Morgunblaðið - 14.12.1985, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR14. DESEMBER1985
55
Hafnarfjarðarkirkju
hvernig stórvezír SlS, konungur
SlS og litli krónprinsinn voru, að
því er virðist, búnir að gleypa
beituna. Þurftu þá ekki einhverjir
ótíndir kaupfélagsstjórar, sem
óvart sátu í stjórninni, að rísa
gegn hirðinni og segja bara nei.
Ja, heimur versnandi fer, stendur
víst skrifað einhvers staðar í pýra-
mídunum. Og þar við sat, hvað sem
Valursagði.
í sjálfu sér getur maður svo sem
ímyndað sér, að gömlum fram-
sóknaraugum þyki það heldur
lygileg framtíðarsýn, að sjá t.d.
Gulla í Karnabæ þramma upp á
skipakontór SÍS til þess að borga
fraktina sína. Einmitt þessvegna
finnst mörgum það eitt, að koma
þessu svona langt, þvílíkt afrek í
sölumennsku, að jafna megi til
sölu Norðurljósanna. En til stórra
afreka í viðskiptum og athöfnum
þarf mikil skáld. Athafnaskáld,
sem sóma sér jafnvel í Mayfair og
á Park Avenue, sem í biðsölum
bankanna í Kvosinni.
En þrátt fyrir þessa góðu við-
leitni, þá hefur nú Eimskip gamla
og gráa, sem eitt sinn var þó ungt
og óskabarn sinna foreldra, gleypt
þennan draum. Vonandi breytist
hann ekki í martröð fyrir því.
Við skulum ekki gleyma því, að
af starfi Hafskips í 27 ár hefur
leitt lægra vöruverð og aukna
tækni í vöruflutningum, sem öll
alþýða hefur notið. Almenningur
má minnast þessa um leið og
honum er falið að greiða tapreikn-
inginn í Útvegsbankanum. Það er
sjónarsviptir að Hafskip og það
lýsir af þessu starfi félagsins, þó
að orðublikið í brjóstum banka-
stjóranna sé nú fölnað um sinn.
Og þó Alþingi drúpi höfði um
stund, sem ábyrgðaraðilinn. Hins-
vegar virðast tilraunir íslenzka
skipafélagsins til þess að mála yfir
nafn og númer skipanna, til þess
að forðast kyrrsetningu erlendis,
lítt hafa aukið viðskiptahróður
íslendinga erlendis. Manni er sagt,
að ótíndir skipshöndlarar séu
farnir að heimta kontant af ís-
lenzkum í vaxandi mæli.
Raunar má segja einnig, að örlög
Útvegsbankans séu sorglegur end-
ir á annars ágætri stofnun. Þessi
banki hefur haft gott starfslið,
skipulagningu og viðskiptasam-
bönd um allan heim, sem eftirsjón
er í. Honum hafa barasta verið
úthlutaðir pólitískir stjórnendur,
álagningu á tekjuskatti. Taldi
stjórnin að með lögum þessum
væri markverðum áfanga náð til
að jafna stöðu kvenna og karla I
þjóðfélaginu.
í desember 1984 var lögum um
tekju- og eignaskatt breytt þannig:
Ef annar maki hafði svo lágar
tekjur að neðsta skattþrep nýttist
ekki að fullu, lengdist neðsta skatt-
þrep tekjuhærra makans um hið
ónýtta skattþrep tekjulægri mak-
ans, þó aldrei um meira en 100
þúsund krónur.
Þetta var og er tvímælalaust
spor í átt að samsköttun. Farið var
að skattleggja fólk í vissum tilfell-
um eftir hjúskaparstöðu (sambúð-
arstöðu) en að öðru leyti án tillits
til aðstæðna.
Af einhverjum ástæðum var
valið að fara þessa leið í staðinn
fyrir að nota sömu fjárhæð til að
hækka barnabætur. Skattalækk-
anir stjórnvalda hefðu þá komið
öllum þeim heimilum til góða, sem
þyngsta hafa framfærslubyrðina.
Það hefði verið hægt að hækka
barnabætur um 22%, ef sú aðferð
hefði verið notuð. Það þýðir m.a.
að einstætt foreldri með tvö ung
börn hefði fengið um 10 þúsund
krónur í viðbót í barnabótum í
stað þess að það fékk ekkert út úr
þeirri skattkerfisbreytingu sem
gerð var.
Með hliðsjón af framansögðu
telur stjórn KRFÍ að með sérskött-
un náist það réttlæti sem að er
stefnt milli einstaklinga og sam-
búðarfólks. Nota á barnabætur til
að minnka skattbyrði þeirra heim-
ila, þar sem framfærslubyrðin er
þyngst og möguleikinn til tekjuöfl-
unar er. minni.
sem brugðust honum. Úr því að
almenningur verður að borga tapið
hvort sem er, er ekki athugandi
að breyta honum nú í hlutafélags-
banka með viðskiptalegri stjórn?
