Alþýðublaðið - 22.05.1992, Blaðsíða 2

2
Fðstudagur 22. maí 1992
fmiiiiiimini
HVERFISGÖTU 8-10 - REYKJAVÍK - SÍMI 625566
Útgefandi: Alprent hf.
Framkvæmdastjóri: Ámundi Ámundason
Ritstjóri: Sigurður Tómas Björgvinsson
Auglýsingastjóri: Ámundi Amundason
Setning og umbrot: Leturval sf.
Prentun: Oddi hf.
Ritstjórn: 625566 - Auglýsingar og dreifing: 29244
Fax: 629244 — Tæknideild: 620055
Áskriftarverð kr. 1.200 á mánuöi. Verð í lausasölu kr. 90
Undirstaða blómlegra
byggða
Hagvöxtur hefur dregist saman á íslandi og nú er svo komið að hag-
vöxtur er mun lægri hérlendis en í OECD - ríkjunum. Þessu var áður
öðruvísi farið. Fyrir rúmum fimm árum var hagvöxturinn meiri hér-
lendis en í OECD - ríkjunum. Aðalástæðumar eru tvær: Þjóðartekjur
Islendinga hafa dregist saman og útgjöld ríkisins hafa aukist. Við höf-
um hægt og bítandi stefnt í efnahagslegan glundroða. Núverandi ríkis-
stjóm hefur staðið frammi fyrir meiri vanda þjóðarbúsins en áður.
Nærtækt hefði verið að velta vandanum á undan sér líkt og margar rík-
isstjómir hafa áður gert; taka erlend lán og halda uppi falskri velferð
og styrkja atvinnuvegina með peningum skattgreiðenda. Núverandi
ríkisstjóm hefur hins vegar kosið að horfast í augu við vandann og
minnka ríkisútgjöld samfara því að renna nýjum stoðum undir at-
vinnulífíð svo það megi verða sterkara í framtíðinni.
Hinar nýju stoðir atvinnulífsins eru einkum þrjár. Sú fyrsta er ný-
sköpun, ekki síst á sviði undirbúnings stóriðju og framþróunar at-
vinnugreina. Önnur stoðin er aukið svigrúm fyrirtækja og atvinnu-
reksturs í landinu. Boðum, bönnum og einokun hefur verið aflétt svo
aðstæður megi skapast fyrir heilbrigt atvinnulíf sem byggir á frjálsum
markaði og réttlátri samkeppni. Þriðja stoðin er afnám ríkisafskipta í
atvinnurekstri sem ekki aðeins skapar réttlátar reglur á framleiðslu - og
sölumarkaði, heldureinnigendumýjarkjark og framtakssemi atvinnu-
rekenda.
Þetta síðastnefnda atriði á ekki síst við landbúnaðinn sem áratugum
saman hefur verið fastur í skrúfstykki ríkisforsjárinnar. Framtakssam-
ir og dugmiklir bændur hafa verið neyddir til ríkisstyrkja og afurða-
sölu í lokuðu einokunarkerfi. Afleiðingamar hafa verið hörmulegar.
Markaðs - og sölumál bænda hafa lokast í landinu, einskorðast við
innanlandsmarkað, og lágt verð afurða hefur verið bætt upp í gegnum
ríkisstyrki og einokun vara á neytendamarkaði. Þetta hefur verið kerfí
sem allir hafa tapað á, bændur, neytendur og skattgreiðendur. Stjam-
fræðilegur fjáraustur úr ríkissjóði til landbúnaðar hefur einnig heft
nauðsynleg og eðlileg útgjöld ríkisins til velferðarmála. Á undanföm-
um árum hafa útgjöld ríkisins til landbúnaðarmála til að mynda num-
ið öllum tekjuskatti einstaklinga samanlögðum.
Bændur um land allt sitja nú með sárt ennið eftir afskipti pólitíkusa af
atvinnurekstri á landsbyggðinni. Fyrirheitin vom vissulega fögur. Svo-
nefndar aukabúgreinar áttu að koma í veg fyrir byggðarask og at-
vinnuleysi til sveita. Loðdýrarækt, fískeldi og aðrar töfralausnir sem
fjármagnaðar vom úr ótal sjóðum ríkisins, áttu að bjarga málunum.
