Morgunblaðið - 31.10.1997, Blaðsíða 47

p
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 31. OKTÓBER 1997 47
gerðastofu sinni í Aðalstræti 9 daginn
sem hún gifti sig.
Kjartan Ragnars starfaði framan
af í fjármálaráðuneytinu og aflaði
sér jafnframt réttinda sem hæsta-
réttarlögmaður. Síðan gekk hann til
liðs við utanríkisþjónustuna og þar
kom að hann var skipaður sendiráðs-
ritari við sendiráð Islands í Stokk-
hólmi. Það var árið 1960, en þá
voru börn þeirra hjóna 17, 16, 13,
11 og 2 ára. Það mæddi því mikið
á húsfreyjunni að koma sér fyrir í
nýju og ókunnu landi með allan
þennan barnahóp. Eftir fimm ára
dvöl í Svíþjóð var Kjartan skipaður
sendiráðsritari í Osló og varð þá enn
að taka fjölskylduna upp, en í Osló
var hún önnur fimm ár. Tíu ára út-
legð í tveimur löndum með börn á
viðkvæmum aldri reyndi nokkuð á
þolrifin í fjölskyldunni, eins og al-
gengt er hjá diplómatafjölskyldum.
Arið 1970 fluttust þau Ólafía og
Ragnar heim á nýjan leik og settust
að í íbúð sinni í Bólstaðarhlíð 15 þar
sem heimili þeirra stendur ennþá. Á
áttunda áratugnum opnaði Ólafía
fótaaðgerðastofu í forstofuherbergi
á heimili sínu og rak hana til ævi-
loka. Hafði hún fjölmarga og trygga
viðskiptavini. Sjálfur naut ég góðs
af tengdamóður minni þegar ég átti
við einhver fótamein að stríða og
annaðist hún mig þá með natni og
alúð eins og henni var sérstaklega
lagið. Það eru ekki nema fáir mánuð-
ir síðan ég þurfti síðast á ganga til
hennar á stofu hennar og var með
ólíkindum hversu styrk og örugg hún
var í öllum handbrögðum þó að hún
væri komin yfir áttrætt.
Það eru nú komin rúm 15 ár síð-
an ég kynntist tengdamóður minni,
Ólafíu Þorgrímsdóttur Ragnars.
Hildur, dóttir hennar, bjó þá i ná-
grenni við foreldra sína í Úthlíð
ásamt Atla syni sínum og Ólafía kom
gangandi yfir til að líta á þennan
nýja mann í lífi dóttur sinnar. Eins
og gengur var ég dálítið kvíðinn að
hitta væntanlega tengdamóður mína
í fyrsta sinn. En sá kvíði reyndist
ástæðulaus. Hún settist við eldhús-
borðið, drakk molakaffi með mér og
og góðleg, lágvaxin og lítið eitt lotin
í herðum. Brátt kom í ljós mér og
öðrum vinum okkar, sem voru með
í hópnum, ti! undrunar, að í Ásgarði
var ekki amast við ýmsu því sem á
öðrum heimilum var húsráðendum
lítt þóknanlegt. Litla tveggja her-
bergja íbúðin á efri hæð Asgarðs
breyttist iðulega í frumskóg, þar sem
Tarsan apafóstri og félagar réðu
ríkjum með öllum þeim slagsmálum,
fyrirgangi og siguröskrum karlapa,
sem því fylgdu, eða hún varð að
Skírisskógi, þar sem ekki gekk
minna á þegar Hrói höttur og sokka-
buxnagengi hans voru að taka fóget-
ann í Nottingham í bakaríið. Þetta
hefði ekki þýtt að bjóða hvaða hús-
ráðanda sem er, og það jafnvel ekki
þar sem rýmra var en í Ásgarði, en
Freyja lét sér hvergi bregða. Hún
tók öllum hamaganginum með heim-
spekilegri ró þeirrar manneskju, sem
vanin er við fyrirferð tápmikilla og
óstýrilátra drengja, því fjóra átti hún
auk Sigga, alla töluvert eldri en
hann, og svo eina dóttur. Ég mar.
varla til þess að hún sussaði á okk-
ur, hvað þá að hún brýndi raustina.
