Sig)
Gunnhildur Stefánsdóttir.
•BLriMtsÁVDam
Austurveri, sími 588 2017