Bændur og 'landsbyggðarfólk var vélað gmnlaust í skuldasnörur um
land allt. Við emm enn ekki farin að sjá endalok hinna hörmulegu al-
eiðinga af ævintýmm aukabúgreinanna. Bændur í dag hafa lært af
reynslunni. Þeir mæta erfiðleikunum með raunsæi og hugrekki. Um
land allt hafa bændur sjálfír hafíst handa við að stokka upp búrekstur
sinn og haga seglum eftir vindi. í riýlegum þætti í Ríkíssjónvarpinu
mátti sjá lítið dæmi um hagleik og dugnað bænda og fólks á lands-
byggðinni að bjarga sér á tímum mikilla umskipta.
Það em ekki aðeins viðamiklar breytingar á ríkisrekstri og ríkisaf-
skiptum sem kalla á endurmat atvinnulífs á landsbyggðinni. Utanað-
komandi breytingar í nýrri Evrópu og nýrri hugsun á alþjóðamarkaði
munu einnig hafa afgerandi breytingar á íslenskt atvinnulíf. EES -
samningurinn og drög GATT - samkomulagsins kalla á ný viðhorf og
aðlögun íslendinga að nýjum mörkuðum og nýjum markaðsreglum.
Þegar kemur að landbúnaðarmálum er það afar æskilegt að ríkisstjóm
og bændur taki höndum saman vegna aukinnar samkeppni og stuðli að
hagræðingu í landbúnaði bændum og neytendum til hagsbóta. Þannig
þarf til að mynda að auka frelsi og framtak í sölu, lækka dreifíngar-
kostnað og örva hagkvæmni við framleiðslu, m.a. í slátmn. Hinir nýju
tímar eru síður en svo endalok bændastéttarinnar. Þvert á móti: Frá-
hvarf frá ríkisrekstri, einokun og höftum'í landbúnaði til frelsis og
markaðsstefnu er undirstaða blómíegra og sterkra byggða í landinu.
IM
FÖSTUDAGSGREIN GUÐMUNDAR EINARSSONAR
HISSA
I HAUST
Asama tíma og stjómarand-
staðan hefur deilt á ríkis-
stjómina fyrir að vera með
bölmóð hefur hún sjálf lýst því að lífi
og limum fólks sé nú beinlínis hætta
búin.
Það hefur mátt skilja að nú væri
heilsu fólks ógnað vegna breyting-
anna á spítölunum í Reykjavík. Og
það hefur einnig næstum því mátt
lesa að nú verði gamla fólkið á ís-
landi borið út í haust. Og við umræð-
una um Lánasjóð íslenskra náms-
manna hefur því verið spáð að fram-
haldsskólar f landinu muni standa
auðir f haust.
Það verður merkileg lífsreynsia
fyrir þingmenn stjómarandstöðunnar
að mæta til þings í haust. Það em
nefnilega mestar líkur á að ennþá
verði byggð í þessu landi, þvert á
þessar spár þeirra.
A spítölunum í Reykjavík munu
læknar og hjúkrunarfólk líkna sjúk-
um eins og áður. Það verður líka enn-
þá til gamalt fólk, hvorki verr né bet-
ur haldið en venjulega. Og unga fólk-
ið mun fylla skólana. ekki bara böm
ríka fólksins heldur böm okkar allra.
_ Allt verður þetta á sínum stað.
Aróðursmenn eymdarinnar í stjómar-
andstöðunni hafa auðvitað ekki trúað
orðum sínum að undanfömu. Mál-
flutningurinn er í nafni hins pólitíska
leiks.
Tilgangurinn helgar meðalið í
þeirra augum. Það þarf auðvitað oft
að mála með sterkum litum í pólitík
ef menn vilja ná athygli. En þá þarf
engu að síður að vera í einhverri
snertingu við raunvemleikann. Ann-
ars missa stjómmálamenn uúnað
fólksins.
Stjómarandstaðan brást hart við
réttmætum aðfinnslum Davíðs Odds-
sonar, forsætisráðherra. þegar hann
lýsti því í haust að vinnuaðferðir og
hegðun margra þingmanna minnti
helst á óþroskaða krakka. Þetta töldu
þingmenn andstöðunnar árás á virð-
ingu þingsins. Hvflík vitleysa.
Reyndin er nú sú að virðing er eng-
um gefin ókeypis, hvorki stofnun né
fólki. Virðingar getur enginn krafist,
hvorki í nafni hefðar né embættis.
Virðingu og traust þarf að vinna sér.
Þeir vinna sér ekki virðingu og
traust sem hafa uppi þær dylgjur að
stjómvöld ætli að stofna lífi og heilsu
ungra og gamalla í hættu. Þeir vinna
sér ekki virðingu og traust sem hafa
uppi þær dylgjur að stjómvöld ætli
sér að auka misrétti í þjóðfélaginu.