En mikið hlýtur henni þó að hafa
Iétt þá daga, sem slagsmálin viku
fyrir manntafli eða annarri friðsam-
legri iðju.
Þegar ófriði í fyrrnefndum skóg-
um lauk eða kóngurinn var mátað-
ur, var kappana yfirleitt farið að
svengja - og þá var komið að því
sem tók öllu fram: kaffitíma í As-
garði. Freyja stóð við eldhúsbekkinn
og ristaði hvert franskbrauðið af
öðru, sem við strákarnir, oft fjórir
eða fimm, skoluðum niður með dí-
sætu kaffi í iítratali. Þar uppgötv-
uðum við líka þá krás, sem síðan
hefur stundum verið á borðum við
hátíðlegustu tækifæri, þar sem við
komum allir saman: kruður og kav-
íar. Allt þetta virtist svo sjálfsagt.
Ég leiddi hugann ekki að því þá en
hefur oft komið í hug síðan, að
Freyja og Fúsi sýndu félögum barna
sinna einstaka rausn og höfðings-
skap, sem aðeins gott hjartalag ger-
ir mögulegan, því að ekki voru þau
efnaðri en gerist og gengur.
Árin liðu og gelgjuskeiðið tók við.
MINNINGAR
var blátt áfram og glaðvær í fasi.
Ekki leið á löngu þar til mér var
farið að líða vel í návist hennar.
Þannig hefur öll okkar samvera ver-
ið síðan. Við urðum góðir vinir og
sátum oft að spjalli. Ólafía hafði lif-
andi áhuga á umhverfi sínu og fylgd-
ist vel með þjóðmálum allt til hinstu
stundar. Sérstaklega var gaman að
hlusta á hana segja frá gömlum
dögum í Vesturbænum í Reykjavík.
Á góðum stundum naut hún sín afar
vel í frásögn og átti létt með að sjá
kímilegar hliðar á tilverunni.
Ólafía átti því láni að fagna að
geta haldið sér og Kjartani manni
sínum heimili til hinstu stundar og
hélt andlegri reisn sinni fram í andl-
átið. Það var eins og hún fyndi á
sér feigð sína því hún hafði hitt öll
systkini sín, sem enn lifa, skömmu
áður og einnig gömlu vinkonurnar í
saumaklúbbnum. Kjartan þurfti að
fara á sjúkrahús um miðjan október
og var sérstaklega fallegt samband
á milii þeirra síðustu dagana sem
hún lifði. Áttu þau saman innilegar
og kærleiksríkar samræður. Meðan
Kjartan lá á sjúkrahúsi notaði Ólafía
tækifærið og lét fara fram stórhrein-
gerningu á heimilinu. Var henni lok-
ið að kvöldi miðvikudagsins 22. októ-
ber og sofnaði Ólafía sæl það kvöld.
Um morgunin var hún örend.
Guðjón Friðriksson.
í dag verður til moldar borin
tengdamóðir mín, Ólafía Ragnars.
Langar mig til að minnast hennar
örfáum orðum og þakka henni sam-
fylgdina og umhyggjuna sem hún
bar fyrir fjölskyldu minni.
Nú eru tæp tuttugu ár síðan ég
kom fyrst á heimili tengdaforeldra
minna í Bólstaðarhlíð 15. Þau voru
glæsileg hjón. Viðmót þeirra andaði
fágun og hlýju, sem hreif mig þá
og alla tíð siðan.
