Morgunblaðið - 08.11.1986, Blaðsíða 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, LATJG’ARDAGUR 8. NÓVEMBER 1986

t
Mimúng:
SigurðurG. Theodórs-
son, yfirverksijóri
Fæddur 3. október 1929
Dáinn 19. október 1986
Tengdafaðir okkar Sigurður
Guðmundur Theodórsson fæddist í
Reykjavík 3. október 1929. Foreldr-
ar hans voru hjónin Theodór
Magnússon bakarameistari og
Málfríður Jónsdóttir sem bjuggu á
Frakkastíg 14, en þar rak Theodór
bakarí um árabil. Sigurður ólst þar
upp á mannmörgu heimili í stórum
systkinahópi.
A unglingsárum vann hann ýmis
störf til sjós og lands en að loknu
gagnfræðaprófí hóf hann nám í
rafvélavirkjun hjá Halldóri Ólafs-
syni rafvirkjameistara og lauk
sveinsprófí í þeirri grein 1953 og
fékk meistarabréf 1958. Snemma
árs 1954 réðist hann til starfa hjá
vamarliðinu á Keflavíkurflugvelli
og vann þar óslitið til dauðadags,
eða í næstum 33 ár. Fyrst sem
rafvélavirki og síðan sem verkstjóri
og yfírverkstjóri rafmagnsdeildar.
Hafði hann mikinn áhuga á starfí
sínu og var vel látinn af samstarfs-
mönnum sem margir hafa unnið
með honum frá íyrstu tíð.
Sigurður gekk í hjónaband hinn
22. september 1956 með tengda-
móður okkar Ástu Nínu Sigurðar-
dóttur og höfðu þau því verið gift
í 30 ár er hann lést.
Böm þeirra eru fímm að tölu;
Börkur Helgi fæddur 1954, Ingi-
björg fædd 1957, er hún gift Ingólfi
Torfasyni og eiga þau þrjú böm,
Torfa, Ástu Nínu og Margréti, Ell-
ert Helgi fæddur 1960, er hann
kvæntur Díönu Ármannsdóttur og
eiga þau einn son, Amar Sigurð,
Hlynur Helgi fæddur 1962 og Auð-
ur Herdís fædd 1970.
Er við tengdaböm hans komum
til sögunnar og ljóst varð að sam-
bönd okkar yrðu til frambúðar, var
okkur bætt í bamahópinn og alla
tíð studd með ráðum og dáð eins
og þeirra eigin böm. Og er bama-
bömin fæddust urðu þau honum
kærkomin viðbót við afkomenda-
hópinn. Aldrei var hann ánægðari
en þegar allur hópurinn var saman-
kominn á heimilinu og naut afrakst-
urs af matargerðarlist hans, en hún
var honum mikið áhugamál.
Bæði urðum við fyrir því sitt á
t
Eiginmaður minn, sonur, faðir okkar, tengdafaðir og afi
INDRIÐI SIGURÐSSON,
Melabraut 16,
Seltjarnarnesi,
lést í Landakotsspítala fimmtudaginn 6. nóvember sl.
Erla Árnadóttir,
Sigurður Stefánsson,
Anna SigríAur Indriðadóttir, Jón Ögmundsson,
Arni Indriðason, Kristfn Klara Einarsdóttir,
Sigurður Indriðason,
Kári Indriðason,
og barnabörn.
t
Frænka okkar,
SIGRÚN ÞÓRÐARDÓTTIR
frá ísafirði,
andaðist á Elliheimilinu Grund 24. október. Jarðarförin hefur farið
fram.
Kristjana Einarsdóttir,
Þórunn Einarsdóttir,
Guðrún Einarsdóttir,
Sólveig Engilbertsdóttir.
t
Sonur okkar, bróðir og mágur,
JÓN ÓTTAR BJÖRGVINSSON,
Holtagerði 48,
Kópavogi,
lést laugardaginn 1. nóvember. Útför hefur farið fram.
Þökkum sýnda samúð við andlát hans og útför.
Kristfn Guðmundsdóttir,
Björgvin Jónsson,
börn og tengdabörn.
t
Eiginkona mín, móðir, dóttir og systir,
JÓHANNA SIGRÍÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
Ásabraut 14, Sandgerði,
andaðist á heimili sínu að kvöldi 3. nóvember.
Guðmundur Sörensen,
Sigurður Guðmundsson,
Sigurður Oddsson,
Eggert Sigurðsson.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MATTHILDUR MATTHÍASDÓTTSR,
Kirkjuvegi 66,
Vestmannaeyjum,
andaöist í sjúkrahúsi Vestmannaeyja fimmtudaginn 6. nóvember.