Þeir vinna sér ekki virðingu og traust
sem lama þingstörf með málæði og
þrefi mánuðum saman.
Þeir verða hissa í haust.
td úUjbfa
K
'é r skilst að Alþýðublaðinu sé
dreift sérstaklega til allra bænda í
dag.
Það er rétt eins og að úthluta
Biblíunni í hclvíti.
Eða selja Pressuna í himnaríki.
Ef cinhveijir halda að
Alþýðublaðið hafi ekki náð fótfestu í
sveitum vegna þess að Jón Baldvin
og kó hafa lýst heilögu stríði gegn
landbúnðarmafíunni, þá er það ntis-
skilningur. Bændur vita ncfnilega
mæta ve! að þeir em ekki hluti af
landbúnðarmaftunni, heldur
fómarlömb hennar. En þetta er nú
útidúr.
Það er Jónasi frá Hriflu fyrir að
þakka að Alþýðublaðið hefur aldrei
verið lesið til sveita.
Vónas fékk nefnilega góða
hugmynd fyrir tveimur mtuinsöl-
drum eða svo. Hann skipti alþýðunni
í tvennt: Alþýðu lil sveitaog alþýðu
til bæja og sjávar. Svo stofnaði hann
sérstakan sveitaalþýðufiokk og
kallaði Framsóknarflokkinn cn
annan til bæja og sjávar ög kallaði
Alþýðuflokkinn.
Málgögn flokkanna vom skírð
Tíminn og Alþýðublaðið. Bændur og
búalið lásu Tíntann og greinamar
hans Jónasar cn sjómcnn og verka-
menn í Reykjavík og Hafnarlirði
lásu Alþýðublaðið og greinar Ólafs
Friðrikssonar.
Síðan er mikið vatn mnnið til sjá-
var.
En gmnnhugmynd Jónasar varir
enn. Alþýðublaðið sést hvergi í svei-
tum og enginn sjómaður tekur sér
Tímann í hönd.
En nú ætlar Alþýðublaðið að bæta
úr þessu. Alþýðublaðið mun verða
borið inn á hvert sveitaheimili í land-
Leii
eiðarahöfundar Alþýðublaðsins
hafa stundum sagt, að SÍS og
Framsóknarflokkurinn sé búin að
ganga að bændum dauðum með því
að vefja þá inn í ríkisforsjárhyggju
og svipta þá sjálfstæði og eigin fram-
taki.
Bændur em sjálfir búnir að
uppgötva þetta týrir löngu og famir
að snúa sér að arðbærari rekstri en
frystigjöldum að hætti Framsóknar.
Nýsköpunin er aldrei meiri til sveita.
Bændur stunda listiðn á heimilum og
selja vömr sínar grimmt. þeir vinna
við silkungarækt. hugvits-
framkvæmdir og ferðaþjónustu. Þeir
hafa með öðmm orðum loksins tekið
niálin í eigin hendur og árangurinn er
tljótur að korna f Ijós.
SÍS hefur einnig tekið málin í
eigin hcndur og breytt sér í röð
hlutatélaga scm surn em orðin að
almenningseign. Staðan er að brey-
tast úr gjaldþroti í markaðssigur.
Þannig hafa samvinnufélögin og
bændur huesað sitt og bmgðist rétt -
við.
Það er aðeins
Framsóknarflokkurinn sem engu
hefur gleymt og ekkert lært.
Pramsóknarflokkurinn boðar enn
búvömsamninga og ríkisaðstoð við
atvinnuvegina.
Framsóknarflokkurinn erenn þeir-
rar skoðunar bændur eigi að vera
ríkisstarfsmenn.
Framsóknarflokkurinn er á móti
GATT. EES, EB, og öllum öðmm
skammstöfunum, SS, DV, SÍF, LÍÚ
og HLH - fiokknum.
Framsóknarfiokkurinn væri einnig
á móti SH ef að svo illa vildi ekki til
að Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna er
með sömu skammstöfun og
Steingrímur Hermannsson.
Þess vegna er ég með góða tillögu
til framsóknarmanna sem gerði það
að verkum að þeir sýndu á sér
frískari hliðar:
Farið að ráðum Alþýðublaðsins og
dreifið Tímanum til sjómanna.
Þá er með sönnu hægt að segja að
þessi tvö málgögn séu farin að boða
trúboðið á réttum stöðum.