Ólafía hafði brennandi áhuga á
hinni nýstofnuðu fjölskyldu sonar
síns, en hún vissi nákvæmlega hvar
hin hárfína lína var milli áhuga og
umhyggju annars vegar og afskipta-
Heldur lækkaði rostinn í vígamönn-
um með síkkandi hári sjöunda ára-
tugarins en þá tók við annar skark-
ali og engu minni: Gamli Ásgarður
nötraði frá rjáfri niður í grunn af
kröftugu rokki og róli Rolling Ston-
es, Jethro Tull, Deep Purple og
þeirra kumpána allra. Enn sem fyrr
virtist ekkert geta komið Freyju úr
jafnvægi; ekki var að merkja að
þessir ákafamenn um söng og hljóð-
færaslátt færu meira fyrir bijóstið
á henni en vindurinn í þakskegginu.
Þó var hávaðinn ekki sparaður og
hefðu þeir Jagger, Richards og fé-
lagar verið gerðir útlægir af flestum
heimilum öðrum, að minnsta kosti á
þeim hljóðstyrk, sem tíðkaðist í Ás-
garði.
Heldur stijáluðust ferðir okkar
vina Sigga í Ásgarð, þegar leið okk-
ar lá í skóla utan byggðarlagsins
semi hins vegar og fór aidrei þar
yfir. Mat ég það við hana, sérstak-
lega þar sem ljóst var að hún hafði
miklu að miðla til hinnar fákunnandi
tengdadóttur sinnar. Urðum við góð-
ar vinkonur og æ betri með hverju
árinu sem leið.
Við sem vorum svo lánsöm að
þekkja Ólafíu höfum öll misst mikið
og söknuðurinn og eftirsjáin eru
vissulega sár. En hvílíkt lán er að
fá að lifa langa æfí, koma börnum
sínum til manns, verða samferða-
fólki sínu til heilla en aldrei byrði,
eiga óteljandi ánægjustundir og
gleðiefni og deyja síðan sáttur við
Guð og menn. Þetta held ég að eigi
við um mína kæru tengdamóður.
Bið ég algóðan Guð að blessa
minningu góðrar konu og styðja og
styrkja tengdaföður minn, sem nú
sér á eftir lífsförunaut sínum í 56 ár.
Ragnhildur.
Mig langar til að minnast mágkonu
minnar, Ólafíu Þorgrímsdóttur
Ragnars, með fáeinum línum.
Ekki hvarflaði það að okkur fyrri
sunnudag, þegar hún var í heimsókn
hjá okkur að það væri svona stutt
eftir. Að visu var hún sárþjáð en
það lá samt sem áður svo vel á henni
og ýmislegt spaugilegt var spjallað
en hún átti létt með að orða hlutina
á þann hátt að allir gátu hlegið, því
hún var svo orðheppin, sem kallað er.
Olla, eins og hún var kölluð, var
raunverulega mín velgjörðarmann-
eskja. Þegar hún dvaldi langdvölum
í Noregi þar sem Kjartan eiginmaður
hennar starfaði í utanríkisþjón-
ustunni, þá hvatti hún mig til að
leita lækninga hjá einum færasta
ortophedi-lækni, sem þá þekktist,
sem hún var persónulega kunnug
og talaði við hann fyrir mig, sem
síðan annaðist mín vandamál.
Kann ég þeim hjónum báðum
þakkir mínar en það létti mér mikið
dvöl í fjarlægu landi að vera í stöð-
ugu samneyti við þau. Bið ég henni
Guðs blessunar.
Jóhanna KJartansdóttir Örvar.
og loks til Reykjavíkur. En alltaf
bar Freyja umhyggju fyrir okkur,
spurði um gengi okkar og varaði
okkur við þeim hættum, sem hún
taldi verstar geta orðið á vegi ungra
manna og fákunnandi: konum og
brennivíni. Oft hafa holl ráð fallið í
fijórri jarðveg - en það var ekki
Freyju að kenna.