Sveinbjörn Snæbjörnsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
hvoru tímabili að lenda í húsnæðis-
vandræðum með flölskyldur okkar
vegna tafa við húsbyggingar og
þótti þá tengdaforeldrum okkar
sjálfsagt að við flyttum til þeirra.
Óg þótt þröngt væri á þingi var
sambýlið hið besta og naut hann
þess að hafa bamabömin hjá sér.
Snemma árs 1983 veiktist hann,
og eftir uppskurð og langvarandi
geisla- og lyfjameðferð komst hann
til allgóðrar heilsu í þijú ár. Urðu
þau ár honum ánægjuleg um margt,
honum fæddust tvö bamaböm og
yngsta dóttirin fermdist. Þau hjónin
ferðuðust allmikið á þessum árum
en það var sameiginlegt áhugamál
þeirra. Meðal annars fór hann í
tvær námsferðir til Bandaríkjanna
á þessum tíma, vegna starfs síns
og leitaði þar lækninga. í maí
síðastliðnum fóm þau í sérlega
ánægjulegt leyfi til Bandaríkjanna
með Auði dóttur sína, þar sem þau
ferðuðust um og dvöldu hjá góðu
vinafólki sínu svo sem oft áður.
Reyndist það verða síðasta ferðalag
þeirra saman því að skömmu eftir
heimkomuna kom í ljós að sjúk-
dómurinn hafði tekið sig upp og
þrátt fyrir uppskurð og lyfjameð-
ferð varð ekki við neitt ráðið. Og
Minning:
Paul W. Smith
Fæddur 22. október 1923
Dáinn 2. nóvember 1986
Látinn er á heimili sínu í Banda-
ríkjunum mágur minn, Paul W.
Smith. Hann var sonur Helgu og
Ira Smith, skipaverkfræðings, hans
móðurætt var af sænsku bergi brot-
in. Ungur að árum hóf hann störf
fyrir sjóherinn í upphafí seinni
heimsstyrjaldar. Eftir styijaldarlok
vinnur hann vélvirkjastörf fyrir áð-
umefnda vinnuveitendur, til Islands
kemur hann 1948 og kynnist eftir-
lifandi konu sinni, Ingibjörgu, og
eiga þau fjögur böm og eitt bama-
bam, sem er sólargeisli ijölskyld-
unnar. Hér á Islandi starfar hann
á Keflavíkurfiugvelli til 1967, er
hann var kallaður til starfa við
flotamálaráðuneytið í Washington.
Komu þar ótvfrætt í ljós þeir hæfí-
Ieikar sem hann hafði til að bera
og eftir að hann hóf störf í Wash-
ington starfaði hann mikið við
eftirlitsstörf víða um heim. Paul var
þeim mannkostum búinn, að hann
var fljótur að sjá ef eitthvað fór
úrskeiðis á þeim stöðum er hann
hafði eftirlit með. Vinnuveitendur
hans veittu þessu fljótt athygli og
var honum veitt deildarstjórastaða
stuttu eftir komuna til Washington.
Mín persónulegu kynni við Paul
vom einlæg. Með tilhlökkun beið
ég og ijölskylda mín eftir að faraa
í heimsókn vestur um haf og dvelja
þar í góðu yfírlæti og fínna þar
þann vinarhug sem beið okkar þar.
Þakka vil ég honum fyrir þá góð-
vild sem fjölskylda tengdamóður
hans naut meðan hann og fjölskylda
hans dvaldi hér á landi. Þakklátur
er ég forsjóninni fyrir að fá að kynn-
ast honum. Hann var mjög víðles-
inn, það var sama var hvaða mál
voru til umræðu, ávallt vissi hann
eitthvað um þau málefni og var það
áhugavert hvað hann var heima í
öllu sem um var rætt.
Ég veitti því athygli hversu mikla
virðingu kunningjar hans, er ég
kynntist, báru fyrir honum, því
slíkum manni verður aldrei gleymt.
Paul var meðlimur frímúrararegl-
unnar í Bandaríkjunum. Hefur hann
borið virðingu fyrir þeim málefnum
er sú regla vann að og var hann
um skeið yfírmaður reglunnar á
Keflavíkurflugvelli. Hann átti við
vanheilsu að stríða síðastliðin tvö
ár. Minnugur er ég rósemi hans og
Minning:
GunnarB. Guðmunds-
son, Stykkishólmi
Laugardaginn 8. nóvember 1986
verður jarðsunginn frá Stykkis-
hólmskirkju Gunnar Backmann
Guðmundsson, Aðalgötu 17, Stykk-
ishólmi, en hann andaðist í Lands-
pítalanum í Reykjavík 28. október
sl. Gunnar var fæddur 6. október
1898 og var því fullra 88 ára er
hann lést. Gunnar var borinn og
bamfæddur Hólmari og ól í Stykkis-
hólmi allan sinn aldur. Það segir
sig sjálft að þegar svo háaldrað
fólk fellur frá hefur það skilað
dijúgu dagsverki. Það reyndi líka
tímana tvenna, allt frá því að flest-
ir lifðu við sárustu fátækt og til
þess að fólk og byggðarlög heíja
sig upp úr eymdinni til mikilla fram-
fara; í þeirri uppbyggingu eiga allir
sinn þátt hvert sem ævistarfíð er.