Kannski með 200 milljónum ís-
lenzka skipafélagsins og fleiri slík-
um. Þannig gæti Útvegsbankinn
hf. átt framtíð fyrir sér, og munað
eftirleiðis að taka tryggingar fyrir
útlánum.
Hver er svo mórallinn fyrir
alþýðumanninn?
Honum getur sýnzt, að það fari
bezt á því, að hver passi sína
peninga sjálfur. Það virðist gefast
illa að Alþingi eða stjórnarkontór-
ar séu að vasast of mikið í því.
Samanber Kröflu, byggðalínur,
niðurgreiðslur, útflutningsstyrki á
uppblástur gróðurlendisins, þör-
ungavinnslur, Flugfisk o.s.frv.
Honum getur sýnzt, að flestir
hlutir í heiminum leiti endanlega
síns j af nvægis, bæði okur og skip.
Framboð og eftirspurn er þannig
allt sem þarf til þess að enginn
geri út okurskip.
Höfundur er rerkíræðingur og
annar af forstjórum Steypustödrar-
innarhf
Jólavaka í
Hin árlega jólavaka við kertaljós
veröur haldin í Hafnarfjaróarkirkju
3. sunnudag í aðventu, 15. desember,
og hefst hún kl. 20.30.
Jólavakan er Hafnfirðingum og
þeim öðrum, sem hana sækja,
augljós vottur um nánd og komu
helgra jóla. Jafnframt er hún list-
viðburður, því mjög er vandað til
alls þess efnis í tónum og tali, sem
þar er fiutt. Ræðumaður kvöldsins
verður Andrés Björnsson, fyrrum
útvarpsstjóri. Helga Ingólfsdóttir
leikur á sembal verk eftir J.S.
Bach. Jóhanna Linnet sópransöng-
kona syngur verk eftir G.F. Hánd-
el. Þessara tveggja tónsnillinga er
sérstaklega minnst á þessu af-
mælisári þeirra. Auk annars tón-
listarflutnings flytur svo strengja-
sveit og Kór Hafnarfjarðarkirkju
kantötu eftir D. Buxtehude og
Helga Laufey Finnbogadóttir og
Helgi Bragason leika á orgel.
Við lok vökunnar verður kveikt
á kertum þeim sem viðstaddir hafa
fengið í hendur. Gengur þá loginn
frá helgu altari til hvers og eins
sem tákn um það, að sú friðar og
Hafnarfjarðarkirkja
ljóssins hátíð sem framundan er
vill öllum lýsa, skapa samkennd
og vinarþel.
Megi enn sem fyrr fjölmargir
eiga góða og uppbyggjandi stund
á Jólavöku íHafnarfjarðarkirkju.
Gunnþór Ingason,
sóknarprestur.
Jóhannes
Sveinsson
Kjarval
Ævisaga
eftir Indríða G.
Þorsteinsson
„ . . . bók Indriða um Kjarval fylgir í
flestum tilvikum hinni næstum sígildu
ævisagnaritun eða íslenskum bókum um
merkismenn. Og sem slík er hún líklega sú
besta sem ég hef lesið, ef ekki sú albesta.
Stíll bókarinnar er tilgerðarlaus, sléttur og
felldur . . . með einföidum orðum og
skrúðlausum . . . Slíkt litleysi sem gætir í
fari Indriða við gerð bókarinnar er afar
sjaldgæft meðal rithöfunda. Því það er nú
einu sinni sú skoðun þeirra að þeim beri að
hafa vit fyrir öðrum, líka sérfræðingum . . .
Margar prýðilegar Ijósmyndir eru í bókinni
og ekki eru myndirnar af málverkunum
síðri. Umhyggja fyrir myndunum er
einstæð ..."
(Guðbergur Bergsson t Helgarpóstinum
31. október 1985).
.....ég (kann) naumast annað en hrósyrði
að segja um þessa sögu Indriða G. Þorsteins-
sonar. Hann hefur gefið okkur frábærlega
vel skrifaða og glögga mannlýsingu á
mikilhæfum einstaklingi, og barmafulla af
smellnum frásögnum í kaupbæti . . .“
(Dr. Eysteinn Sigurðsson í NT15. okt. 1985)
„Það fer ekki milli mála að það er gífurlegur
fengur að lesa jafn vel ritaða ævisögu
Jóhannesar Sveinssonar Kjarvals . . .“
(Jóhann Hjálmarsson skáld í Morgunblaðinu
15. október 1985)
„Ég get .„ . lýst því sem minni skoðun að
höfundurinn hafi unnið hér þrekvirki . . .“
(Kristján frá Djúpalæk skáld í Degi
15. okt. 1985)
BOK
AUÐVTTAÐ
ALMENNA BÓKAFÉLAGIÐ, AUSTURSTRÆTI 18, SlMI 25544.