Nú er lokið langri ævi ljúfrar
konu, sem alltaf taldi sælla að gefa
en þiggja, og komið að því að þakka
fyrir sig. Það ætla ég að gera hér,
þótt seint verði fullþakkað. Ég kveð
Freyju með fleygum orðum fornum,
lítið eitt breyttum og löguðum að
aðstæðum: Álltaf þegar ég heyri
góðrar konu getið, kemur mér Freyja
í Ásgarði í hug. Ég sendi þeim fjöl-
menna hópi, sem syrgir hana, inni-
legar samúðarkveðjur.
Karl Emil Gunnarsson.
t Bróðir minn, GUÐMUNDUR HJARTARSON, Mýrarholti 7, Ólafsvík, sem andaðist sunnudaginn 26. október, verður jarðsunginn frá Ólafsvíkurkirkju laugar- daginn 1. nóvember kl. 14.00. Ólafur Brandsson og aðrir aðstandendur. v. . ,■ ■ ' ■ Æ V

t Elskuleg móðir okkar, ÁGÚSTA JÓNSDÓTTIR, Kleifarhrauni 3, Vestmannaeyjum, andaðist á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja mánu- daginn 27. október. Fyrir hönd fjölskyldunnar, Ása Ingibergsdóttir, Hanna Guðrún Ingibergsdótti r.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTINN JÓNSSON,
Brúarlandi,
Hellu,
sem lést á Landspítalanum mánudaginn
27. október, verður jarðsunginn frá Oddakirkju
laugardaginn 1. nóvember.
Útförin hefst kl. 14.00.
Svavar Kristinsson, Jóna Helgadóttir,
Einar Kristinsson,
Anna Helga Kristinsdóttir, Knútur Scheving,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURÐUR FRIÐRIKSSON,
Víðihlíð 29,
Sauðárkróki,
fyrrum bóndi
á Stekkjarflötum,
andaðist á Sjúkrahúsi Sauðárkróks sunnu-
daginn 26. október.
Jarðaförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugardaginn 1. nóvemver
kl. 14.00.
Anna Hrólfsdóttir,
Una Sigurðardóttir, Bogi Arnar Finnbogason,
Snorri Sigurðsson, Edda Haraldsdóttir,
Hrólfur Sigurðsson, Hafdís Skarphéðinsdóttir,
Hulda Sigurðardóttir, Matthfas H. Guðmundsson,
Kristján Vaiur Sigurðsson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
TRYGGVA BJARNASONAR,
Lindargötu 66,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum vð hjúkrunarfólki
deildar 3-B á Landakotsspítala fyrir góða
umönnun og alúð.
Guð blessi ykkur öll.
Arnfriður Benediktsdóttir,
Svanur Tryggvason, Ásdís Garðarsdóttir,
Jón Tryggvason, Guðbjörg Jóhannesdóttir,
Anna G. Tryggvadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
MAGNEU INGVARSDÓTTUR,
Snorrabraut 56,
Reykjavík,
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki á deild
A-7 Sjúkrahúsi Reykjavíkur og Karítas sam-
tökunum.
Magnús Jónsson,
Kristbjörg Kristjánsdóttir, Agnar Guðlaugsson,
Magnús Björn Magnússon, Svala Hafsteinsdóttir,
Ingibjörg Herta Magnúsdóttir, Haildór Kristjánsson,
Magnea, Agnes, Hafsteinn, Sólveig og Magnús.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elsku föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTJÁNS G. SIGURMUNDSSONAR
framkvæmdastjóra,
Kvisthaga 27,
Reykjavfk.
Smári Kristjánsson,
Snæbjörn Kristjánsson, Hulda Kristinsdóttir,
Erna S. Smáradóttir, Ragnheiður S. Smáradóttir,
Silja S. Smáradóttir, Hulda Kristín Smáradóttir,
María Smáradóttir,
Guðný Snæbjörnsdóttir, Kristján Snæbjörnsson
og barnabarnabörn.
•J