Gunnar mun hafa alist upp við
alla almenna vinnu eins og hún
gerðist á uppvaxtarárum hans og
því hélt hann áfram eftir að hann
giftist og stofnaði heimili. Gunnar
kvæntist Kristensu Valdísi Jóns-
dóttur árið 1924 og saman eignuð-
ust þau íjórtán böm, tólf bamanna
komust á legg, en þau hjón misstu
tvíbura, yngstu bömin. Það safnað-
ist ekki að þeim veraldarauður, en
þau hjónin voru einstaklega sam-
hent og mesta ánægja þeirra var,
að sjá bömin vaxa úr grasi, velferð
þeirra var þeim fyrir öllu, alltaf var
fylgst með og spurst fyrir um
hvemig gengi hjá hveijum og ein-
um. Það var líka auðfundið hve allir
voru velkomnir heim í Fögmhlíð,
það þótti heldur ekkert tiltökumál
þó komið væri með barnabömin til
lengTÍ eða skemmri dvalar ef með
þurfti. Það urðu því mikil viðbrigði
er bömin vom öll flutt að heiman,
en þá komu gamlir kunningjar og
vinir og vom um tíma, sumir í fæði
en aðrir dvöldu á heimilinu að fullu.
Gunnar hafði alltaf mikla ánægju
af dýmm, var með kindur fram á
síðustu ár. Sjálfsagt hefur það m.a.
verið forsenda lífsafkomunnar í
gegn um árin. Hann hafði gaman
af að segja frá verklagi og vinnu-
brögðum sem viðhöfð vom við
heyskap og flutning á skepnum og
öðmm nauðsynjum á meðan heyjað
var í Breiðafjarðareyjum.
Það segir sig sjálft að þar sem
fyrir svo fjölmennri fjölskyldu var
að sjá hafa frístundir ekki verið
margar. Gunnar mun alltaf hafa
haft yndi af lestri góðra bóka og
þegar um hægðist eignaðist hann
margar bækur og naut þess að lesa
og ræða um það sem hann var að
grúska hveiju sinni. Það var líka
nú er hann lagður í síðustu ferðina
sem enginn getur umflúið.
Tengdafaðir okkar tók sjúkdómi
sínum af æðmleysi og talaði ætíð
hreinskilnislega um hann. 011 von-
uðum við þó að takast mætti að
halda honum niðri einhvem tíma.
En andlát hans bar þó fyrr að en
nokkum óraði fyrir. Hann andaðist
á Landakotsspítala 19. október
síðastliðinn og var útför hans gerð
frá Fríkirkjunni í Reykjavík þann
27. október.
Öll höfum við misst mikið er
máttarstólpi fjölskyldunnar er frá
okkur tekinn, tengdamóðir okkar,
bömin, við tengdabömin, og ekki
síst bamabömin sem ekki fá að
njóta Sigga afa lengur.
Með miklum söknuði kveðjum við
okkar kæra tengdaföður með orð-
unum,
Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Diana Armannsdóttir,
Ingólfur Torfason.
karlmennsku sem hann sýndi þó
helsjúkur væri, svo staðráðinn var
hann að sigra sitt sjúkdómstríð, en
örlögin em ráðin því verður ekki
breytt.
Ég og fjölskylda mín viljum
þakka honum einlæga tryggð og
vináttu, sem hann veitti okkur á
liðnum ámm.
Inga mín, ég og fjölskylda mín
vottum þér og þinni fjölskyldu okk-
ar dýpstu samúð vegna fráfalls
Pauls.
Minningin er björt um góðan
dreng.
Haraldur Stefánsson
gaman að sjá hvað hann var ánægð-
ur þegar hann síðastliðinn vetur var
genginn í Blindrafélagið og hafði
keypt sér hljómtæki til að geta
fengið að njóta góðs upplestrar af
hljóðsnældum. Með Gunnari og
samferðafólki hans kveðjum við
aldamótafólkið sem vann að velferð
okkar sem nú emm að taka við og
eigum að halda merkinu á lofti.
Lífsstarfí Gunnars er lokið, hann
lagði stóran skerf til ijölskyldu
sinnar og samfélagsins. Fjölskylda
og ættingjar minnast hans með hlý-
hug og virðingu.
Blessuð sé minning hans.
J.G.